Νόμιζα θά 'ρθεις...
Θυμάμαι τότε που αχνοφάνηκες...
Κοίταξα την εικόνα μου στον καθρέφτη
μέσα στο ασανσέρ... Άλλαζε...
Έφτασα στο ισόγειο ένας άλλος...
Πιο ώριμος και δυνατός...
Χάθηκες μια μέρα στο αίμα...
Δεν ήρθες ποτέ...
Είναι στιγμές που σε νοιώθω στο στήθος
να ακουμπάει η σάρκα σου στη δική μου
όπως ξαπλώνω ανάσκελα -γλυκό βάρος-
και το μικρό σου χέρι να κρατιέται
απ' το δικό μου...
Δεν ήρθες ποτέ γιατί ποτέ δεν έζησες...
Δεν θά 'ρθεις ποτέ γιατί δεν έχεις μάνα...
Αργοναύτης
Βόλος 30-01-08
Θυμάμαι τότε που αχνοφάνηκες...
Κοίταξα την εικόνα μου στον καθρέφτη
μέσα στο ασανσέρ... Άλλαζε...
Έφτασα στο ισόγειο ένας άλλος...
Πιο ώριμος και δυνατός...
Χάθηκες μια μέρα στο αίμα...
Δεν ήρθες ποτέ...
Είναι στιγμές που σε νοιώθω στο στήθος
να ακουμπάει η σάρκα σου στη δική μου
όπως ξαπλώνω ανάσκελα -γλυκό βάρος-
και το μικρό σου χέρι να κρατιέται
απ' το δικό μου...
Δεν ήρθες ποτέ γιατί ποτέ δεν έζησες...
Δεν θά 'ρθεις ποτέ γιατί δεν έχεις μάνα...
Αργοναύτης
Πως δεν έζησε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως δεν ζει;
Κοίτα μέσα σου.
Από εκεί δεν βγήκαν αυτές οι λέξεις;
Kαι όμως Σπύρο γεννήθηκε, ζει και βασιλεύει και είσαι ΕΣΥ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξισσου δυνατος και στη ποιηση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ Τη προηγουμενη αναρτηση δεν τη διαβασα, αλλα σου υποσχομαι πως θα τη διαβασω αυριο που θα ειμαι ξεκουραστη και θα σου πω ην γνωμη μου
Να εχεις ενα υπεροχο βραδυ γεματο απο «αγκαλια μαμας».....
Παρα πολυ ωραιος στιχος
ΑπάντησηΔιαγραφήΔωσε κατι στο πιο αισιοδοξο...
....Την ειδα ξανα, κι ας ηταν μια ξενη
ΑπάντησηΔιαγραφή....Και μια καλησπερα δεν ειπαμε οι δυο...
ΑΠΟ ΠΑΛΗΟ ΕΛΑΦΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ...
δεν μπορω γαμοτο να σε συναγωνιστω σα γιατρουλης, στις παρασκευες ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ ΚΑΙ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ...ουτε και αποχωρισμων....
ευχαριστιες
Meggie μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήδιάβασα το σχόλιο σου και πριν το τελειώσω τα μάτια μου δάκρυσαν... Τι κι αν είμαι στο internet cafe'... Η συγκίνηση ήταν τόσο δυνατότερη από την ικανότητά μου ελέγχου επάνω του....
Το ίδιο έντονη συνεχίστηκε με σένα alataki μου, Ιωάννα... Ίσως έτσι είναι...
Κι εσύ Ρίκη μου, έρχεσαι να με γεμίσεις με πιό πολύ όρεξη και, ναι την είχα ανάγκη αυτή την αγκαλιά... Περιμένω εναγωνίως...
Μαχαίρη μου...
Σου υπόσχομαι αργότερα κάτι πολύ σύντομο (απλό πεντάστιχο) αλλά πολύ ερωτικό και αισιόδοξο.... Δεν θέλω να το κάψω από τώρα..
iamaticus...
Με ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ;;;; Αν αυτό το σχόλιο (στις παρασκευες ΑΡΩΜΑΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ ΚΑΙ ΟΡΙΖΟΝΤΩΝ...ουτε και αποχωρισμων....) ΔΕΝ είναι ΑΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗ ΠΟΙΗΣΗ τότε τί είναι... Έγραψες....
...breee....
ΑπάντησηΔιαγραφήME ΚΟΛΑΚΕΥΕΙΣ αλλα λες και σ αλλους να ΑΡΕΣΩ???
...Γουσταρω γιατι μια μερα που ξερεις???
Ισως με ΔΑΦΝΟΣΤΕΦΑΝΩΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ!!!!
.....εστω και η κυβερνηση των ΑΧΡΕΙΩΝ...
.......δε με νοιαζει ομως εγω θα ΔΟΞΑΣΤΩ κι εσεις ....ΑΚΟΜΑ ΘΑ BLOGARETE....
ευχαριστιες κωφαλιτσες.
Χείμαρος τα συναισθήματά σου... Ευτυχώς βρήκαν διέξοδο αλλιώς θα πάθαινες ασφυξία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστω που τα μοιράζεσαι μ'όλους εμάς, έτσι η θλίψη σου διαιρείται και η χαρά σου πολλαπλασιάζεται.Μια αγκαλιά , μαμάς και γιαγιάς, κι απο μένα!Συνέχισε!
Θεοφανώ.
''Δεν ήρθες ποτέ γιατί ποτέ δεν έζησες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα 'ρθεις ποτέ γιατί δεν έχεις μάνα...''
Θα αναφέρω ότι αυτόματα ήρθε στην σκέψη.
Ο γιατρός ανένδοτος παίρνει πολλά χάπια (ψοχοφάρμακα) εγώ δεν μπορώ να πω προχωράμε η απόφαση δική σας αν το παιδί θα γεννηθεί.
Μια ματιά σε μένα, ένα δευτερόλεπτο σιωπής, αρκούν για να νιώσεις τον Θεό μέσα σου που αποφασίζει για την ζωή, επιστρέφω την απόφαση, η ζωή και θάνατος ανήκουν στον Θεό γιατρέ μου όχι στον άνθρωπο.
Σήμερα κοιτάζω το παιδί είναι 17 χρονών και θυμάμαι εκείνη την στιγμή που αν είχα πει σταματάμε, το παιδί αυτό, όχι ένα άγνωστο παιδί, αυτό το παιδί με τα μάτια μου αυτός ο άγγελος, ο άγγελος μου δεν θα είχε γεννηθεί.
Θα έλεγα στο τέλος καθαρά για μένα.
Δεν γεννήθηκες ποτέ και ας είχες μάνα.
Η μάνα ορίζεται στην σύλληψη όχι στην γέννα
Και η ζωή στην μήτρα.
Αν το παιδί γεννήθηκε στην σκέψη και μόνο ταυτίζομαι μαζί σου. Μα το χάθηκες μια μέρα στο αίμα... μόνο με... Θάνατο...
Τα συναισθήματα σου... χείμαρρος ψυχής.
Καλή μας μέρα.
Δεν ξέρω τι χαζό έκανα κι έσβησα το σχόλιό μου. Επαναλαμβάνω λοιπόν με περισσή θέρμη: ΄Ηρθα και μαγεύτηκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορώ να μείνω;
Και μια πρόταση
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίτλος βιβλίου
''Το μονοπάτι μιας αγάπης που έγινε δρόμος ζωής''
Εγώ βάζω τα πρόσωπα και τα γεγονότα και εσύ τους χαρακτήρες και την γραφή και αν αναρωτηθείς γιατί όχι εγώ, γιατί όχι μόνος μου, η απάντηση είναι γιατί εγώ δεν μπορώ να αποδώσω τους χαρακτήρες θα κάνω λάθη το μόνο που μπορώ, να περιγράψω τα συναισθήματα στο γιατί των γεγονότων.
Αισιοδοξία κατά παραγγελία δεν γίνεται!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκφράσου ελεύθερα κι... ωραία!
iamaticus...
ΑπάντησηΔιαγραφήαρέσεις.... αρέσεις...
Θεοφανούλα μου...
Ακριβώς έτσι... Πάντως εγώ σε ευχαριστώ...
Παράθυρο ψυχής...
Νοιώθω την ανάγκη να διευκρινίσω ότι αυτό γράφτηκε για την περίπτωση αποβολής στον τρίτο σχεδόν μήνα... Όχι για την περίπτωση του "χρονοντούλαπου" όπου όμως ήμουν αμέτοχος στην απόφαση... Δίνεις ωραίο θέμα... Και τίτλο για βιβλίο... Πες μου αν εννοείς την πρόταση και πάμε με τέσσερα
χέρια...
Χαρά Θ.....
Το ρωτάς;;;; Ανοιχτή η καρδιά και η ψυχή για όσο θέλεις... Ευχαριστώ που κόπιασες...
Ασκαρούλη...
Ναι μεν αλλά... Εχω κάτι στην κατάψυξη... Συνήθως έγραφα στίχους σε άσχημες στιγμές αλλά δεν έλειπαν και οι πολύ πολύ όμορφες για να με εμπνεύσουν...
Φυσικά και την εννοώ, Πως ξεκινάμε όμως που στέλνω το πρώτο μήνυμα και τα υπόλοιπα στην πορεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράθυρο ψυχής...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλό... drmakspy@hotmail.com ...
Νιώθω ακριβώς έτσι. Μόνο που δεν τόλμησα να το γράψω. (Και το χειρότερο: νιώθω πως και το δικό μου αγέννητο δεν ήρθε ποτέ γιατί δεν είχε μάνα. Κι ας πιστεύω ακόμη πως θα γινόμουν καλή..)
ΑπάντησηΔιαγραφή(Απο)τύπωμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πιστεύεις ότι θα γινόσουν καλή μάνα τότε είχε μάνα και μπορεί να έχει... Γράψε μου στο μέηλ να σου πω γιατί δεν είχε μάνα το δικό μου...
Άουτς! ...
ΑπάντησηΔιαγραφήmarilia...
ΑπάντησηΔιαγραφήνα υποθέσω ότι πονάει;;;
Και που να το ζήσεις....
Καλωσόρισες. Σε φιλώ...