Ήταν ο καλύτερος του βρεφονηπιακού σταθμού... Από πολύ μικρός αγαπούσε το διάβασμα, με αποτέλεσμα πριν συμπληρώσει τα έξι χρόνια του να διαβάζει άνετα. Η ιδιαιτερότητα αυτή που τον χαρακτήριζε, του χάριζε την μεγάλη δημοτικότητά του. Ξέρετε τώρα.... Η ωραία της τάξης δεν υπήρχε περίπτωση να μην είχε μάτια παρά μόνο για τον καλύτερο.
Στην εν λόγω περίπτωση οι καλλονές της τάξης ήταν δύο. Και οι δύο είχαν μακρυά πλούσια όμορφα μαλλιά με την διαφορά να βρίσκεται στο χρώμα. Η μια η Καλλιρρόη με ίσια καστανόξανθα λαμπερά μαλλιά και ρόδινο δέρμα, η άλλη η Παγώνα με κυματιστά μαύρα γυαλιστερά μαλλιά που ερχόταν σε αντίθεση με το μάλλον λευκό δέρμα της. Εκείνη την άφησε για τον δεύτερο, τον Στάθη! Ο Στάθης ήταν μελαψός με σγουρό μαλλί κι έβρισκε ότι ταίριαζαν καλύτερα. Εξάλλου εκείνος καστανόξανθος επίσης και σταρένιος στέκονταν καλύτερα δίπλα στην Καλλιρρόη. Η παιδική του ψυχή λαχταρούσε σε κάθε της βήμα, σε κάθε λέξη που έβγαινε από τα χείλη της, σε κάθε τους παιχνίδι. Για εκείνον ήταν η ξανθή θεά....
Όπως μπορεί κανείς εύκολα να φανταστεί στο σπίτι είχε τρελάνει τους πάντες μιλώντας διαρκώς για την Καλλιρρόη. Περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια στους δικούς του όλες της τις κινήσεις, όλα της τα λόγια, την μορφή της, τα μάτια της και τα υπέροχα, τα όλο και πιο μακρυά στο πέρασμα των μηνών, τα όλο και πιο ξανθά όπως άνοιγε ο καιρός μαλλιά. Οι δικοί του δεν γνώριζαν την Καλλιρρόη. Δεν την είχαν δει. Έμενε από την άλλη πλευρά του βρεφονηπιακού αρκετά μακρυά τους. Αντίθετα γνώριζαν την Παγώνα. Εκείνη έμενε από την ίδια μεριά και σχετικά κοντά τους. Και για να τον πειράξουν του έλεγαν ότι έπρεπε να πάρει την Παγώνα κι όχι την Καλλιρρόη. Επαναστατούσε ενώ οι άλλοι διασκέδαζαν με την παιδική αθωότητά του.
Το είχε παράπονο που η μητέρα του δεν ερχόταν ποτέ να ρωτήσει για εκείνον στον σταθμό και με την ευκαιρία να της δείξει το αντικείμενο του παιδικού του πόθου, την όμορφη καστανόξανθη μικρή που του πήρε την καρδιά και τα μυαλά. Άλλωστε εκτός από το ότι ήταν εργαζόμενη δεν είχε λόγο να πάει να ρωτήσει. Τι να ρωτήσεις για ένα παιδί που διαβάζει οτιδήποτε άνετα πριν καν κλείσει τα έξι και πάει στο Δημοτικό. Οι μήνες περνούσαν και η σχολική χρονιά έφτανε στο τέλος. Ήρθε ο καιρός των γυμναστικών επιδείξεων. Οι πρόβες άρχισαν...
Σε μια από τις ασκήσεις-παιχνίδια τα αγόρια ήταν ντυμένα κηπουροί και τα κορίτσια τα λουλούδια που ο καθένας τους φρόντιζε. Στο ρυθμό της μουσικής έτρεχαν κοντά τους γυροφέρνοντάς τα παριστάνοντας πως τα ποτίζουν. Εννοείτε ότι εκείνος στις πρόβες έτρεχε πάντα στην Καλλιρρόη του και κανείς δεν άγγιζε το δικό του λουλούδι... Περίμενε την ημέρα των γυμναστικών επιδείξεων πώς και πώς. Στο σπίτι τους τρέλανε πάλι μιλώντας σε παππού, γιαγιά, πατέρα και μάνα για την Καλλιρρόη του. Πως εκείνη θα ήταν το δικό του λουλούδι κι έτσι επιτέλους θα την γνώριζαν. Σε εκείνο το παιχνίδι έπρεπε να προσέξουν καλά....
Οι καρέκλες στήθηκαν στον περιφραγμένο χώρο μέσα στο προαύλιο της απέναντι εκκλησίας που χρησιμοποιούσαν για τις πρόβες και την τελική επίδειξη. Έφτασε με αγωνία και παρακάλαγε τους δικούς του να καθίσουν εκεί που θα έβλεπαν καλύτερα στο μέρος που είχε οριστεί για το δικό του μοναδικό λουλούδι. Οι διάφορες παιχνιδο-ασκήσεις άρχισαν. Κι έφτασε η στιγμή που άρχισε η άσκηση με τους μικρούς κηπουρούς! Και τότε το απροσδόκητο.
Με μεγάλη τους έκπληξη βλέπουν τον μικρό τους να τρέχει και να αναλαμβάνει την Παγώνα! Μυστήριο! Ποια νά 'ταν η Καλλιρρόη; Γιατί έτρεξε να “καπαρώσει” την Παγώνα πριν τον Στάθη; Ερωτήσεις που μεταξύ σοβαρού και αστείου έπεσαν πάνω του βροχή στο τέλος! “Μα καλά εσύ δεν έλεγες....;” “Και η Καλλιρρόη ποια είναι;”. “Νά την εκεί είναι!” απάντησε με μπάσα από καημό και απογοήτευση φωνή δείχνοντας προς το μέρος της. Για να συμπληρώσει με παράπονο... “Σαν κουρεμένο γίδι είναι...” και τα μάτια του γέμισαν δάκρυα σαν να ήθελαν να ξεπλύνουν την σκόνη από τα ερείπια της εικόνας της μέσα τους.... Η όμορφη Καλλιρρόη είχε κόψει κοντά τα μακριά πλούσια ξανθά μαλλιά της, το μεγάλο της ατού στα μάτια του. Κι εκείνος ένοιωσε την πρώτη ερωτική απογοήτευση της ζωής του.... και ήταν τόσο μα τόσο νωρίς.
