07/03/2015 Αφορμή για αυτή την ανάρτηση ήταν αυτό που συνέβει με το χρόνια καταξιωμένο Ελληνικό εστιατόριο στην Γερμανία, το οποίο δέχθηκε απειλητικές επιστολές... Η ιστορία επαναλαμβάνεται σκέφτηκα... Φίλοι μου έφυγαν για εκεί... Η ξενιτειά μαυρίζει όπως τότε. Γεμίζει μίσος τυφλό, παράλογο, ενάντια σε κάθε μετανάστη, ακόμα και τους χρόνια πια ενσωματωμένους στον ιστό της. Και τα παιδιά της Ελλάδας άρχισαν πάλι να φεύγουν από τον τόπο τους για μια πικρή ξενιτειά πια, είτε αυτή είναι η Γερμανία ή άλλη χώρα.... Θυμήθηκα και το τραγούδι που σας παραθέτω, στην βλάχικη γλώσσα, που λέει (01:07) για την φυγή για την Γερμανία και τότε μεταναστών... Οι στίχοι φούσκωσαν μέσα μου πάλι σε ένα στυλ δημώδες... Πάλι μαυρίζεις ξενιτειά
Πάλι μαυρίζεις ξενιτειά
πάλι γυρίζεις πλάτη
πάλι μας παίρνεις τα παιδιά
μα τους κρατάς γινάτι
Κι ας πουθενά δεν έφταιξαν
την γη σου αν αγαπήσαν
ιδρώτα κι αίμα έτρεξαν
στα πόδια σου κι αφήσαν...
Δίνεις ξανά πικρό ψωμί
και μαύρο κλέβεις δάκρυ
κείνους που δέχθηκες πρωί
βράδυ πετάς στην άκρη....
το είχα δει και κάπου αλλού... ίσως στο φεις... αυτή η ξενητειά... τι πραγμα κακο!!!....
ελπίζω να παμε καλύτερα, για να έλθουν πισω οι άνθρωποι... αλλά φοβάμαι ταυτόχρονα, και το "ουδέν μόνιμον του προσωρινού... " ωραία η ποιηση Σπυρο... αλλά πίκρα...
Αμάν Σπύρο, χτύπησες φλέβα, μου μαύρισες την ψυχή, με τα κοράκια που μπλέξαμε και δεν θα ξεμπλέξουμε ποτέ...
ΑπάντησηΔιαγραφήτο είχα δει και κάπου αλλού... ίσως στο φεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτή η ξενητειά... τι πραγμα κακο!!!....
ελπίζω να παμε καλύτερα, για να έλθουν πισω οι άνθρωποι... αλλά φοβάμαι ταυτόχρονα, και το "ουδέν μόνιμον του προσωρινού... "
ωραία η ποιηση Σπυρο... αλλά πίκρα...