Και να το πρόγραμμα της παράστασης....

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ ΠΑΒΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

......“Ο χρόνος διαιρείται σε δυο ποτάμια: ένα τρέχει κατά πίσω,

καταβροχθίζει αυτό που ζεις. Το άλλο πάει μαζί σου μπροστά,

ανακαλύπτοντας τη ζωή σου. Σε μια μόνη στιγμή ενώνονται. Είναι τούτη.

Τούτη δω είναι η ώρα, η σταγόνα μιας στιγμής

που θα την παρασύρει το παρελθόν.

Είναι το παρόν. Βρίσκεται στα χέρια σου.

Γοργό, κατρακυλιστό, πέφτει σα καταρράχτης.

Είσαι όμως κύριός του. Χτίστο με αγάπη, στέρεο,

με πέτρα και φτερό, με ευθύτητα μελωδική, με γνήσια δημητριακά,

με το πιο φωτεινό μέταλλο του στέρνου σου,

περπατώντας το μεσημέρι χωρίς να φοβάσαι την αλήθεια, το καλό, τη δικαιοσύνη.

Σύντροφοι στο τραγούδι, ο καιρός που κυλάει θα 'χει μορφή και ήχο κιθάρας,

κι όταν θα θέλεις να σκύψεις στο παρελθόν, η πηγή του διάφανου χρόνου

θα αποκαλύψει την ακεραιότητά σου τραγουδώντας.

Ο χρόνος είναι χαρά.” 

 ΠΑΒΛΟ ΝΕΡΟΥΔΑ – ΩΔΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

           

            Η αστική μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα εταιρία “ΔΙΟΤΙΜΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΣ”, που δραστηριοποιείται στο χώρο του πολιτισμού και ειδικότερα της λογοτεχνίας,  με Πρόεδρο την καΜαρία Αrfe'- Καρινάκη, παρουσιάζει,  με  τη συμπαραστάτη του Καλλιτεχνικού  Οργανισμού Δήμου Βόλου,  ένα αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του  μεγάλου και αγαπημένου μας Χιλιανού ποιητή Πάβλο Νερούδα.

           

ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ

            Τον καμβά της παράστασης αποτελεί μία συνέντευξη που παραχωρεί ο ποιητής τον Οκτώβριο του 1971, κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ λογοτεχνίας, δοσμένη με τρόπο θεατρικό. Η συνέντευξη αυτή γίνεται η αφορμή για να μας αφηγηθεί ο ποιητής στιγμές από τη ζωή του και την περιπετειώδη διαδρομή του σε όλο τον κόσμο ως διπλωμάτης της χώρας του. Η αφήγηση  διανθίζεται  από απαγγελίες χαρακτηριστικών και αγαπημένων ποιημάτων του από τις πιο γνωστές συλλογές του, όπως τα “Είκοσι Ποιήματα Αγάπης και ένα Τραγούδι Απελπισμένο”, τα “Εκατό Ερωτικά Σονέτα” κ.ά.  Ακούγονται επίσης αποσπάσματα από το θρυλικό “Οικουμενικό Τραγούδι” (Κάντο Χενεράλ) που έχει μελοποιήσει ο Μίκης Θεοδωράκης,    αλλά και άλλα μουσικά κομάτια σε λατινοαμερικάνικους ρυθμούς που αποδίδονται επί σκηνής και χορευτικά. Η παρουσίαση αυτή καλύπτεται από τη συγχρονισμένη προβολή φωτογραφιών και βίντεο.

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ – Η ΔΙΑΝΟΜΗ

Επιμέλεια – Επεξεργασία Κειμένου:       Ειρήνη Σκουλή

Σκηνοθετική επιμέλεια:                            Ευάγγελος Κάβουρας

Συμμετέχουν:

Κυριάκος Κυτούδης:         Πάβλο Νερούδα                               

Κατερίνα Σκλαβούνου:      Δημοσιογράφος

Ευάγγελος Κάβουρας:       Πάβλο Νερούδα σε νεαρή ηλικία - Απαγγελίες                                 

Σπύρος Μακρυγιάννης:     Πάβλο Νερούδα σε μέση ηλικία - Απαγγελίες

Ειρήνη Σκουλή:                  Μούσα - Απαγγελίες

Μουσικοί:                            Νεκταρία Παπαδημητρίου    (πιάνο)

                                              Στάθης Καραδημητρίου (ακορντεόν – πλήκτρα)

                                               Jorge Moya Haro             (κιθάρα)

Τραγούδι:                             Ράνια Σταματίου – Γιολδάση (σοπράνο)

                                               Jorge Moya Haro

Χορογραφία:                         Βάσω Τηλιοπούλου

Χορεύουν:                              Βάσω Τηλιοπούλου και η ομάδα των χορευτών της σχολής Chorus-Line

Επιμέλεια Video:                   Γιάννης Α. Κωστής

Σχεδιασμός φωτισμού:         Βλάσης Σκουλής                      

Επιμέλεια σκηνικού :            Δήμητρα Σκουφογιάννη                  

Γενική επιμέλεια – Οργάνωση : Μαρία Arfe' - Καρινάκη

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

            Γιός ενός σιδηροδρομικού υπαλλήλου  και μιας  δασκάλας , ο Νεφταλί Ρικάρντο Ρέγιες Βασοάλτο, γνωστός κατά κόσμον ως Πάμπλο Νερούδα γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1904, στο  Παρράλ της Χιλής. Η μητέρα του πέθανε από φυματίωση δύο περίπου μήνες μετά την πρόωρη γέννηση του μικρού Νεφταλί.  Δύο χρόνια αργότερα ο πατέρας του αποφασίζει να μεταφέρει την οικογένεια στο Τεμούκο, μια μικρή πόλη στο Νότο της Χιλής, όπου παντρεύεται την Δόνια Τρινιντάντ Κάντια Μαρβέρδε (ελληνικής καταγωγής),  “φύλακα άγγελο” της παιδικής ηλικίας του Πάβλο, σύμφωνα με τον ίδιο. Σε ηλικία 16 ετών ολοκληρώνει τις σπουδές του στο Λύκειο Αρρένων του Τεμούκο και μετακομίζει στην πρωτεύουσα, το Σαντιάγο, για να σπουδάσει Γαλλική Φιλολογία.  Έχει ήδη ξεκινήσει να γράφει και να δημοσιεύει ποίηση, με το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Πάβλο Νερούδα, κρυφά από τον πατέρα του, ο οποίος, όπως όλοι σχεδόν οι πατεράδες, ονειρεύεται να τον δει γιατρό ή αρχιτέκτονα....

            Με το πλούσιο ποιητικό του έργο, που αριθμεί περί τις 7.000 σελίδες ποίησης,  ο Νερούδα   αγκαλιάζει τα πάντα, τον άνθρωπο μόνο του, τον άνθρωπο με τον άνθρωπο, τον άνθρωπο με την κοινωνία, τον άνθρωπο με το σύμπαν. Υπήρξε όμως και ένας από τους πιό θερμούς εραστές τόσο στη ζωή όσο  και στην ποίηση. Παντρεύτηκε τρεις φορές. Η τρυφερότητα και ο ερωτισμός που έκρυβε μέσα του  εκδηλώθηκαν από  τα πρώτα του κιόλας ποιήματα, τα είκοσι ερωτικά, που κυκλοφόρησαν το 1924 με τον τίτλο “Είκοσι ποιήματα Αγάπης και Ένα Τραγούδι Απελπισμένο” και τον έκαναν γνωστό σε όλο τον κόσμο, πουλώντας εκατομμύρια αντίτυπα.  Αλλλά και μέχρι το θάνατό του, το 1973,   η ποίησή του  δεν έπαψε  να δονείται  από την  τρικυμία που προκαλούσε στην ψυχή του ο απόλυτος  έρωτας.

            Όμως ο “αιώνια ερωτευμένος ποιητής”, όπως τον αποκάλεσαν,  είχε “συνθήκη αγάπης με την ομορφιά, αλλά και συνθήκη αίματος με το λαό”. Ταξίδεψε σα διπλωμάτης της χώρας του σε όλο τον κόσμο. Οι εμπειρίες του από τις εξαθλιωμένες ανθρώπινες μάζες στις χώρες της Ασίας που υπηρέτησε, τα αντιδημοκρατικά καθεστώτα αλλά κυρίως η φιλία του με τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Ισπανία, τον οδήγησαν ακόμη πιο κοντά στη μαρξιστική ιδεολογία.  Εξορισμένος από την πατρίδα του γνώρισε στο Κάπρι της Ιταλίας τη Ματίλντε Ουρούτια, την τρίτη σύζυγό του, που θεωρείται η πιο τραγουδισμένη γυναίκα στην ιστορία της ποίησης. Η ζωή του στο Κάπρι την περίοδο εκείνη αποτέλεσε θέμα για τη γνωστή βραβευμένη κινηματογραφική ταινία “Ο ταχυδρόμος”. Στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια έγινε ευρύτερα γνωστός μέσα από τη μελοποίση του επικού Κάντο Χενεράλ (Οικουμενικό Τραγούδι) από το Μίκη Θεοδωράκη.

       Η ποίηση του Νερούδα είναι η ποίηση της αποκάλυψης. Στο λυρισμό του μεγάλου Χιλιανού ποιητή καθρεφτίστηκε ο 20ος αιώνας με τον όγκο του,  τις αντιφάσεις του, την τραγικότητα και την ελπίδα. Οι στίχοι του Νερούδα είναι σχεδόν πάντα γραμμένοι χωρίς ρίμα, χωρίς κανονικό μέτρο. Οι στροφές του δίνουνε διέξοδο η μία στην άλλη, θυμίζοντας τα κύματα του ωκεανού, που τόσο αγαπήθηκαν από τον ποιητή. Στροφές  μικρές, που μπορεί να αποτελούνται από μία ή δύο  λέξεις, ή που εκτείνονται σε όλη την περίοδο, που υποτάσσονται και δεν υποτάσσονται στο ρυθμό, όπως ακριβώς και τα κύματα του ωκεανού. Σ' αυτήν ακριβώς τη μη προκαθορισμένη φόρμα βρίσκεται η δημοτικότητα της ποίησής του. Ο Νερούδα είναι πάντα ο ίδιος. Ο Νερούδα είναι πάντα διαφορετικός. Σ' αυτή τη διαλεκτική -τη διαλεκτική του ωκεανού- βρίσκεται το μυστικό κάθε μεγάλου καλλιτέχνη.