Διάβηκα του κήπου την περίφραξη
με δέος σαν σε εκκλησιάς κατώφλι.
Μύρισα τ' άνθια του, στους ίδιους τους κορμούς
στην νιότη μου που κούρσευα.
Ίδιο το άρωμά τους απαράλλαχτο...
Δεν τόλμησα να κόψω...
Τ' αγκάθια που αψηφούσα αλλοτινά
τώρα σφραγίζουν τα θέλω μου με φόβο....
Αργοναύτης
Καθ' οδόν για Βόλο 24/06/2010
Και μια προσθήκη από την porcupine που βρίσκω όμορφη....
http://www.youtube.com/watch?v=0s1ANo3MesA
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Θα 'θελα κι εγώ να μη φοβάμαι.Να μπω στον κήπο και να απολαύσω τα πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμησες το τραγούδι του Παυλίδη "Ο Κηπουρός"...Πρέπει να το ακούσεις.Νομίζω θα σου αρέσει...
http://www.youtube.com/watch?v=0s1ANo3MesA
Παντα να τολμας....με καθε συνεπεια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικα εχω μετανιωσει μονο για οσες φορες δεν τολμησα, κι ας ηταν απειρες οι αποτυχιες και τα λαθη στα ρισκο μου.....Μεσα απο αυτα εγινα καλυτερος ανθρωπος
Καλημερα Σπυρο!
Μπορεί και να σου βγει σε κακό αλλά δεν θα έχεις ερωτήματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι λάθος να είναι θα είναι δικό σου.
Τα "γνώριμα" που γίνονται "άγνωστα"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πειράζει Σπύρο μου, δεν πειράζει.
Εσύ να Σου μείνεις γνωστός.
Καλημέρα
Eπί τέλους Σπύρο, ήμουν έτοιμη να σου στείλω mail.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη φοβάσαι τ' αγκάθια, είναι βαλμένα από χέρι κακό για να εμποδίσουν την ευτυχία που βρίσκεται στο τολμώ!
Σε φιλώ...
Διαβάζοντας σε..θυμήθηκα μία φωτογραφική ανάρτηση μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔες πόσο ταιριάζουν....
http://akanoniston.blogspot.com/2009/11/because-i-do-not-hope-to-turn-again.html
:-)))
Προς όλους τους παραπάνω....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταφέρνετε να διαβάσετε όλοι λίγο πολύ πίσω από τις ρίγες.... Ένα θα πω μόνο.... Αν τολμούσα θα ήταν λάθος. Που δεν τόλμησα είναι λάθος. Ήταν σωστό να τολμήσω αλλά και που δεν το τόλμησα πάλι σωστό είναι. Δυσνόητο.... Το ξέρω... Ας πούμε πως για λίγο έγινα ένας από τους ήρωες της Ιωάννας (alataki).... Λες και κάποιος εκεί ψηλά θέλησε να μου πεί κάτι με ένα διήγημά της.... Προτιμώ να μετανοιώνω που δεν τόλμησα... Προς το παρόν...
porcupine
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως βλέπεις το πρόσθεσα στην ανάρτηση.... Κάνε το... Εσύ τόλμα...
Ρίκη Ματαλλιωτάκη
Οι συνέπειες θα ήταν τραγικές ίσως... Τον εαυτό μου φοβήθηκα πιότερο... Είμαι ανοιχτό βιβλίο και θα διαβάζονταν η αλήθεια στα μάτια μου... Γι αυτό προτίμησα να μετανοιώνω που δεν τόλμησα παρά να μετανοιώνω που τόλμησα...
Γιαγιά Αντιγόνη
Μπορεί όντως να έβγαινε σε κακό....
Όσο για το λάθος... Λάθος θα ήταν οποιαδήποτε επιλογή όπως και σωστή ταυτόχρονα. Όλα είναι θέμα σημείου από το οποίο εξετάζεις τα πράγματα. Λάθος φαίνεται και είναι ολότελα δικό μου κάτι που έκανα στο παρελθόν. Αυτό με κυνηγά κι αυτό με εμπόδισε και τώρα να μπορώ να τολμήσω...
meggie
Τα "γνώριμα" που γίνονται "άγνωστα"!!!
Ακριβώς.... Κι αυτό στέκει... Και επειδή με ξέρω γι αυτό φοβήθηκα...
to alataki
Τα φοβήθηκα... Νά ήξερες πόση ευτυχία θα υπήρχε πίσω από αυτό το τολμώ! Και να ήξερες πόσο μα πόσο κοντά στον πιό αγαπημένο μου ηρωά σου βρέθηκα....
aKanonisti
Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο!!!!!
Έτσι είναι ρε γμτ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτα τα "ωραία" και τα μυρίζαμε και τα τρυγάγαμε!
Τώρα μόνο τα μυρίζουμε...
Ασκαρούλη
ΑπάντησηΔιαγραφήθα μπορούσα να τρυγήσω...
πολυ ανθρωπινα ομορφο τηνκαλησπερα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΩΒ ~~~ΜΩΒ
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως γιατί αληθινό... Και μόλις το είχα ζήσει... Καιτην δική μου καλησπέρα.
Τελικά..πώς είμαστε σίγουροι τι μας βγήκε σε "καλό" και τι σε "κακό"; Σε ποια ζυγαριά ζυγίζουμε; Σε ποιο χρονικό ορίζοντα μετράμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα, Σπύρο!
(Απο)τύπωμα
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαστε ποτέ σίγουροι για το τι μας βγήκε σε "καλό" και τι σε "κακό"! Καμμιά ζυγαριά δεν κάνει γι αυτό το ζύγισμα... Μετά από τις μέρες που πέρασαν μετανοιώνω που δεν... Μπορεί να μετανοιωνα τώρα που... Αχ δεν ξέρω... Δεν ξέρω... Ξέρω μόνο και μπορώ να ξέρω μόνο την μία εκδοχή... Αυτή που έπεται της επιλογής που έκανα μιά δεδομένη στιγμή... Κι ακόμα κι εδώ το συναίσθημα αλλάζει καθώς απομακρύνεται ο χρονικός ορίζοντας....
Γάργαρο νερό, γεμάτο ζωή,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο νερό που φυλάχτηκε στη καρδιά μας,
που μας ξεδίψαγε χθες
και θα μας ξεδιψάει κι αύριο.
Διαυγές, γύρισε το κόσμο,
μεγάλωσε ρίζες στην αγκαλιά του,
το βοήθησαν να παραμένει καθάριο
και βρήκε το δρόμο της πηγής του,
εκείνης απ' όπου κάποτε κίνησε.
Τυχερός αυτός που το φύλαξε στη καρδιά του,
και πιο τυχερός αυτός που θα το πιει,
μισό μέτρο ακριβώς πριν το παράδεισο!
Το φαντάστηκα καθ' οδόν προς Θεσσαλονίκη, ενώ παράλληλα οδηγούσα και στο αφιέρωσα ολόψυχα.
Στο έστειλα στο κινητό σου, ακριβώς μόλις ολοκληρώθηκε, στις 22:32 την 25/06/2010.
Δεν άντεξα το πειρασμό να μην το δημοσιεύσω ως σχόλιο, στο γνώριμο κήπο σου, που γι αυτόν ακριβώς γράφτηκε.
Εξάλλου δεν πρέπει να το κρύβω και στο είπα,
ακόμα πανηγυρίζω μέσα από σένα, για μένα,
από τη δική σου ιστορία, που θα μπορούσε να είναι και δική μου!
Εσύ τουλάχιστον είδες, μπερδεύτηκες.
Εγώ ακόμα περιμένω τους καιρούς
και το σύμπαν να συνωμοτήσει.....
Και ξέρω πως θα΄ρθούν.
Όλοι οι γνώριμοι κήποι παραμένουν πάντα τόσο όμορφοι και τόσο απελπιστικά μοναχικοί!
Ίσως λοιπόν να είναι Μοναχικοί Κήποι, Γνώριμα Όμορφοι!
ThePhantomIsHere
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς που το άφησες εδώ που δεν θα χαθεί... Σε ευχαριστώ είναι υπέροχο, στο είπα και στην απάντησή μου στο μήνυμά σου - 22:32 την 25/06/2010.
Έκανες το καλύτερο... Εξάλλου κάτι παράξενο και σουρεαλιστικό βάλθηκε να μας εξομοιώσει...
Οι καιροί και το σύμπαν θα συνωμοτήσουν και για σένα.....
Όλοι οι γνώριμοι κήποι παραμένουν πάντα τόσο όμορφοι και τόσο απελπιστικά μοναχικοί!
Ίσως λοιπόν να είναι Μοναχικοί Κήποι, Γνώριμα Όμορφοι!
Σε επαναλαμβάνω γιατί έτσι είναι...