Ήμουν στην εφηβεία όταν έκανα εκείνο το ταξίδι... Αμυδρές εικόνες έχω από αυτό... Η Αθήνα ήταν μάλλον ο προορισμός... Ίσως πάλι να ήταν όταν γύριζα... Με το τραίνο... Το μαγικό μέσο που σε φέρνει σε επαφή με τους συνταξιδιώτες...
Έτσι γνωρίστηκα μαζί τους... Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων, να είναι καλά αν ακόμη ζουν, πράγμα δύσκολο, πάνω από τριάντα χρόνια μετά... Αγαπημένο και όμορφο ζευγάρι... Πιάσαμε κουβέντα... Είπαμε πολλά, ποιος θυμάται πια πόσα είπαμε... Τους μολόγησα τα όνειρά μου... Κι όταν το ταξίδι μας τελείωνε, λίγο πριν από τον προορισμό μας, μου είπαν κάτι μαγικό που με γέμισε ελπίδες και όνειρα...
“Μια μέρα”, μου είπε ο κύριος εκείνος, “θα γίνεις κάτι μεγάλο... Και τότε θα θυμάσαι πως κάποτε, σ' ένα τραίνο, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων το προέβλεψε αυτό για σένα...” Έφτασα τριάντα χρόνια μετά... Κατάφερα αρκετά, έχασα πολλά... Συχνά θυμάμαι τα λόγια που μου είπαν... Και βλέποντάς το τώρα νιώθω τύψεις... Τύψεις και ενοχές που τους απογοήτευσα... Δεν έγινα ποτέ κάτι μεγάλο... Ίσως ποτέ δεν θα γίνω... Απογοήτευσα εκείνους, καλή τους ώρα, που έγιναν για χρόνια ο καθρέφτης των προσδοκιών μου... Ή μήπως πιότερο απογοήτευσα εμένα τον ίδιο...
Πικρές σκέψεις... Που συνήθως, άγνωστο γιατί, τις κάνω οδηγώντας το αυτοκίνητο στο χάος της πόλης... Με ταλανίζουν αυτά τα συναισθήματα... Κλωθογυρνούν στο μυαλό μου πάλι και πάλι... Τύψεις για λάθη που έκανα και που αν κάποτε πραγματικά γινόμουν κάτι μεγάλο ίσως κάποιοι θυμούνταν και έφερναν στην επιφάνεια... Νοιώθω σαν να έκοψα ο ίδιος τις ρίζες του δένδρου που θα μεγάλωνε και θα έδινε καρπούς στα όνειρά μου... Γεμίζω με ασχήμια εκείνες τις στιγμές... Σαν να ακουμπάω τον πάτο... Τον βυθό... Κι ύστερα προσπαθώ να δώσω μια και να ανέβω πάλι στην επιφάνεια... Να βρω ένα πάτημα... Κάτι να πιαστώ...
Και τότε θυμάμαι... Θυμάμαι πως ευτυχώς είμαι ακόμη άνθρωπος... Ένας άνθρωπος που είναι γεμάτος αγάπη για όλους και όλα... Ακόμα και για όσους τον πλήγωσαν... Πραγματική όμως αγάπη... Κι αυτή η αγάπη μέσα μου θυμάμαι πως πρέπει να στραφεί κάποτε και να αγκαλιάσει κι εμένα τον ίδιο... Να πάρει ένα σφουγγάρι και να σβήσει τύψεις και ενοχές από το μακρινό χθες... Αυτό αρκεί για να πατήσω... Να ανέβω ξανά...
είναι ωραίο σε μία τέτοια τρυφερή και σημαδιακή ηλικία, άνθρωποι ηλικιωμένοι-σοφοί να σου δίνουν με τα λόγια τους ένα σπρώξιμο για να συνεχίσεις το ταξίδι της ζωής! η τελευταία παράγραφος δείχνει ότι είχαν δίκιο οι σοφοί ηλικιωμένοι, για να είσαι μεγάλος ίσως αρκεί να είσαι γεμάτος ευτυχία και αγάπη!
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είστε καλά!
koukouroukouprigkipissa
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα να σε καλωσορίσω με μια αγκαλιά!!! Έπειτα να σε ευχαριστήσω γιατί με το σχόλιο με συγκίνησες... Να σου πω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό τους το σπρώξιμο... Ήταν άνεμος και πυξίδα... Λες να πιστέψω πως έφτασα;;;...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=zJ0j-18fCWg
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπυράκο μου,
κυριακάτικες στεναχώριες που με μια αγκαλιά κι ένα φιλί, ελπίζω να τις διώξω...
Όλοι λίγο πολύ κοιτάμε στο παρελθόν και βλέπουμε πράξεις και λόγια μας που θα μπορούσαν να είχαν γίνει αλλιώς.Δεν αλλάζει αυτό.Κοιτάμε με καθαρό μυαλό όμως μπροστά κι έχοντας πάντα μαζί αυτούς που αγαπάμε, προχωράμε κι όπου μας βγάλει.
Κι εσένα να σε αγαπήσεις και να είσαι ευτυχισμένος...
:-)
Θυμάμαι πως ευτυχώς είμαι ακόμη άνθρωπος... Ένας άνθρωπος που είναι γεμάτος αγάπη για όλους και όλα..
ΑπάντησηΔιαγραφή!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν ξέρω πως εννοούσε το ηλικιωμένο ζευγάρι το "μεγάλος", ούτε πως το εξέλαβες εσύ, εγω όμως σε θεωρώ Μεγάλο γιατί δεν έπαψες να είσαι "άνθρωπος... Ένας άνθρωπος που είναι γεμάτος αγάπη για όλους και όλα" και πίστεψέ με είναι ποόολύ μεγάλο αυτό και μην το παραγνωρίζεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτό σ΄..... (δεν θα το ξαναπώ γιατί φοβάμαι τη Γιάννα ΣΟΥ)
Το μεγάλος το διακρίνω στην τρυφεράδα και την ευαισθησία σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η ευχή του ηλικιωμένου..
Μια και δεν ντρέπομαι σαν τη Χαρά θα σου πω σ'αγαπώ και η Γιάννα θα καταλάβει...
Σου τοπε ο γερακος...Οτι θα γινεις ΜΕΓΑΛΟΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι οπως λεει και η Αντιγονη...Ειναι η ευχη του ηλικιωμενου..
Τι μεγαλυτερο, ηθελες φιλε..;;
Απο το ανεκτιμητο, που πετυχες...;;;
Γιατί τόση στενοχώρια ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο " μεγάλος " είναι σχετικό . Για κάποιους ήδη μπορεί να έχεις ξεπεράσει τα όρια του ΜΕΓΑΛΟΥ .
Εξαρτάται με τι μάτια σε βλέπει , της ψυχής ή του σώματος !
Καλησπέρες .
porcupine
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλενάκι μου... Πες πως έγινε κιόλας... Ευχαριστώ για το τραγούδι... Και ναι έχεις δίκιο σε ότι λες...
Ρίκη μου...
το λέω και το πιστεύω και το προσπαθώ... Ελπίζω να το βλέπουν οι άλλοι... Γιατί οι τελικοί κριτές θα είναι εκείνοι, ο δε πιο αυστηρός οφείλω να είμαι εγώ...
Χαρά μου....
πόσο μα πόσο με συγκινείς!!!! Κι εγώ σ' αγαπώ...
Γιαγιά Αντιγόνη
μανούλα μου... Τα δικά σου λόγια φυλακτό μου... και βάλσαμο... Σε ευχαριστώ και σε αγαπώ πολύ πολύ πολύ...
μαχαίρη μου....
το δικό σου αισθητήριο το σέβομαι... Έχεις ευαισθησία στο να καταλαβαίνεις τους ανθρώπους... Σε ευχαριστώ φίλε μου...
MINIMARKET
καλωσόρισες στα σχόλια... Και ευχαριστώ για τα τόσο σημαντικά και συγκινητικά λόγια... Έχεις δίκιο... Τα μάτια της ψυχής βλέπουν αλλιώς... Κι αυτό είναι η ευχή και η κατάρα μας... Ευτυχώς έχω φίλους αληθινούς γύρω μου που με βλέπουν με αυτά, όταν δικοί μου άνθρωποι έκαναν το αίμα νερό και έκλεισαν τα δικά τους, και πήραν και τα μάτια του σώματος μακρυά μου...
Ποιός είναι μεγάλος άνθρωπος; Φαντάζομαι δεν εννοείς τον αναγνωρίσιμο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι ΕΣΥ κι αυτό είναι ήδη μεγάλο!
"Θυμάμαι πως ευτυχώς είμαι ακόμη άνθρωπος... Ένας άνθρωπος που είναι γεμάτος αγάπη για όλους και όλα... Ακόμα και για όσους τον πλήγωσαν... Πραγματική όμως αγάπη..."
Για να έχεις τόση αγάπη για τους άλλους, σίγουρα κάπου κρύβεται κι η αγάπη για σένα!
Να 'σαι καλά!
Χριστιάνα μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον αναγνωρίσιμο για την μεγάλη προσφορά του εννοώ στους συνανθρώπους του με όποιο τρόπο... Δεν ξέρω αν εγώ τα κατάφερα ως τώρα, αλλά με έκανες να σκεφτώ κάτι θετικό με αυτό που είπες... Μέσα από το επάγγελμα-λειτούργημά μου προσπάθησα να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου και ίσως γι αυτό απέτυχα οικονομικά... Αν το εξασκείς ψυχρά χωρίς αγάπη για τον συνάνθρωπο ναι μεν χτίζεις παλάτια αλλά νομίζω ότι η ουσία του χάνεται... Αν το αγαπάς και αγαπάς τους άλλους τότε από την σκοπιά μου είσαι επιτυχημένος... Οικονομικά όμως σε παίρνει ο άνεμος...
Μακάρι να την βρω την αγάπη και για μένα...
Όλοι έχουμε δικαίωμα στα λάθη, και ποιος δεν έχει κάνει λάθη και μετά να το έχει μετανιώσει. Το παρόν και το μέλλον μετράει και η αγάπη για τον συνάνθρωπο αλλά και τον εαυτό μας, μην μας ξεχνάμε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τότε θυμάμαι... Θυμάμαι πως ευτυχώς είμαι ακόμη άνθρωπος... Ένας άνθρωπος που είναι γεμάτος αγάπη για όλους και όλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν αυτό δεν είναι μεγάλο φιλε μου
τότε ποιο...
Ήρθε η άνοιξη.Ανθίζουν τα λόγια, οι σκέψεις, οι αισθήσεις...Νιώσε!Ζήσε τη μεγαλοσύνη σου!όσο μικρός και νά 'σαι, θα υπάρχει πάντα έστω ένας άνθρωπος που θα υποκλίνεται μπροστά στη μεγαλοσύνη της ψυχής σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήnina μου
ΑπάντησηΔιαγραφήτείνω ίσως να κάνω πολύ σκληρή αυτοκριτική... Από τα δικά σας λόγια το καταλαβαίνω καλύτερα... Σε ευχαριστώ...
ElenaG
Καλωσόρισες. Εσείς οι τρίτοι μπορείτε να κρίνετε κάτι τέτοιο... Εγώ δεν μπορώ να το πω για μένα... Δεν είναι δίκαιο... Προφανώς έχετε δίκιο γιατί όλοι στέκεστε στα ίδια λόγια... Από εκεί κρίνομαι και από εκεί θα αντλήσω λίγη περισσότερη αγάπη και για μένα... Σε ευχαριστώ...
ευαγγελία μου
τα λόγια σου έφεραν την άνοιξη... Καλωσόρισες και θα ήθελα να μπορούσα να διαβάσω ότι έγραψα σαν τρίτος και να δω τι θα σκεφτόμουν για εκείνον που τα έγραψε... Αλλά δεν μπορώ... Εσείς μπορείτε, και τα λόγια σας βάλσαμο...
Απαντήσεις που καποια στιγμη καλούμαστε να δώσουμε στον εαυτό μας...τι κατάφερα στη ζωη μου,εκπλήρωσα τις προσδοκίες,και κυρίως τίνος ήταν αυτές οι προσδοκίες.Νομίζω σημασία δεν έχει αν γίναμε Μεγάλοι η μικροι(όπως κι αν το εννοεί ο καθένας) αλλά αν γίναμε αυτό που θέλαμε εμεις οι ίδιοι.Και κατα την ταπεινή μου άποψη , πιο δύσκολο ειναι να βρούμε αυτό που θέλουμε πραγματικά (πέρα απο οικογενειακές και κοινωνικές επιταγες) παρά να το πραγματώσουμε.Καλώς σε βρήκα!
ΑπάντησηΔιαγραφήicon-art
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλωσόρισες!!!! Μεγάλη χαρά να βλέπεις να προστίθεται ένας αναγνώστης και δη καλλιτέχνης και πνευματικός.... Σωστά το λες... Αυτές τις απαντήσεις προσπαθώ να δώσω σε εμένα τον ίδιο... Οι προσδοκίες δικές μου ήταν... Εκείνοι οι ηλικιωμένοι συνταξιδιώτες απλά είδαν σε μένα την στόφα... Το έθεσες πολύ σωστά! Θεωρώ ότι αυτό που ήθελα εκπληρώνεται μέσω του λειτουργήματός μου, απλά χρειάζομαι μια δεύτερη ευκαιρία για να το εξασκήσω ξανά όχι ευκαιριακά όπως τώρα...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάλι γιατί νομίζω πως είσαι τεράστιος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι να το παινευτώ, αλλά σπάνια λαθεύω...
Αγκαλίτσα και φιλάκι...
AMANTA
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί έφυγες;;;;....
to alataki μου
Αν η αγκαλιά σου είναι τεράστια, και για μένα είναι, το ένοιωσα από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε, είμαι κάτι πιο μικρό από τεράστιος... Αφού χωράω μέσα της... Πόσο μα πόσο με συγκινείς δεν φαντάζεσαι... Τελικά η μεγαλοσύνη του καθενός μας εξαρτάται από την μεγαλοσύνη των ανθρώπων που τον αγκαλιάζουν!!! Κι όσο έχω εδώ μέσα τις αγκαλιές σου, της μανούλας Αντιγόνης και όλων των άλλων μετά, που είστε όλοι τεράστιοι... ε... κάτι γίνεται...
Αγκαλίτσα όχι απλά δεκτή αλλά ανταποδίδω με μιά άλλο τόσο ζεστή....
παραλογίζεσαι Σπύρο μου ..
ΑπάντησηΔιαγραφήυπάρχει τίποτα πιο μεγάλο από αυτό που κρύβεις στη καρδιά σου;
μην απαντάς εσύ.
ξέρω εγώ. ΟΧΙ
΄Τι σημαίνει κάτι μεγάλο; Εκείνο που ειναι το μεγαλύτερο ειναι να εισαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ μεσα στη ψυχη σου! Και αυτο δόξα τω θεώ το εχεις καταφέρει! Η δοξα και τα λεφτά δεν ειναι κάτι μεγαλο ειναι η ψευδαίσθηση του μεγαλου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αγαπη που ειναι μεγαλη σε εχει κανει ηδη μεγαλο! φιλια πολλα
η ζωη χωρις "προβληματα" θα ηταν βαρετη
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλο μηνα που δεν ειπα και καλα κουλουμα