Έχοντας λίγο χρόνο πια και αφού...

...δεν κατάφερα να ολοκληρώσω έγκαιρα μια συλλογή ποιημάτων για συγκεκριμένο διαγωνισμό που έληξε αποφάσισα να τα δημοσιεύσω εδώ ένα ένα..

   Κάτι που είχα υποσχεθεί σε κάποιους από εσάς. Ο διαγωνισμός είχε σαν θέμα την αλληλεγγύη στην κρίση που διανύουμε. Ήθελα να είμαι ανθρωποκεντρικός σε ότι έγραφα... Σήμερα λοιπόν το πρώτο από τα επτά τελικά ποιήματα που όφειλαν να γίνουν τουλάχιστον δέκα για να πάρουν μέρος σαν συλλογή.

Άνεργος

Περπατάς μες της πόλης το κέντρο

με σφιγμένες γροθιές και καρδιά

νιώθεις νά 'σαι σαν γέρικο δέντρο

με γυμνά και σπασμένα κλαδιά.

Κι ας μην είναι τα χρόνια σου τόσα

που βαραίνουν αυτό το κορμί

καμπουριάζει η πλάτη απ' όσα

κουβαλάς βάρη μες την ψυχή.

Δεν ζητάς τίποτε άλλο απ' τη ζήση

παρά μόνο να βρεις μια δουλειά

όποια νά 'ναι καλή θα 'ναι λύση

μα δεν βρίσκεις καμιά πουθενά.

Την ντροπή σου στους δρόμους την σέρνεις

και τα βήματα είναι βαριά

στην φουρτούνα σκαρί παραδέρνεις

δίχως νά 'χεις πανιά και κουπιά.

Άνεργος νιώθεις πως είναι γραμμένο

κεφαλαία, φαρδιά και πλατειά

'κει στο μέτωπο που έχεις σκυμμένο

μην σταυρώσει ανθρώπου ματιά.

Αργοναύτης

Βόλος 09/02/2013