Σε φλούδα πεύκου σκαλιστό,
καράβι, καραβάκι,
σκίσε το γάργαρο νερό
που τρέχει στο αυλάκι...
=-=-=
Θε νά 'ναι το σκαρί γερό
κι ανάλαφρο συνάμα
σαν ταξιδεύει στο γοερό
του ρυακιού το κλάμα.
=-=-=
"Τρέξε καράβι μου μικρό,
όρμησε στις στροφές του,
πάμε σε χρόνο αλλοτινό
που ήμουν παιδάκι!", πες του.
=-=-=
Όμως η γλώσσα σκάλωσε
σε γη με λωτοφάγους...
Η σκέψη μου κοκάλωσε...
Δεν έλυσα τους κάβους!
=-=-=
Δεν είπα στο καράβι μου
να φύγει, να με πάρει,
πριν να με βρει το βράδυ μου
στου χάρου το παζάρι...
=-=-=
Μα το ρυάκι, ορμητικό,
έσπασε τα δεσμά του
κάπου στον Παγασητικό
πήρε τα όνειρά του...
=-=-=
Μ' άφησε να λικνίζομαι
στης θάλασσας την χάρη
και μια γοργόνα -ορκίζομαι-
ήρθε για να με πάρει!
=-=-=
Ξύπνησα στο κρεββάτι της,
σ'ένα βυθού παλάτι,
την φίλησα στην πλάτη της
και μού'κλεισε το μάτι...
=-=-=
Ποτέ δεν ξαναγύρισα
απ'του βυθού την χώρα...
Λουλούδια πια δεν μύρισα
αιώνες δέκα τώρα...
Αργοναύτης 26/01/2011
