Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Όλοι κάποτε επιστρέφουν...






Όλοι κάποτε επιστρέφουν... 


Ξέρεις; 
Όλοι κάποτε επιστρέφουν... 
Κάποιος απλά να ξαναπεί
"απ' την ζωή σου έχω φύγει".
Κι άλλος σε σέ θα ξαναρθεί
τι απ' την καρδιά σου ακόμα λίγη
θε να σπαράξει
πριν μακρυά πάλι πετάξει....
Κι άλλος ακόμα να σου κλέψει
χαμόγελο -αυτό το τελευταίο-
ή τελευταίο ένα δάκρυ να κουρσέψει...
Και θα 'ρθει άλλος πίσω μ' ένα ψέμμα,
χωρίς εσένα πιο καλά τώρα ότι ζει
τι κι αν πεθαίνει μέσα του για σένα...
Η περηφάνια δεν αφήνει να το δει...
Κάποιος να πεί πως σ' αγαπούσε
μα τώρα πια δεν σ' αγαπά
κι άλλος την ζεστασιά ποθούσε
που έχει η δική σου αγκαλιά
κι αλλού δεν βρήκε..
Και κάποιος πάλι να σε βρίσει
στον δρόμο να γυρίσει μπήκε
αν η ανοχή σου τον αφήσει,
ήρεμα κι αδιάφορα,
λόγια να λέει διάφορα.
Μα σαν συγνώμη κάποιος έρθει να ζητήσει
και της καρδιάς χτυπά την πόρτα να ανοίξει,
δίχως εσένα, αν με δάκρυ μολογήσει,
πως δεν μπορεί μπροστά η ζωή του να τραβήξει,
χωρίς εσένα μόνο σύννεφα του γνέφουν...
άραγε τότε τι θα κάνεις;
Ξέρεις; 
Όλοι κάποτε επιστρέφουν...

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Παγκόσμια ημέρα ποίησης με... Ανοιξιάτικη βροχή


   Χθες ξεκίνησα για την ποιητική βραδιά μας... Χωρίς ομπρέλλα... Γύρισα πίσω μετά τις πρώτες χοντρές στάλες... Η βροχή με σταμάτησε για λίγο... Ίσα να της γράψω λίγους στίχους πριν φύγω... Αυτούς...

Ανοιξιάτικη βροχή

Ω ανοιξιάτικη βροχή, δεν σε φοβάμαι,
είναι οι σταγόνες σου γεμάτες καλοσύνη!
Σαν δάκρυα είναι χαράς οπού ξεσπάνε,
σαν ευλογία αποδεκτή μ' ευγνωμοσύνη.

Έρχεσαι απρόσμενα και βάζεις την ποδιά σου
τον βρώμικό μας κόσμο να ξεπλύνεις
που ύστερα απ' το φουριόζο αυτό το πέρασμά σου
λάμψη καινούρια πάντα ξέρεις να του δίνεις.

Να 'ναι για λίγο καθαρός μπρος στην ματιά μας
όσο προλάβουμε πριν πάλι να μαυρίσει
πιο υποφερτός να 'ναι χωρίς τα κρίματά μας
μέχρι και πάλι το σκοτάδι να τον ντύσει...



   Ήταν η ποιητική βραδιά της ομάδας μας Bookcrossing του Βόλου... Μια από εκείνες τις αξέχαστες... Τα είχε όλα... Αθρόα προσέλευση, ποιότητα, πολλή μελοποιημένη ποίηση με την εξαιρετική φωνή του Νίκου Ιακωβίδη με τον ίδιο σε κιθάρα ή μπουζούκι και την συνοδεία της Μαριάννας Σαμαρτζή στα πλήκτρα, ιδιαίτερο αφιέρωμα στον Καβάφη από την υπέροχη Αμαλία Γκιζά, "αφορισμούς" του Καζαντζάκη από την ζεστή φωνή της Δήμητρας να παρεμβάλλονται  ζεστασιά, μια μεγάλη συγκίνηση και έκπληξη από την παρουσία και τον λόγο ενός παιδιού της 1ης λυκείου που λατρεύει τον Καβάφη, ένα έξοχα φτιαγμένο βιβλιαράκι με όλα τα ποιήματα-τραγούδια ώστε όλοι να συμμετέχουν με την φωνή τους και πολλά πολλά που δεν περιγράφονται... Δείτε κι εδώ τις φωτογραφίες από τις φίλες μου Άντα Αλεξίου και Εύα Καλαϊτζάκη από την βραδιά αυτή...


Γενική άποψη προς την "σκηνή". Στο μικρόφωνο η Άννα Μαρία, στο τραπεζάκι η Δήμητρα, στην κιθάρα ο Νίκος, στην γωνίτσα στα πλήκτρα η Μαριάννα και όρθιος ό Χρήστος η ψυχή του βολιώτικου Bookcrossing!

Το οπισθόφυλλο από το βιβλιαράκι αναμνηστικό!

Άποψη προς την είσοδο... Στο τέλος διώχναμε κόσμο... 

Η αφεντιά μου άνοιξα τις απαγγελίες με ένα ποίημα της Κατίνας Βλάχου και τον επίμονο θάμνο μου.... 

Η υπέροχη ηθοποιόςΑμαλία Γκιζά στο αφιέρωμα στον Καβάφη ενώ μπροστά μου (εκεί στην γωνίτσα είμαι) ο μικρός Δημήτρης κρέμεται από τα χείλη της απαγγέλλοντας από μνήμης μαζί της!!!!!!
   

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Φταίγαν τα τραγούδια


   Όταν εργαζόμουν στο Ιασώ Θεσσαλίας, για το μικρό διάστημα που εργάστηκα εκεί, γνώρισα μεταξύ άλλων και την Αλεξάνδρα. Η Αλεξάνδρα εργάζονταν στο αρχείο το οποίο στεγάζεται στο υπόγειο όπου και το φαρμακείο. Σε συζήτησή μας της είχα αναφέρει για το Bookcrossing και τις δραστηριότητες της τοπικής ομάδας σε παρουσιάσεις βιβλίων, ιδιαίτερα συμπολιτών μας αν και όχι μόνο. Τότε εκείνη μου μίλησε για τον φίλο της και συμπολίτη μου Δημήτρη Θεολόγου και το βιβλίο του ρωτώντας με αν θα θέλαμε να του οργανώσουμε μια παρουσίαση. Της είπα ευχαρίστως, μετέφερα τα νέα στην ομάδα, όπως και έλαβα σύντομα αντίγραφο του βιβλίου “Φταίνε τα τραγούδια” μέσω Αλεξάνδρας. Το γεμάτο πρόγραμμά μας δεν επέτρεπε μέχρι τώρα να πραγματοποιηθεί η υπόσχεσή μου. Και πάνω στην δρομολόγηση της κατάστασης, η ίδια πρόταση έρχεται κι από την Δανάη Πίκουλα, δημοσιογράφο της τοπικής “Θεσσαλίας” και μέλος της ομάδας.

   Ένα βιβλίο βγαλμένο από την ζωή αυτό του Δημήτρη, εναλλάσσει την αφήγηση της ιστορίας του πατέρα του και της οικογένειας από την Νέα Ιωνία Βόλου ως την Αθήνα, με την ποίηση και τα τραγούδια στα οποία αναφέρεται το κείμενο. Μια ταβέρνα, η “Παπαρούνα”, γίνεται το κέντρο του κόσμου για τον μπάρμπα Νίκο και την Βαγγελιώ του κι από εκεί ήθελε να γεμίζει με νοστιμιά και τραγούδια τον κόσμο βγάζοντας και τα προς το ζην. Μέχρι που το παράξενο για την εποχή όνομα τραβάει αρνητικά την προσοχή του καθεστώτος που γρήγορα φροντίζει να μαραθεί η “Παπαρούνα” και ο μια φορά πρόσφυγας μπάρμπα Νίκος να γίνει δεύτερη φορά πρόσφυγας στην ίδια του την χώρα...

   Ο όμορφος χώρος “Αριάδνη” στο Μεταξουργείο Ν. Ιωνίας Βόλου γέμισε γρήγορα κόσμο το βραδάκι της Κυριακής 3 Μαρτίου. Η αποτελεσματική προβολή μέσω του τύπου, η υποστήριξη από το βιβλιοπωλείο “Γράμματα” των αγαπημένων μου πνευματικών αδελφών (οι γονείς μου βάφτισαν και τους δύο) Απόστολου και Σπύρου Αγιώτη, η συμμετοχή του ιδιοκτήτη της Αριάδνης Νίκου Ιακωβίδη με την υπέροχη φωνή του και με την εξίσου υπέροχη φωνή της Ελεάννας Βαρελά σε γνωστά αγαπημένα τραγούδια, το γεγονός ότι ο κόσμος γνωρίζει σιγά σιγά την ποιότητα όσων με μεράκι κάνουμε, γέμισαν από νωρίς το χώρο. Και το ταξίδι άρχισε...

    Η Δανάη ξεκίνησε με το βιογραφικό του Δημήτρη. Τον λόγο έλαβε ύστερα ο Αντώνης Αντωνίου φίλος του Δημήτρη να μας μιλήσει για εκείνον. Μετά αρχίσαμε τις απαγγελίες ο ίδιος ο Δημήτρης, εγώ και η γλυκύτατη Δήμητρα Σκουφογιάννη, αγαπημένο και ενεργότατο μέλος της ομάδας μας. Απαγγελίες και αναγνώσεις κειμένων με προσοχή, αγάπη και χρώμα, διανθίζονταν με το αντίστοιχο “υπαίτιο” τραγούδι από τον Νίκο ή την Ελεάννα ! Και όλοι σιγοτραγουδούσαμε μαζί τους σε μια γεμάτη συγκίνηση ατμόσφαιρα. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι για όλους αυτή η βραδιά. Οι απλοί στίχοι του Δημήτρη μίλαγαν για την δεκαετία του '60 με εικόνες και μνήμες, για τα τραγούδια και για τις λαϊκές φωνές της εποχής. Φωνές και τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε εκείνα τα χρόνια. Έφταιγαν αυτά τα τραγούδια για το βιβλίο... Έφταιγαν αυτά που ο Δημήτρης έγραψε κάτι που έμοιαζε με κάτι δικό μου προς μεγάλη μου έκπληξη όταν το ανακάλυψα....

Θέλει να νιώσεις τις ανθρώπινες στιγμές
που μέσα κρύβουνε τα ζόρια τις χαρές
θέλει ο νους να πλέξει αλήθειες στην καρδιά
με υφάδι ζόρικο των στίχων το σεβντά.
(Το καλντερίμι της ψυχής) Δ. Θεολόγου 27/02/08

   Έφταιγαν αυτά που βρεθήκαμε, που συγκινηθήκαμε, που ζήσαμε αυτές τις στιγμές... Και αυτές οι στιγμές έφταιξαν για αυτό που αυθόρμητα, κατά την διάρκεια της παρουσίασης έγραψα και χάρισα στον Δημήτρη...

Απόψε η νύχτα

Απόψε γέμισε η νύχτα μου τραγούδια
γέμισε στίχους από άλλη εποχή
ποτίστηκαν με δάκρυ τα λουλούδια
στη γλάστρα μου βαθιά μες την ψυχή.

Με πιάσαν τα στιχάκια από το χέρι
μαζί ανεβήκαμε της μνήμης τα σκαλιά
στα παιδικά με γύρισαν τα μέρη
στης μάνας μου ξανά την αγκαλιά.

   Μόνο αυτή την έμπνευση να κρατήσω από την βραδιά, δεν φτάνουν τα λόγια για να ευχαριστήσω τον υπαίτιο Δημήτρη Θεολόγου και το “Φταίνε τα τα τραγούδια” του. Όμως η βραδιά, μου άφησε πολλά πολλά περισσότερα για να αναπολώ. Σε ευχαριστώ Δημήτρη, καινούργιε φίλε μου....