Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Η ελευθερία μας

Αυτή η ελευθερία η δική μας
κάποτε στοίχισε σε κάποιους την ζωή
κι αν πια δεν χαίρει την εκτίμησή μας
πως δεδομένη, φταίει, την κάναμε κι αυτή...

Για εκείνη σε μια πόρτα κρεμασμένοι
κάποιοι φωνάζανε με όση είχαν φωνή
κι ας είχαν κάννη πάνω τους στραμμένη
πιστεύανε σε αυτή μ' επιμονή...

Εκεί μείναν ψηλά στην έπαλξή τους
όταν το άρμα πλώρη έβαλε μπροστά
συνθλίβοντας αισχρά την ύπαρξή τους
σ' ένα κουβάρι αίμα, σάρκα και οστά....

Εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλάει
των φοιτητών η ελεύθερη φωνή
στην είσοδο το αίμα μας κυλάει
ο αδελφός μας μας δολοφονεί....

Αργοναύτης 17/11/14

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Ωδή σε ένα μαχητή...

Ωδή σε ένα μαχητή...

Εσύ ήσουνα πάντοτε στην πρώτη τη γραμμή
ποτέ σου δεν φοβήθηκες εκείνες τις αρβύλες
κλωτσιές όσες κι αν έφαγες από μικρό παιδί
στεκόσουνα αγέρωχα ενάντια και σε ίλες…

Τα χημικά σε ζώνανε κι έπνιγαν την φωνή σου
όμως πίσω δεν έκανες ποτέ ούτε στιγμή
σε κάθε διαδήλωση έδινες την ψυχή σου
απέναντι στην κρατική την βία την ωμή …

Όλοι σε αναγνώριζαν και φίλοι και εχθροί σου
και έγινες μέχρι εξώφυλλο στα περιοδικά
στα πέρατα του κόσμου η φήμη η δική σου
χρονιάς προσωπικότητα έγινες μια φορά….

Για σένα κάποιοι γράψανε ακόμα και τραγούδια
κι άλλοι φιλμάκια έκαναν τα κατορθώματά σου
κι εκεί πέρα στο Σύνταγμα και δίπλα στα λουλούδια
φωτογραφίες βγάζανε όλοι την αφεντιά σου…

Μα τα σημάδια άφησαν πάνω σου δακρυγόνα,
χτυπήματα από τα κλομπ κι απ’ άρβυλα κλωτσιές
σιωπηλά αποσύρθηκες μια μέρα απ’ τον αγώνα
και χάθηκες δυο χρόνια κάπου σ’ άλλες γειτονιές…

Όλοι όσοι σε ξέρανε ρωτούσαν πια για σένα…
¨Τι να ‘γινε ο Λουκάνικος; Δεν είναι στην πλατεία…¨
Άνθρωποι που ερχότανε ακόμα κι απ’ τα ξένα
κι αυτοί να σε γνωρίσουνε να ‘χουν την ευκαιρία

Κοντά σ’ όποιον σε φρόντιζε πάντοτε με στοργή
και Θόδωρο σε βάφτισε όταν σε πρωτοβρήκε
σήμερα το αποφάσισες να φύγεις απ’ τη γη,
στων σκύλων τον παράδεισο τώρα η ψυχή σου μπήκε….

Αντίο Λουκάνικε….

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2014

The mile













The mile


Waking up in the morning
at the mirror you talk
you say “Solitude good morning”
you don’t even want to walk
Suddenly you feel grown up
and you think you are looking bad
you prepare yourself a coffee cup
and you ‘re sitting pretty sad
But the child that lives inside you
wakes up and asks you why
you left all this pain to ride you
and you want to make it cry
Now you don’t have an answer
you don’t find the words to say
why you left it grow as cancer
spoiling every one your day
So you think a little better
and you give yourself a smile
you ‘re your own life’s setter
so go on another mile

And the child that lives inside you
every day it ‘ll make your day
walking there just beside you
asking just a smile for pay
Argonaut 01 Oct '14

http://spirogyrismata.blogspot.gr/2014/09/blog-post_22.html

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

100.000 Ποιητές Για Την Αλλαγή

Εδώ θα βρείτε την συμμετοχή μου για την φετινή χρονιά στους 100.000 Ποιητές Για Την Αλλαγή!
Αν θέλετε μπορείτε να ψηφίσετε το ποίημά μου πατώντας "Μου αρέσει" στο τέλος της σελίδας με το ποίημα.




Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Το μίλι....

Το μίλι....

Σαν ξυπνάς το πρωί
"Μοναξιά καλημέρα"
μα είναι μπρος η ζωή
κι έχεις μόνο μια σφαίρα.

Στον εαυτό σου μιλάς
"Να μην χάσεις το στόχο"
στον καθρέφτη κοιτάς
"Πως μεγάλωσες τόσο;"

Μα ξυπνά το παιδί
που έχεις μέσα κρυμμένο
και δεν θέλει να δει
να 'χεις βλέμμα θλιμμένο.

Και χαμόγελο πάλι
ανεβαίνει στα χείλη
και κουνάς το κεφάλι
"Πάμε γι άλλο ένα μίλι"...

Η πορεία συνεχίζει
όμως τώρα γελάς...
Η ζωή τώρα αρχίζει
το πρωί σαν ξυπνάς....

Σαν ξυπνάς το πρωί
είναι πια μι' άλλη μέρα
κι έχεις τρόπο πια βρει
για να πας παραπέρα...

Το παιδί θα ξυπνάς
που έχεις μες την ψυχή σου
και θα χαμογελάς
μπρος στην νέα αρχή σου

Γιατί αυτό το παιδί
που έχεις μέσα κρυμμένο
δεν θα θες πια να δει
να 'χεις βλέμμα θλιμμένο.

Το χαμόγελο πάλι
θ' ανεβαίνει στα χείλη
θα κουνάς το κεφάλι
"Πάμε γι άλλο ένα μίλι"....

Η πορεία συνεχίζει
κι εσύ πάντα γελάς....
Η ζωή τώρα αρχίζει
το πρωί που ξυπνάς

Αργοναύτης 21/09/14

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

Σπύρου Οδύσσεια!



Που λές για μια εγχείρηση ξεκίνησα να πάω
μα όμως αναβλήθηκε κι έμεινα να πεινάω
αφού πια ήμουν νηστικός από εχθές το βράδυ
και η κοιλιά γουργούριζε πρωί που ήταν σκοτάδι
Μ' άδειο στομάχι έφτασα εις το Νοσοκομείο
χωρίς νερό χωρίς καφέ σκέτο τρελλοκομείο....
Κι όταν κατάλαβε ο γιατρός πως είχε κάνει λάθος
μου 'ρθε να ορμήσω απάνω του εις του μυαλού το βάθος
Σαν τραγανή λαχταριστή τον έβλεπα μπριζόλα
αφού από την πείνα μου τα έβλεπα πια όλα
μα έμελλε χειρότερα αργότερα να μάθω,
πως είχα ακόμα πιο πολλά στην μέρα μου να πάθω...
Πέρασα απο έλεγχο ιατρικό βαρβάτο
και όλο και γουργούριζα που λέτε σαν το γάτο
στις δώδεκα τελείωσα και πήρα οδηγίες
σούπα για μεσημεριανό και ελαφρές αηδίες....
Τα παίρνεις τότε πείτε μου ή όχι πια στην κράνα!
Η νοσοκόμα μου έφερνε λιγάκι σε λαγάνα
και ο γιατρός σαν τον χαλβά εν μέσω της νηστείας
μου δίνει τη χαριστική βολή της ιστορίας...
Το βράδυ λέει μοναχά γιαούρτι εγώ να φάω
κι από τις έντεκα και μπρος στο διάολο να πάω....
αφού κομμένο το νερό ακόμα κι αν πεθαίνεις
σαν να διαβαίνεις έρημο και σ΄όαση δεν βγαίνεις
Το μεσημέρι τελικά λίαν ξελιγωμένος
λίγο ψαράκι έφαγα στην κλινική ο καημένος
που είναι βραστό και ελαφρύ και δεν κρατάει διόλου
την πείνα μου την τρομερή που πάει κατά διαόλου
Και για το βράδυ υπάκουσα κι έφαγα γιαουρτάκι
κι έπειτα από τις έντεκα λέω το νερό νεράκι
πάω να την πέσω γρήγορα ο ύπνος να με πάρει
κι έρχεται λέει ένα αρνί της μάνας του καμάρι
Κι ύστερα κι άλλο έφτασε και τρίτο κι άλλα τρία
μα ξαφνικά το έβδομο το βλέπω οβελία
πετάχτηκα απ' τον ύπνο μου με θόρυβο μεγάλο
αφού απ' το γουργούρισμα δεν άντεχα πια άλλο!
Ήρθα ξανά στο δίκτυο και το παράπονό μου
σας λέω με τους στίχους μου, τον πόνο τον δικό μου
πόνο βαθύ μες την κοιλιά που είναι τώρα άδεια
και νοσταλγεί τα φαγητά που έτρωγε τα βράδυα....
Αχ φίλοι μου πως το ποθώ αυτό να τελειώσει
να το γιορτάσω με φαί τ' άντερο να λαδώσει
κι εσάς με τα στιχάκια μου να μην πια σας την σπάω...
Και τι ζητάω ο άνθρωπος;;; Λίγο φαί να φάω!

Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

俳句 Haiku


Τελευταία ερωτεύθηκα τα Χαϊκού.... Τι είναι; Είναι ένας Ιαπωνικός τύπος ποίησης σε τρείς στίχους με 5-7-5 συλλαβές αντίστοιχα...
Να δειτε εδώ...
Το λοιπόν έγραψα κάμποσα αυτές τις μέρες και όσοι δεν είσαστε στο facebook δεν τα γνωρίσατε... Σας τα παραθέτω λοιπόν εδώ όλα πλην τριών που θέλω να στείλω σε διαγωνισμό και γι αυτό θα τα δείτε άλλη φορά...

Εις μνήμην 373 παιδιών

Άνθη κομμένα
του χρόνου μου οι μέρες
λίγες να κλάψω...

***

Έλα σε μένα

Άγριο κύμα,
πληγωμένο συ σκαρί
και ΄γω λιμάνι...

***
Επιθυμία

Αγάπησέ με
σαν το χώμα την βροχή
το διψασμένο....


***
Το πρωί

Όταν ξυπνήσεις
θα 'μαι ακτίνα φωτός
στο μάγουλό σου...
***

Περσίδες

Αστέρια πέφτουν
κι οι ευχές μου όλες
για σένα θα 'ναι....

***
Αντάμωμα στην θάλασσα

Εκεί στ' ανοιχτά
δελφίνια παίζαν τρία
με την ματιά μου.....

***
Καλοκαίρι

Μέσα στις ελιές
έρωτα γυρεύαμε
σαν τα τζιτζίκια....


Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Δεν θα πάω σχολείο σήμερα....


Σήμερα δεν θα πάω στο σχολείο....


Όχι δεν με πονάει ο λαιμός μου... Ούτε έχω λίγο βήχα... Ούτε αδιάβαστος είμαι.... Αυτό είναι πολυτέλεια για τα παιδιά στην Δύση... Εδώ είναι Γάζα... 


Δεν θα πάω γιατί δεν θα έρθει ούτε ο Αλί που σκοτώθηκε στον ύπνο του από βόμβα, ούτε ο Μοχάμαντ, γιατί ακρωτηριάστηκε και δεν μπορεί να περπατήσει πια ως εκεί, ούτε ο Καρίμ γιατί χάθηκε κάτω από τα συντρίμμια και μάλλον δεν θα προλάβει να βγει αν βγει ζωντανός και να έρθει... Ούτε και η Καντίγια γιατί έμαθα ότι δεν βλέπει πια όταν έχασε τα μάτια της από θραύσματα... Ούτε η Άχλαμ αφού χωρίς χέρια δεν μπορεί πια να γράψει...

Κι έπειτα και να ήθελα να πάω, το σχολείο δεν υπάρχει πια... Τρεις πύραυλοι το κατέστρεψαν και σκότωσαν πολλά γυναικόπαιδα μέσα σ' αυτό.... 
Α! Και η δασκάλα σκοτώθηκε... Τα περισσότερα βιβλία μας κάηκαν... Η Λάναν μάζεψε μερικά... Όσα πρόλαβε να σώσει, αλλά είναι λίγα. Εκεί χάθηκε ο Μοχάμαντ... Εκεί είναι ακόμα ζωντανός θαμμένος ο Καρίμ... 

Εκεί μαζί τους σκοτώθηκε κι εκείνος ο στρατιώτης του ΟΗΕ που τους προστάτευε.... Εκείνον ποιος τον προστάτευε άραγε...


Ναι, ναι.... Δεν θα πάω σχολείο σήμερα....





Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Εξελίξεις από το ποίημα....


Απρόσμενα μια Αλβανίδα συγγραφέας φίλη φίλων μου η Anila Themiu απέδωσε το ποίημα μου στα αλβανικά και το ανάρτησε σε δυό ιστοσελίδες λογοτεχνική και ΜΜΕ της Αλβανίας.... Πρώτη φορά μου συνέβει αυτό.... Προσωπικά το απέδωσα στα Ιταλικά...Και η φίλη Δήμητρα Γκοτοσοπούλου στα Αγγλικά με δική της πρωτοβουλία προλαβαίνοντάς με..... Είναι ιερός ο σκοπός και σημαντική η εξέλιξη για μένα οπότε μεγάλη μου η χαρά. 

Αχ Ισραήλ...
Μαυροκόκκινο αίμα στη γη
και κορμιά σε μια ανθρώπινη μάζα
χρόνια τέλος δεν έχει η σφαγή
τελειώσαν κι οι γάζες στην Γάζα....
Κι εσύ κάποτε που ήσουν το θύμα
ο χειρότερος έγινες θύτης
κι ανελέητα σπέρνεις το κρίμα
σαν στυγνός δολοφόνος αλήτης...
Το Ολοκαύτωμα μοιάζει σου ξένο
δικαιώνεις εσύ τον φονιά σου
και ψυχές πια στοιβάζεις στο τρένο
για άλλο Άουσβιτς στην γειτονιά σου...
Αργοναύτης 22/07/2014
Μια δική μου ποιητική απόδοση στα Ιταλικά....
Ah Israele
Rossonero il sangue per terra
e dei corpi in umana una massa
il massacro da anni impera
son finite anche le garze in Gaza
Tu che vittima eri allora
il peggiore diventasti autore
impietoso uccidi ancora
d' assassino crudele di cuore...
L' Olocausto non ricordi nemmeno
al carnefice dai la ragione
anime ammassi oramai sul treno
per un' Auschwitz nella tua regione...
Spiros Makrigiannis
Argonauta 23/07/14
PËRSHTATI NË SHQIP ANILA THEMIU
AH IZRAEL
Kuqezi gjak në tokë
dhe trupa njërëzor në masa
vite rradhë, fund ska therrja dot
mbaruan dhe gazat në Gaza
Dhe ti dikur kur ishe viktimë
u bëre vrasësi më i rrezikshëm
dhe pamëshirë mbjell krim
si krimineli më i neveritshëm
Masakra të duket e huaj ty
të drejtë i jep vrasësit tënd
dhe shpirtrat tashmë vë në tren aty
për në Autsvic ,në të tëndin vend
Dimitra Gkotosopoulou μια απόδοση του στα αγγλικά!
Ah Israel…
Black and red blood on the earth
and bodies in a human mass
for years now the massacre has no end
and in Gaza they are out of gauze…
And you who once were the victim
are now the worst victimizer
relentlessly seeding the pity
a brutal murderer on his riser…
The Holocaust seems foreign to you
you give justice to your murderer
and you pile up souls in the train
to a neighboring Auschwitz, one greater…

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Αχ Ισραήλ...


Αχ Ισραήλ...

Μαυροκόκκινο αίμα στη γη
και κορμιά σε μια ανθρώπινη μάζα
χρόνια τέλος δεν έχει η σφαγή
τελειώσαν κι οι γάζες στην Γάζα....

Κι εσύ κάποτε που ήσουν το θύμα
ο χειρότερος έγινες θύτης
κι ανελέητα σπέρνεις το κρίμα
σαν στυγνός δολοφόνος αλήτης...

Το Ολοκαύτωμα μοιάζει σου ξένο
δικαιώνεις εσύ τον φονιά σου
και ψυχές πια στοιβάζεις στο τρένο
για άλλο Άουσβιτς στην γειτονιά σου...


                                  Αργοναύτης 22/07/2014

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Ατιμώρητα... (Μινιατούρα της απώλειας)

viasmos paidi

Ατιμώρητα...
(Μινιατούρα της απώλειας)

Επίλογος....
Μα για την τότε μαχαιριά
στο άνθος της απάνω
κανείς δεν πλήρωσε θνητός
κι ούτε Θεός ακόμα....
              Αργοναύτης 28/04/2014

Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Μην ξεχαστώ

Η ομάδα Volos Poetry Slam είχε την όμορφη ιδέα να οργανώσει μια εκδήλωση με ποίηση στο Ινστιτούτο Νόσου Alzheimer της πόλης μας με τίτλο ΩΔΉ (ΟΔΟΊ;) ΜΝΉΜΗΣ. Μου έστειλε πρόσκληση η καλή μου φίλη Έλενα Ψαραλίδου μέλος της ομάδας. Πήγα και χάρηκα το γεγονός αυτής της προσφοράς που έγινε με την ευκαιρία της ημέρας του ΦΡΟΝΤΙΣΤΉ (22 Μαρτίου) και αφιερώθηκε σε ένα μέλος της ομάδας που χάθηκε πρόωρα σε τροχαίο τον περασμένο Ιούλιο, τον συμπτωματικά συνεπώνυμο Αλέξανδρο Μακρυγιάννη. Εργαζόμενος σε νευρολογική κλινική είμαι αρκετά κοντά στο πρόβλημα κι εγώ. Και εκεί επί τόπου πάλι ξεχείλισαν στίχοι από την καρδιά και γεννήθηκε αυτό....
Αφιερωμένο σε όλους τους πάσχοντες από Alzheimer και στις οικογένειές τους.

Μην ξεχαστώ


Οι σκέψεις μου μπερδεύονται
κι όλο τον δρόμο χάνουν
στο φως να βγουν παιδεύονται
ώσπου να αποκάμουν.

Οι μνήμες μου όλο σβήνονται
χάνονται στο σκοτάδι
καντήλια που αφήνονται
ως να σωθεί το λάδι.

Σε λήθης θάλασσα βαθιά
βυθίζομαι ολοένα
κι αν σε ξεχνάω τώρα πια
μην ξεχαστώ από σένα.

                   Αργοναύτης
                   Βόλος 11/04/2014

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Επιλογή


Επιλογή


Δεν την αντέχει άλλη φορτούνα το σκαρί
και θά 'ναι αυτά λιμάνια τελευταία
που θ ' αποθέσει το φορτίο το βαρύ
επάξια ως τώρα οπού το σήκωνε γενναία...

Θα ψάξει αλλού για άλλα ήρεμα νερά
ή θα γυρίσει σε γνωστά μικρά λιμάνια
πριν στου βυθού πικρά βρεθεί την αγκαλιά
και τα αμπάρια του ρημάξουν στην ορφάνια.

Τι το φορτίο κάθε φορά ακριβό πολύ
που πρέπει σώο μέχρι τέλος να το φτάσει
και προτιμά απ' τη στεριά να αναπολεί
παρά σε μια φουρτούνα ακόμα να το χάσει...


Πίσω από ένα εισιτήριο αστικού...

Αργοναύτης 22/03/2014

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Είσαι για μένα ποίηση... κάτι φρέσκο μετά από καιρό για την σημερινή ημέρα...

Είσαι για μένα ποίηση...

Όταν αντάριαζε η ζωή από την καταιγίδα
κι όταν της θλίψης το κρασί πότιζε την ψυχή μου
ήσουνα καταφύγιο, παρηγοριά κι ελπίδα
η λύτρωση που τάιζε ξανά την αντοχή μου...

Από μικρός στις δύσκολες στιγμές σ' αποζητάω'
χαίρομαι να ακροβατώ ανάμεσα στις λέξεις
και στις στροφές σου εδώ και 'κει πάντα να τριγυρνάω
σαν έρχεσαι και μου ζητάς μαζί μου εσύ να παίξεις.

Να ταξιδεύει μου ο νους για νά 'βρει το ρυθμό σου
και να χτυπάει η καρδιά στα μέτρα τα δικά σου
να ξεγυμνώνεται η ψυχή λουσμένη απ' το φως σου
και ν' αλαφρώνει ο πόνος μου από το άγγιγμά σου.

Είσαι η τέχνη που αγαπώ πιότερο από τις άλλες
τέχνη του λόγου ακριβή σαν το μαργαριτάρι
με περιμένεις πάντοτε με ανοιχτές αγκάλες
κι ας σ' είχα χρόνια φυλακή σε κάποιο μου συρτάρι.

                                                      Αργοναύτης 21/03/2014


Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

Επιτέλους η έκθεση "Η Βενετία στα παράθυρά της" στον Βόλο




    Ξημερώνει Κυριακή. Το Σαββατόβραδο όμως αυτό θα μείνει στην καρδιά μου. Η τόσο αναμενόμενη στιγμή να δω από κοντά την έκθεση φωτογραφίας "Η Βενετία στα παράθυρά της" του καθηγητή Περσικής λογοτεχνίας και γλώσσας στο πανεπιστήμιο Ca' Foscari της Βενετίας Riccardo Zipoli, για την οποία σας είχα πει πέρυσι τον Μάιο (http://spirogyrismata.blogspot.gr/2013/05/blog-post.html) και για την οποία μετέφρασα ποιητικά από τα ιταλικά τους στίχους του Πέρση ποιητή Mirza Abdul Quader Bedil  (1642-1720) ,  ( βλέπε εδώ https://www.google.gr/#q=mirza+abdul+qadir+bedil), ήρθε στον Βόλο. 

    Αρκετοί καλοί μου φίλοι έδωσαν το παρόν γεμίζοντάς με χαρά και συγκίνηση! Ήρθαν για μένα αλλά η έκθεση τους μάγεψε. Σύντομα θα έχω και φωτογραφικό υλικό να σας δείξω. Προς το παρόν σας παραθέτω σύνδεσμο για το προχθεσινό φύλλο της τοπικής εφημερίδας ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ με άρθρο για την έκθεση και την συμβολή μου.
http://www.taxydromos.gr/article.php?id=111444&cat=6

    Να έχετε μια όμορφη Κυριακή!