100.000 Ποιητές Για Την Αλλαγή

Εδώ θα βρείτε την συμμετοχή μου για την φετινή χρονιά στους 100.000 Ποιητές Για Την Αλλαγή!
Αν θέλετε μπορείτε να ψηφίσετε το ποίημά μου πατώντας "Μου αρέσει" στο τέλος της σελίδας με το ποίημα.

Δημοσίευση by Έλληνες Ποιητές στο Διαδίκτυο.

Άγχος

 Άγχος

Τα μάτια πια δεν κλείνουν στο κρεβάτι,

ο φόβος για το αύριο τα κρατά

ορθάνοιχτα να ψάχνουν θαρρείς κάτι

στήριγμα νά 'βρει η χαμένη σου ματιά.

Να μην πλανάται στο κενό σαν ξημερώσει,

όταν στους δρόμους στα χαμένα θα γυρνάς

παρακαλώντας δακρυσμένος Θεός να δώσει

να μην περάσει άλλος κανείς ότι περνάς.

Να βρει ελπίδα στο σκοτάδι να σκαλώσει,

να κρεμαστεί πάνω σε κάποια σιγουριά,

από το φόβο και το άγχος να γλιτώσει,

την αλυσίδα της να σπάσει την βαριά.

Κι ύστερα σκέφτεσαι στο δρόμο σου τι είδες

την μέρα αυτή που αργά αργά αποχαιρετά,

στο ζύγι βάζεις μία μια τις καταιγίδες

κι είναι η δική σου απ' τις άλλες πιο ελαφριά.

Κι έτσι επιτέλους ο Μορφέας σ' αγκαλιάζει

διώχνει τους φόβους σου της νύχτας μακριά

και την καινούργια αυγή βλέπεις να τάζει

πως θα γλυκάνει σου την πίκρα στην καρδιά.

Αργοναύτης

Βόλος 01/05/2013

Εθελοντές

Εθελοντές

Υπάρχουν άγγελοι εκεί έξω ακόμα

δεν έχουν τούτοι εδώ φτερά

δυο λέξεις όμορφες έχουν στο στόμα

κι έχουν μεγάλη μια καρδιά.

Έχουν τα χέρια τους να δίνουν

όπου χρειάζεται αγκαλιά,

κι αγάπη τόση που να σβήνουν

τον πόνο μονοκοντυλιά.

Κάποιοι που αν και λίγα έχουν

πρόθυμα δίνουν τα μισά,

σ' όποια ανάγκη πρώτοι τρέχουν,

σκορπούν παντού παρηγοριά.

Δώσε τους πίσω Θεέ μου αγάπη,

όση μοιράζουν τους τα χέρια

και στο χρυσό σου το κιτάπι

γράψε τους τ' όνομα μ' αστέρια.

Αργοναύτης

Βόλος 11/02/2013

Απόγνωση

Για σένα φίλη μου που έγινες αφορμή με μια σου ανάρτηση να γραφεί αυτό το κομμάτι... Ελπίζω να το δεις... Ξέρεις εσύ...

Απόγνωση

Πνίγομαι ήταν η κραυγή σου

σε μια στιγμή αδυναμίας.

Για ποιόν θεό είναι η σφαγή σου

κι είσαι αμνός μα ποιας θυσίας;

Ποιοι κομματιάσαν τη ζωή σου

και την πετάξαν στα σκουπίδια;

Μύριες ζωές σαν την δική σου

γύρω, σπαρμένα αποκαΐδια...

Ένα θεό αυτοί πιστεύουν

μόνος θεός γι' αυτούς το χρήμα

σωρό ζωές γι' αυτόν μαζεύουν

δεν έχουν όσιο ούτε κρίμα.

Είσαι για εκείνους μόνο πιόνι

σ' ένα παιχνίδι τους στημένο

που όταν κάποτε τελειώνει

πάντα σε βρίσκει τον χαμένο.

Μα εσύ κρατήσου, μη λυγίσεις,

μην παραδώσεις τα όνειρά σου

να σου τα κλέψουν μην αφήσεις

κι ας μείνουν μόνο αυτά δικά σου.

Αργοναύτης

Βόλος 11/02/2013

Στο συσσίτιο

Στο συσσίτιο

Απ' την ουρά στέκεις εκεί λίγο πιο πέρα

δίχως το θάρρος νά 'βρεις για να μπεις

κι ας είσαι νηστικός όλη τη μέρα

αυτό δεν το αντέχεις, δεν μπορείς.

Μπροστά σου τόσοι είναι οι ζητιάνοι

μα εσύ τίποτε δεν ζήτησες ποτέ.

Πως θά 'θελες να 'ταν αυτά όλα μια πλάνη

κάποιας ταινίας νά 'τανε καρέ.

Και όταν στο σπίτι σου ξανά γυρνούσες

ας ήταν να είχες μύρια τα καλά.

Ποτέ πια στην ζωή να μην πεινούσες

ανάγκη να μην είχες του συσσίτιου την ουρά.

Αργοναύτης

Βόλος 11/02/2013

Δίχως στέγη

Δίχως στέγη

Με εκφράσεις προσπερνάς παγωμένες

τα μάτια από πάνω μου αποστρέφεις.

Ζωές σαν την δική μου πεταμένες

δεν θέλεις πια στο δρόμο σου να βλέπεις.

Σε φοβίζει βαθιά και το ξέρω

μην βρεθείς στην δική μου την θέση

μην κι εσένα ότι εγώ υποφέρω

σαν κατάρα επάνω σου πέσει.

Κι αν σε σένα το χέρι απλώσω

βιαστικά κάποιο κέρμα ίσως ρίξεις

τι κι αν ήθελα απλά να στο δώσω...

Θα φοβόσουν και να το αγγίξεις...

Μα δουλειά είχα κάποτε, είχα σπίτι,

είχα φίλους πολλούς στο πλευρό μου

και κανείς τους δε μ΄ έλεγε αλήτη...

Μην μ' αφήνεις κι εσύ μοναχό μου...

Δεν ζητάω πολλά για ν' αντέξω

ένα λόγο γλυκό, ένα βλέμμα,

μια κουβέρτα -κρυώνω εδώ έξω-

να ζεστάνει στις φλέβες το αίμα.

Αργοναύτης

Βόλος 10/02/2013

Ενοικιάζεται

  “Ενοικιάζεται”

Άδειες αίθουσες, άδειες βιτρίνες,

σαν κουφάρια σπαρμένα, αισχρά,

ξεφυτρώνουν και πάνε πια μήνες

το 'να δίπλα στο άλλο, σειρά.

Είχαν όνειρα μέσα κι ελπίδες,

είχαν χρώματα, είχαν ζωή

τώρα λύγισαν στις καταιγίδες

όταν γύρω τους κάψαν τη γη.

“Ενοικιάζεται” η πινακίδα,

γκρεμισμένα τα όνειρα πια,

μεγαλώνει αυτή η αλυσίδα

μες στην άδεια της πόλης καρδιά...

Αργοναύτης

Βόλος 09/02/2013

Έχοντας λίγο χρόνο πια και αφού...

...δεν κατάφερα να ολοκληρώσω έγκαιρα μια συλλογή ποιημάτων για συγκεκριμένο διαγωνισμό που έληξε αποφάσισα να τα δημοσιεύσω εδώ ένα ένα..

   Κάτι που είχα υποσχεθεί σε κάποιους από εσάς. Ο διαγωνισμός είχε σαν θέμα την αλληλεγγύη στην κρίση που διανύουμε. Ήθελα να είμαι ανθρωποκεντρικός σε ότι έγραφα... Σήμερα λοιπόν το πρώτο από τα επτά τελικά ποιήματα που όφειλαν να γίνουν τουλάχιστον δέκα για να πάρουν μέρος σαν συλλογή.

Άνεργος

Περπατάς μες της πόλης το κέντρο

με σφιγμένες γροθιές και καρδιά

νιώθεις νά 'σαι σαν γέρικο δέντρο

με γυμνά και σπασμένα κλαδιά.

Κι ας μην είναι τα χρόνια σου τόσα

που βαραίνουν αυτό το κορμί

καμπουριάζει η πλάτη απ' όσα

κουβαλάς βάρη μες την ψυχή.

Δεν ζητάς τίποτε άλλο απ' τη ζήση

παρά μόνο να βρεις μια δουλειά

όποια νά 'ναι καλή θα 'ναι λύση

μα δεν βρίσκεις καμιά πουθενά.

Την ντροπή σου στους δρόμους την σέρνεις

και τα βήματα είναι βαριά

στην φουρτούνα σκαρί παραδέρνεις

δίχως νά 'χεις πανιά και κουπιά.

Άνεργος νιώθεις πως είναι γραμμένο

κεφαλαία, φαρδιά και πλατειά

'κει στο μέτωπο που έχεις σκυμμένο

μην σταυρώσει ανθρώπου ματιά.

Αργοναύτης

Βόλος 09/02/2013

Ο κύβος ερρίφθη....

.... Η ψηφοφορία έληξε.... Η αποκάλυψη αρχίζει..... Έχουμε κάποια μικροπροβλήματα σε ψήφους αλλά δεν επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα...
Πίσω από τις λέξεις, δεν έρχεται ο Αλέξης, αλλά.....
Πίσω από το Ν.1 η ευαγγελία και έφτασε τους 15 βαθμούς
Πίσω από το Ν.2 η Coula με 30 βαθμούς καθαρή νικήτρια του διαγωνισμού
Πίσω από το Ν.3  Τζι με 19 βαθμούς τρίτος στήθος με στήθος με την επόμενη
Πίσω από το Ν.4 η marilia με 18 βαθμούς
Πίσω από το Ν.5 to alataki με 7 βαθμούς
Πίσω από το Ν.6 η φίλη μου η Χρυσούλα με 12 βαθμούς
Τέλος πίσω από το Ν.7 η Ρεγγίνα δεύτερη στο νήμα με 27 βαθμούς... 


Κάπου τα μπέρδεψε ο dadulo και δεν έδωσα τον 1 βαθμό του πουθενά..... Δεν άλλαζε όμως τίποτε με αυτό.... 


Τώρα στα τετράστιχα το πολυαγαπημένο Skouliki πήρε 14,5 βαθμούς.... Ναι Κάρυ μου μοίρασα την ψήφο.... 
Η marilia πήρε 4,5 βαθμούς και η φίλη μου η Χρυσούλα 1!!! 


Αυτό ήταν. Σας ευχαριστώ όλους για την συμμετοχή στις δημιουργίες, στην ψηφοφορία αλλά και στα συγκινητικά όσο και ενθαρρυντικά σχόλια... Καλωσορίζω και όλους τους νέους αναγνώστες μου... Οι δύο νικητές να μου στείλουν στοιχεία στο mail.... 

Και να οι δημιουργίες για τον διαγωνισμό.....

Όπως σας υποσχέθηκα σήμερα αναρτώ τις δημιουργίες που συνέλεξα για τον διαγωνισμό.... Ήλπιζα να ήταν περισσότερες... όμως πρέπει να πω πως η ποιότητά τους είναι τέτοια που καλύπτει την μικρή ποσότητα... Απολαύστε και κρίνετε. Βαθμολογήστε με 3 το καλύτερο, με 2 το δεύτερο και με 1 το τρίτο κατά την κρίση σας τα ποιήματα.... Στα τετράστιχα πείτε μόνο ποιο σας αρέσει περισσότερο. Διορία στα σχόλια ως αύριο τα μεσάνυχτα.... Μετά καταμέτρηση....  Όσοι πήραν μέρος μπορούν αν θέλουν να δώσουν βαθμό σε άλλους όμως όχι στον εαυτό τους.... Che vinca il migliore! Ας νικήσει ο καλύτερος.... Το βιβλίο που θα του στείλω θα είναι με ετικέτες bookcrossing για να μάθει τι είναι και να γίνει κι εκείνος ένας ενεργός bookcrosser! Να πω σε όλους όσους πήραν μέρος ότι με εξέπληξαν με το ταλέντο τους... Όλοι ανεξαιρέτως.... Σας αγαπώ...

Οι συμμετοχές σας στο ποίημα με τις τρεις λέξεις..... 

1)

Για μιας φυγής το λερωμένο στρώμα.

Φτερά σκορπίζεις φυλακίζοντας

τα όνειρά σου

Στον καναπέ του σαλονιού, στριμωγμένα

χρόνια, ελπίδες, τύψεις

όλα εκεί. Ανάμεσα

στις ρίγες και τα πορτοκαλί λουλούδια.

Βλέπεις; Η φυγή σου

μόλις βάφτηκε κόκκινη

Πέταξε, πάνω από το τασάκι

με το σβησμένο τσιγάρο

γράφοντας, στις στάχτες

τ έ λ ο ς.

2) Φτερά αετού κι αν έχεις αποκτήσει κι αν της φυγής η ορμή σʼ έχει νικήσει, το ωραίο το ταξίδι στο τέλος δε θα δεις αν λεύτερα δεν έχεις τα μάτια της ψυχής. 3) Τέλος δεν έχει ο ουρανός μικρό ξεπεταρούδι με τα φτερά σου αναζητάς φυγή κι' ένα τραγούδι 4) Φτερά στην πλάτη, μάτια μπλε και διάφανο το δέρμα είχ' η νεράιδα προχθές που βρήκα μες στο δέμα. Άνοιξα το πακέτο μου γεμάτη αγωνία -να παραλάβω ήθελα μία σειρά βιβλία- και πάνω στη λαχτάρα μου να βρω το θησαυρό μου εκεί, στο τέλος του κουτιού, έκανα το σταυρό μου! Μία μικρή νεράιδα με διάφανο κορμάκι μικρό, βελούδινο σχεδόν αθώο πλασματάκι βρισκόταν ολοζάλιστη στον πάτο του κουτιού κι έμεινα και την κοίταζα χωρίς καθόλου νου! Να τη ρωτήσω σκέφτηκα πώς βρέθηκε μπροστά μου μα, τα υπέροχα φτερά, έκλεψαν τη μιλιά μου. Πριν να προλάβω να σκεφτώ, το στόμα πριν ανοίξω, μία φωνούλα μακρινή μ' έκανε να σαστίσω: Φυγή ζητούσα πάντοτε   από ευχές και ξόρκια και να σταθώ επέλεξα μόνη στα δυο μου πόδια Και όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, σε βλέπω- η μόνη μου διέξοδος ήταν να ταξιδέψω Μέσο καλύτερο ουδέν άλλο απ' το Βιβλίο και το ταξίδι ορκίζομαι πως είναι μεγαλείο! Μα κάπου εκεί στην αλλαγή της στάσης για το Πέρα εβρέθηκα εσώκλειστη σε μία μπαγκαζιέρα. Γι' αυτό, αν θες, ελεύθερη άσε με να πετάξω το τέλος της διαδρομής μονάχη μου να ψάξω. Κι υπόσχομαι να στέλνω σου χρυσόσκονη στον ύπνο και όλα τα προβλήματα εγώ να σου τα λύνω. Μονάχα τώρα κλείσε μου πάλι καλά τις κούτες και με νεράιδα ποτέ μην πεις ότι μιλούσες Στην τελευταία φράση της, ωσάν υπνωτισμένη, έκλεισα πάλι το κουτί κι έφυγα ζαλισμένη. Κι αν αυτά που έγραψα σου φαίνονται αστείο ε, τότε σύρε κι άνοιξε κι εσύ κάνα βιβλίο! 5) Φτερά άξαφνα φύτρωσαν στου κόσμου την ψυχή ταξίδι μακρινό ξεκίνησε Ίσως με τη φυγή νά 'βρει τη δύναμη Να δώσει τέλος στην οργή... 6) Φτερά κομμένα με τα όνειρα υποθηκευμένα, αφού οι αφέτες σφύριξαν τέλος στη φυγή και απάντηση δεν παίρνει το"γιατί". 7) Φυγή, κι όχι φτερά έβλεπα ήδη χρόνια τώρα,  σ' αυτές τις αιωρούμενες κρεμάστρες.. Όρθιες, στημένες σε παράταξη ψυχαναγκαστικής πορείας. Ήταν και καθήμενες για ώρες κάποτε. Αμίλητες για ώρες πάντως.. Καθηλωμένες στερεοτυπικά.. Ήταν ασύμβατα τοποθετημένες, παράταιρες κι ανόμοιες. Ήταν προορισμένες γι άλλο ζευγάρι.. Έκαναν ότι κοιμούνται, γιατί δεν είχαν τίποτα να πουν.. Έτσι εντελώς ανύποπτα διήλθε ο βίος.. Μετά σηκώθηκαν κι έφυγαν.. Είχαν όμως από ώρα φύγει. Έφθασαν ως το τέλος του Τέλους, και δεν συναντήθηκαν..! Ποτέ! Κάποιοι άλλοι σκέφθηκαν ν αφήσουν εκεί τα ρούχα τους. Τα τοποθέτησαν εκεί, ενώ οι άνθρωποι ελεύθεροι είχαν φύγει.. Δεν τα χρειάζονταν γιατί είχαν τα Φτερά.. Έμεινε ο χρόνος χωρίς την ώρα του και τα σεντούκια χωρίς κλειδιά, ορθάνοιχτα κι αφημένα.. Ελεύθεροι χωρίς αυτά, έφυγαν. Τα καπέλα τους μπορούν να αντικαταστήσουν το ρόλο. Και ας μην ανησυχεί κανείς. Τα παπούτσια τους θα μείνουν εδώ ακίνητα για πάντα! Εκείνοι Έχουν Συναντηθεί! ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Και τώρα οι συμμετοχές για το μήνυμά σας στον κόσμο σε ένα δημόσιο χώρο ή μέσον με ένα τετράστιχο.... 1) Ένα χαμόγελο χαράς να ξεκινήσει η μέρα και αν στο λεωφορείο δεν χωράς σπρώξε να πας πιο πέρα. 2) Μ' ένα χαμόγελο μπορείς την κρίση να νικήσεις και πάμπλουτους τους γύρω σου μπορείς να καταστήσεις 3) Σύνθημα έγινε το σφύριγμα και το τραγούδι στήριγμα. Συνθήματα βγαλμένα απ' τη ζωή που τραγουδάνε στη ψυχή.

Διπλός διαγωνισμός......

Αγαπημένοι μου φίλοι που σας διαβάζω και με διαβάζετε....
Είπα να σας θέσω κι εγώ σε δοκιμασία.... Διπλή για όσους θέλουν.... Στην αρχή είχα την πρόθεση να σας βάλω μόνον να γράψετε ένα τετράστιχο ποιηματάκι, που θα είναι το μήνυμά σας στον κόσμο, και που θα μπορούσε να δημοσιοποιηθεί σε ένα ΔΗΜΟΣΙΟ χώρο (στάση λεωφορείου, αίθουσα αναμονής ενός σταθμού, ενός νοσοκομείου, ιατρείου, δημόσιας υπηρεσίας κλπ) ή σε ένα ΔΗΜΟΣΙΟ μέσο (λεωφορείο, τραμ, τρόλλευ, μετρό...) με σκοπό να φτιάξει την μέρα των άλλων... Μια όμορφη παρεξήγηση δίνει αφορμή για τον δεύτερο διαγωνισμό.... 'Οπως εμείς στην δημιουργική γραφή έτσι κι εσείς γράψτε ένα ποίημα. Πρέπει να περιέχει τις λέξεις φτερά, φυγή, τέλος άσχετα με την σειρά εμφάνισης, αλλά επίσης μία από αυτές να είναι υποχρεωτικά η πρώτη. Συμμετοχές στο drmakspy@hotmail.com μέχρι την Τρίτη με το ψευδώνυμό σας μαζί. Την Τετάρτη αναρτώ και κρίνουμε....