κάποτε στοίχισε σε κάποιους την ζωή
κι αν πια δεν χαίρει την εκτίμησή μας
πως δεδομένη, φταίει, την κάναμε κι αυτή...
Για εκείνη σε μια πόρτα κρεμασμένοι
κάποιοι φωνάζανε με όση είχαν φωνή
κι ας είχαν κάννη πάνω τους στραμμένη
πιστεύανε σε αυτή μ' επιμονή...
Εκεί μείναν ψηλά στην έπαλξή τους
όταν το άρμα πλώρη έβαλε μπροστά
συνθλίβοντας αισχρά την ύπαρξή τους
σ' ένα κουβάρι αίμα, σάρκα και οστά....
Εδώ Πολυτεχνείο, σας μιλάει
των φοιτητών η ελεύθερη φωνή
στην είσοδο το αίμα μας κυλάει
ο αδελφός μας μας δολοφονεί....
Αργοναύτης 17/11/14
Μια ένσταση μόνο φίλε Σπύρο: Ποια "ελευθερία";;;.... Την καλημέρα μου :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ ναι.... Ποια.... τώρα πια...
Διαγραφήτο μονο που βαριεμαι πολυ ειναι η εκμεταλευση απο το κκε καθε χρονο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να 'ταν το μόνο που εκμεταλλεύεται το κκε...
ΔιαγραφήΑπόλυτα σύμφωνος..............
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύ όμορφο.... και επικαιρό όπως σχολιάζουν και οι φίλοι παραπάνω... και... Σπύρο... σου εύχομαι... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, καλή χρονιά να έχουμε!!!! και...αυτό το τραγούδι αφιερωμένο για όλους τους φίλους και για σένα!! https://www.youtube.com/watch?v=zuEO5SssfK8
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και με μεγάλη καθυστέρηση σε ευχαριστώ Λαμπρινή μου!
Διαγραφή