Μια γιαγιά...

Ζωή γραμμένη ολάκερη
στις ράχες των χεριών σου
σε κάθε χρόνου σκάλισμα
κάματου ή χαδιών σου...

Να την διαβάσω στάθηκα
κι άγγιξε την καρδιά μου
στα βάσανά σου χάθηκα
σαν νά 'σουν η γιαγιά μου...

Αργοναύτης 01/04/2015
Πάνω σε μια φωτογραφία της Μαριάννας Μπουντούρη

Υγρός τάφος

Υγρός τάφος

Αφρόξυλα δεν ήταν που στο κύμα
ανάλαφρα γλιστρούσαν δίχως έγνοια
μήτε δελφίνια ‘κει στα χρυσαφένια
που έπαιζαν νερά, κάπου στα πρύμα…

Ούτε ήταν φάλαινας η μαύρη πλάτη
που στον αφρό προβάλλει ωσάν νησί
ούτε μια ξέρα απ’τον ήλιo χρυσή
που σκάει το κύμα πάνω με γινάτι…

Ήταν κουφάρια πια δυστυχισμένα
κι ήταν κορμιά που ακόμα είχαν πνοή
με ένα σάπιο δουλέμπορων σκαρί
την μοίρα τους που έψαχναν στα ξένα…

Γέμισες θάλασσα νεκρούς στη δύση
γέμισες φρίκη ουρανέ την αυγή
κι έγινε ακόμα και ο φλοίσβος κραυγή
για μια πληγή που δεν λέει να κλείσει….

                   Αργοναύτης 22/04/2014