Ρούχο στενό η απελπισία

Ο δρόμος γιόμισε αγκάθια

ξυπόλυτος βαδίζω...

Σαν του Χριστού τα πάθια

μα δεν λυγίζω

δεν ήρθε η ώρα

λέω άλλη μια μπόρα

και θα περάσει

δεν θα με σπάσει

σαν καλαμιά

και δίνω μια

και στέκομαι ορθός!

Κι είναι η ζωή εμπρός

και δεν θα σβήσω

πριν ένα χνάρι αφήσω

στην αθανασία...

Δεν μου χωρά η απελπισία...

Αργοναύτης 03/01/2020

Του μοναχού

Ήτανε κάποιος άνθρωπος

περπάταγε μονάχος

κι έμοιαζε θαλασσόδαρτος

τυραννισμένος βράχος...

Σαν βρήκε πέτρα κάθισε

λίγο να ξαποστάσει

και γλάκισε η σκέψη του

σ' όλα όσα είχε χάσει...

Κι ετσά που εκαθότανε

έπιασε το τραγούδι...

τόσο γλυκό που άνθισε

στη γλάστρα ένα λουλούδι...

Τραγούδαγε τον πόνο του

κι όλα τα βάσανά του

γλυκά, μ' ένα χαμόγελο

σαν ξόρκι του θανάτου...

Κι αφού στην πέτρα άφησε

βαρύ του το φορτίο

χάθηκε στον ορίζοντα

αλαργινά σαν πλοίο....

Κι έμεινε πάντα ολάνθιστο

εκείνο το λουλούδι

που είχε την τύχη κι άκουσε

γλυκό του το τραγούδι...

Αργοναύτης 08/01/2018 https://www.youtube.com/watch?v=bHiap6AS1xs&ab_channel=%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%CE%A0%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%82GeorgePagalos&fbclid=IwAR01PwvLhG3naleW50JI3CFC8Gnr8GL3DrVqkbGj4JC52VzF6cVRoce1hvs