Φταίγαν τα τραγούδια

   Όταν εργαζόμουν στο Ιασώ Θεσσαλίας, για το μικρό διάστημα που εργάστηκα εκεί, γνώρισα μεταξύ άλλων και την Αλεξάνδρα. Η Αλεξάνδρα εργάζονταν στο αρχείο το οποίο στεγάζεται στο υπόγειο όπου και το φαρμακείο. Σε συζήτησή μας της είχα αναφέρει για το Bookcrossing και τις δραστηριότητες της τοπικής ομάδας σε παρουσιάσεις βιβλίων, ιδιαίτερα συμπολιτών μας αν και όχι μόνο. Τότε εκείνη μου μίλησε για τον φίλο της και συμπολίτη μου Δημήτρη Θεολόγου και το βιβλίο του ρωτώντας με αν θα θέλαμε να του οργανώσουμε μια παρουσίαση. Της είπα ευχαρίστως, μετέφερα τα νέα στην ομάδα, όπως και έλαβα σύντομα αντίγραφο του βιβλίου “Φταίνε τα τραγούδια” μέσω Αλεξάνδρας. Το γεμάτο πρόγραμμά μας δεν επέτρεπε μέχρι τώρα να πραγματοποιηθεί η υπόσχεσή μου. Και πάνω στην δρομολόγηση της κατάστασης, η ίδια πρόταση έρχεται κι από την Δανάη Πίκουλα, δημοσιογράφο της τοπικής “Θεσσαλίας” και μέλος της ομάδας.

   Ένα βιβλίο βγαλμένο από την ζωή αυτό του Δημήτρη, εναλλάσσει την αφήγηση της ιστορίας του πατέρα του και της οικογένειας από την Νέα Ιωνία Βόλου ως την Αθήνα, με την ποίηση και τα τραγούδια στα οποία αναφέρεται το κείμενο. Μια ταβέρνα, η “Παπαρούνα”, γίνεται το κέντρο του κόσμου για τον μπάρμπα Νίκο και την Βαγγελιώ του κι από εκεί ήθελε να γεμίζει με νοστιμιά και τραγούδια τον κόσμο βγάζοντας και τα προς το ζην. Μέχρι που το παράξενο για την εποχή όνομα τραβάει αρνητικά την προσοχή του καθεστώτος που γρήγορα φροντίζει να μαραθεί η “Παπαρούνα” και ο μια φορά πρόσφυγας μπάρμπα Νίκος να γίνει δεύτερη φορά πρόσφυγας στην ίδια του την χώρα...

   Ο όμορφος χώρος “Αριάδνη” στο Μεταξουργείο Ν. Ιωνίας Βόλου γέμισε γρήγορα κόσμο το βραδάκι της Κυριακής 3 Μαρτίου. Η αποτελεσματική προβολή μέσω του τύπου, η υποστήριξη από το βιβλιοπωλείο “Γράμματα” των αγαπημένων μου πνευματικών αδελφών (οι γονείς μου βάφτισαν και τους δύο) Απόστολου και Σπύρου Αγιώτη, η συμμετοχή του ιδιοκτήτη της Αριάδνης Νίκου Ιακωβίδη με την υπέροχη φωνή του και με την εξίσου υπέροχη φωνή της Ελεάννας Βαρελά σε γνωστά αγαπημένα τραγούδια, το γεγονός ότι ο κόσμος γνωρίζει σιγά σιγά την ποιότητα όσων με μεράκι κάνουμε, γέμισαν από νωρίς το χώρο. Και το ταξίδι άρχισε...

    Η Δανάη ξεκίνησε με το βιογραφικό του Δημήτρη. Τον λόγο έλαβε ύστερα ο Αντώνης Αντωνίου φίλος του Δημήτρη να μας μιλήσει για εκείνον. Μετά αρχίσαμε τις απαγγελίες ο ίδιος ο Δημήτρης, εγώ και η γλυκύτατη Δήμητρα Σκουφογιάννη, αγαπημένο και ενεργότατο μέλος της ομάδας μας. Απαγγελίες και αναγνώσεις κειμένων με προσοχή, αγάπη και χρώμα, διανθίζονταν με το αντίστοιχο “υπαίτιο” τραγούδι από τον Νίκο ή την Ελεάννα ! Και όλοι σιγοτραγουδούσαμε μαζί τους σε μια γεμάτη συγκίνηση ατμόσφαιρα. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι για όλους αυτή η βραδιά. Οι απλοί στίχοι του Δημήτρη μίλαγαν για την δεκαετία του '60 με εικόνες και μνήμες, για τα τραγούδια και για τις λαϊκές φωνές της εποχής. Φωνές και τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε εκείνα τα χρόνια. Έφταιγαν αυτά τα τραγούδια για το βιβλίο... Έφταιγαν αυτά που ο Δημήτρης έγραψε κάτι που έμοιαζε με κάτι δικό μου προς μεγάλη μου έκπληξη όταν το ανακάλυψα....

Θέλει να νιώσεις τις ανθρώπινες στιγμές

που μέσα κρύβουνε τα ζόρια τις χαρές

θέλει ο νους να πλέξει αλήθειες στην καρδιά

με υφάδι ζόρικο των στίχων το σεβντά.

(Το καλντερίμι της ψυχής) Δ. Θεολόγου 27/02/08

   Έφταιγαν αυτά που βρεθήκαμε, που συγκινηθήκαμε, που ζήσαμε αυτές τις στιγμές... Και αυτές οι στιγμές έφταιξαν για αυτό που αυθόρμητα, κατά την διάρκεια της παρουσίασης έγραψα και χάρισα στον Δημήτρη...

Απόψε η νύχτα

Απόψε γέμισε η νύχτα μου τραγούδια

γέμισε στίχους από άλλη εποχή

ποτίστηκαν με δάκρυ τα λουλούδια

στη γλάστρα μου βαθιά μες την ψυχή.

Με πιάσαν τα στιχάκια από το χέρι

μαζί ανεβήκαμε της μνήμης τα σκαλιά

στα παιδικά με γύρισαν τα μέρη

στης μάνας μου ξανά την αγκαλιά.

   Μόνο αυτή την έμπνευση να κρατήσω από την βραδιά, δεν φτάνουν τα λόγια για να ευχαριστήσω τον υπαίτιο Δημήτρη Θεολόγου και το “Φταίνε τα τα τραγούδια” του. Όμως η βραδιά, μου άφησε πολλά πολλά περισσότερα για να αναπολώ. Σε ευχαριστώ Δημήτρη, καινούργιε φίλε μου....