100.000 Ποιητές Για Την Αλλαγή

Εδώ θα βρείτε την συμμετοχή μου για την φετινή χρονιά στους 100.000 Ποιητές Για Την Αλλαγή!
Αν θέλετε μπορείτε να ψηφίσετε το ποίημά μου πατώντας "Μου αρέσει" στο τέλος της σελίδας με το ποίημα.

Δημοσίευση by Έλληνες Ποιητές στο Διαδίκτυο.

Το μίλι....

Το μίλι....

Σαν ξυπνάς το πρωί
"Μοναξιά καλημέρα"
μα είναι μπρος η ζωή
κι έχεις μόνο μια σφαίρα.

Στον εαυτό σου μιλάς
"Να μην χάσεις το στόχο"
στον καθρέφτη κοιτάς
"Πως μεγάλωσες τόσο;"

Μα ξυπνά το παιδί
που έχεις μέσα κρυμμένο
και δεν θέλει να δει
να 'χεις βλέμμα θλιμμένο.

Και χαμόγελο πάλι
ανεβαίνει στα χείλη
και κουνάς το κεφάλι
"Πάμε γι άλλο ένα μίλι"...

Η πορεία συνεχίζει
όμως τώρα γελάς...
Η ζωή τώρα αρχίζει
το πρωί σαν ξυπνάς....

Σαν ξυπνάς το πρωί
είναι πια μι' άλλη μέρα
κι έχεις τρόπο πια βρει
για να πας παραπέρα...

Το παιδί θα ξυπνάς
που έχεις μες την ψυχή σου
και θα χαμογελάς
μπρος στην νέα αρχή σου

Γιατί αυτό το παιδί
που έχεις μέσα κρυμμένο
δεν θα θες πια να δει
να 'χεις βλέμμα θλιμμένο.

Το χαμόγελο πάλι
θ' ανεβαίνει στα χείλη
θα κουνάς το κεφάλι
"Πάμε γι άλλο ένα μίλι"....

Η πορεία συνεχίζει
κι εσύ πάντα γελάς....
Η ζωή τώρα αρχίζει
το πρωί που ξυπνάς

Αργοναύτης 21/09/14

Σπύρου Οδύσσεια!

Που λές για μια εγχείρηση ξεκίνησα να πάω
μα όμως αναβλήθηκε κι έμεινα να πεινάω
αφού πια ήμουν νηστικός από εχθές το βράδυ
και η κοιλιά γουργούριζε πρωί που ήταν σκοτάδι

Μ' άδειο στομάχι έφτασα εις το Νοσοκομείο
χωρίς νερό χωρίς καφέ σκέτο τρελλοκομείο....
Κι όταν κατάλαβε ο γιατρός πως είχε κάνει λάθος
μου 'ρθε να ορμήσω απάνω του εις του μυαλού το βάθος

Σαν τραγανή λαχταριστή τον έβλεπα μπριζόλα
αφού από την πείνα μου τα έβλεπα πια όλα
μα έμελλε χειρότερα αργότερα να μάθω,
πως είχα ακόμα πιο πολλά στην μέρα μου να πάθω...

Πέρασα απο έλεγχο ιατρικό βαρβάτο
και όλο και γουργούριζα που λέτε σαν το γάτο
στις δώδεκα τελείωσα και πήρα οδηγίες
σούπα για μεσημεριανό και ελαφρές αηδίες....

Τα παίρνεις τότε πείτε μου ή όχι πια στην κράνα!
Η νοσοκόμα μου έφερνε λιγάκι σε λαγάνα
και ο γιατρός σαν τον χαλβά εν μέσω της νηστείας
μου δίνει τη χαριστική βολή της ιστορίας...

Το βράδυ λέει μοναχά γιαούρτι εγώ να φάω
κι από τις έντεκα και μπρος στο διάολο να πάω....
αφού κομμένο το νερό ακόμα κι αν πεθαίνεις
σαν να διαβαίνεις έρημο και σ΄όαση δεν βγαίνεις

Το μεσημέρι τελικά λίαν ξελιγωμένος
λίγο ψαράκι έφαγα στην κλινική ο καημένος
που είναι βραστό και ελαφρύ και δεν κρατάει διόλου
την πείνα μου την τρομερή που πάει κατά διαόλου

Και για το βράδυ υπάκουσα κι έφαγα γιαουρτάκι
κι έπειτα από τις έντεκα λέω το νερό νεράκι
πάω να την πέσω γρήγορα ο ύπνος να με πάρει
κι έρχεται λέει ένα αρνί της μάνας του καμάρι

Κι ύστερα κι άλλο έφτασε και τρίτο κι άλλα τρία
μα ξαφνικά το έβδομο το βλέπω οβελία
πετάχτηκα απ' τον ύπνο μου με θόρυβο μεγάλο
αφού απ' το γουργούρισμα δεν άντεχα πια άλλο!

Ήρθα ξανά στο δίκτυο και το παράπονό μου
σας λέω με τους στίχους μου, τον πόνο τον δικό μου
πόνο βαθύ μες την κοιλιά που είναι τώρα άδεια
και νοσταλγεί τα φαγητά που έτρωγε τα βράδυα....

Αχ φίλοι μου πως το ποθώ αυτό να τελειώσει
να το γιορτάσω με φαί τ' άντερο να λαδώσει
κι εσάς με τα στιχάκια μου να μην πια σας την σπάω...
Και τι ζητάω ο άνθρωπος;;; Λίγο φαί να φάω!