Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

Στα χέρια της Έλλης

Η ζωή βούιζε έξω και πέρα από την βιτρίνα του μικρού αυτού μαγαζιού στον Πειραιά. Εδώ μέσα ήταν λίγο μονότονα μεν αλλά συχνά η μονοτονία έδινε την θέση της σε ένα κύμα πελατείας, πολύχρωμης και πολύβουης. Ψιλικά είδη.... Λίγο απ' όλα δηλαδή. Υφάσματα στοιβαγμένα σε στήλες, στα ράφια απέναντί μου, οργανωμένα κατά χρώμα και τόνους, σαν μπογιές ζωγράφου σε μια τεράστια όμορφη παλέτα. Παραδίπλα τους τα ρολά με τα πλαστικά τραπεζομάντιλα του μέτρου, με όλων των λογιών τα σχέδια. Έπειτα τα κατσαρολικά και τα πλαστικά είδη. Από την γωνιά και πέρα τα λευκά είδη έπιαναν όλο το πλάτος του καταστήματος.

Από την πλευρά μου δεν μπορούσα να δω, όμως στα δεξιά μου στο βάθος ήταν τα μασουράκια και οι κλωστές, και πιο δώθε τα κουτιά με τα κουμπιά. Το ξέρω γιατί από εκεί έπαιρνε αυτά τα είδη ο μαγαζάτορας και τα αράδιαζε στις πελάτισσες προς επιλογή. Είχα την ευκαιρία να παρατηρώ κάθε άτομο που ερχόταν να ψωνίσει μια και η θέση μου ήταν κοντά και πίσω από το ταμείο. Ήμουν μικρή και λίγο απλησίαστη. Κι εγώ και οι φίλες και αδελφές μου... Δύσκολο να μας αποκτήσει κανείς. Τόσο που είχα πια συνηθίσει στο κλάμα των μικρών κοριτσιών που ήθελαν να παίξουν μαζί μου. Οι μανάδες τους συχνά σε απόγνωση υπόσχονταν σε εκείνα ότι θα έρθουν άλλη φορά αλλά από μέσα τους έλεγαν ανάθεμα στην ώρα και την στιγμή που το βλέμμα των κοριτσιών τους σταύρωνε το δικό μας.

Πέρναγε ο καιρός και από τότε που ήμουν εδώ είχα μάθει όλη την πελατεία... Πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι. Μόνο απ' έξω πέρναγαν πολλοί και διάφοροι κάποιοι πιο συχνά, άλλοι μια στα τόσα, άλλοι ποτέ πια. Κάποτε μια όμορφη ξανθιά κοπέλα που πότε πότε σταμάταγε, πάντα καλοβαλμένη, να ρίξει μια κλεφτή ματιά στην βιτρίνα, αποφάσισε να μπει μέσα... Στάθηκε ακριβώς μπροστά μας και μας κοίταξε όλες μια μια στα μάτια... Σήκωσε μια από τις φίλες μου στα χέρια της, αυτά τα όμορφα περιποιημένα χέρια, που όμως έδειχναν από κοντά δουλεμένα... Την περιεργάστηκε καλά καλά και μετά δήλωσε πως θα την πάρει μαζί της...
Μείναμε να συνομιλούμε για την τύχη της φίλης μας... Δεν μπορεί... Σε καλά χέρια θα έπεσε συμφωνούσαμε όλες... Είχε ένα τόσο όμορφο χαμόγελο στα προσεκτικά βαμμένα χείλη της και τέτοια λάμψη στα υπογραμμισμένα με μολύβι μάτια της που έπρεπε να είναι πολύ καλός άνθρωπος, βγάλαμε το συμπέρασμά μας. Και πόσο όμορφα ντυμένη που είναι πάντα, ματαλέγαμε... Θα της αλλάζει κι εκείνης ρουχαλάκια και θα είναι σωστή κούκλα όνομα και πράμα. Όλη νύχτα την περάσαμε μακαρίζοντας την τύχη της. Και ο καιρός πέρασε...
Κάποια μέρα όχι πολύ μετά η όμορφη κυρία με τα μπουκλωτά ξανθά μαλλιά και το πληθωρικό στητό και σφριγηλό στήθος ήρθε ξανά... Ψώνισε κάποια πράγματα αλλά και πάλι στάθηκε να μας κοιτά... Στο τέλος πήρε μια από τις αδελφές μου αυτή την φορά, την ανασήκωσε μπρος στο στήθος, σχολίασε γελώντας πόσο έμοιαζε το λουλουδάτο ύφασμα στο φόρεμα της αδελφής μου με εκείνο του πουκαμίσου της και την πήρε μαζί της. Στεναχωρήθηκα που την έχασα, αλλά σκέφτηκα ότι θα είναι καλά με εκείνη κοντά της και παρηγορήθηκα... Οι επισκέψεις της κυρίας αυτής έγιναν συχνές... Τόσο που απέκτησε αρκετή οικειότητα με τον μαγαζάτορα ώστε κάποια μέρα όταν εκείνος άφησε μετέωρη μια φράση του στο ".....κυρία...." εκείνη συμπλήρωσε με το καλοσυνάτο χαμόγελό της "Έλλη! Έλλη με λένε!¨. 'Όμως εμείς αρχίσαμε να τρέμουμε πια βλέποντάς την... Κάθε φορά έπαιρνε και μια από μας μαζί της. Τι έκανε με μας; αναρωτιόμασταν τώρα πια.. Μην τάχα σπάει τα κεφάλια μας για γούστο. Μήπως μας έβγαζε με μανία τα μάτια, τα χέρια ή τα πόδια; Οι ιδέες οι πιο άσχημες έδιναν κι έπαιρναν μεταξύ μας. Είχαμε και εκείνο το περιστατικό με την κακομαθημένη εκείνη μικρή που ξέφυγε από την προσοχή της μητέρας της και όρμησε πάνω σε εκείνη την κοκκινομάλλα φίλη μου έτοιμη να την ξεμαλλιάσει... Νά 'ναι καλά το αφεντικό που την είδε τελευταία στιγμή και την πρόλαβε στο τσακ.
Ήταν μοιραίο να έρθει και η δική μου σειρά... Εκείνη την μέρα βρέθηκα εγώ στα χέρια της. Ήταν τόσο ζεστά καθώς με άγγιζαν απαλά στο εύθραυστο πορσελάνινο πρόσωπό μου και μετά στα γυαλιστερά ξανθά μαλλιά μου με τις μεγάλες μπούκλες... Σαν τα δικά της σκέφτηκα... Κι αφέθηκα στην όποια μοίρα μου. Πλήρωσε τα ψώνια της και βγήκαμε από το μαγαζί... Πήραμε από την κοντινή στάση το λεωφορείο κι ανεβήκαμε ψηλά σε μια άλλη περιοχή, δεν ξέρω να σας πω πού, δεν ήξερα από την πόλη εγώ... Μόνο ότι το μαγαζί ήταν στον Πειραιά ήξερα γιατί τό 'λεγαν όλοι οι πελάτες αλλά και το αφεντικό με καμάρι. Φοβόμουν όμως δεν τό 'δειχνα. Κατεβήκαμε κάπου. Στρίψαμε δυο δρόμους παρακάτω. Κι εκεί στο τέλος του δρόμου μπήκαμε σε μια όμορφη αυλή, πεντακάθαρη, όλο λουλούδια λογιών λογιών. Με ακούμπησε στο τραπεζάκι της αυλής με το εμπριμέ πλαστικό τραπεζομάντιλο που της είχε μετρήσει και κόψει το αφεντικό στο μαγαζί τις προάλλες. Ήρθε και η γριά η μάνα της στα μαύρα ντυμένη να την προϋπαντήσει με μια αγκαλιά. Της έδωσε την σακούλα με τις κλωστές για βελονάκι που της είχε αγοράσει σήμερα. Κι εκείνη έκανε χαρά μεγάλη που μπορούσε πια να τελειώσει το δαντελένιο τραπεζομάντιλο. Έριξε και μια ματιά σε μένα. "Κι άλλη έφερες;! Δεν χωράει πια το ντιβάνι καλέ! Αλλά αφού σου αρέσουν τόσο κοκόνα μου, χαλάλι σου! Τούτη 'δω είναι όμορφη σαν εσένα. Με πήρε στην γέρικη αγκαλιά της που μοσχομύριζε σαπούνι και με πήγε μέσα στο σπίτι...
Χαρές που κάναμε όλες μαζί που ξανασμίγαμε μια μια πάνω στο μπαουλοντίβανο ετούτο δεν περιγράφεται... Όλες μας λοιπόν περνούσαμε όμορφα εκεί μέσα. Συχνά η γιαγιά μας έπαιρνε, μας ξεσκόνιζε και μας έβαζε ευλαβικά πίσω... Κάθε μέρα η κυρία Έλλη μας χάιδευε τρυφερά και έπαιρνε κάποια αγκαλιά να χορέψει μαζί της χωρίς να αφήνει σε καμιά παράπονο... Ήταν ζωή και κότα η ζωή μας σ' αυτό το πεντακάθαρο μοσχομυρισμένο σπίτι όπου τα πάντα άστραφταν από το πάτωμα ως τα φωτιστικά και τα κρύσταλλα της βιτρίνας. Πιο πολύ θυμάμαι την γιορτή που έκαναν μάνα και κόρη όταν τέλειωσε το εργόχειρο. Τό 'στρωσε η Έλλη στο τραπέζι μπροστά μας με τα κρόσσια να κρέμονται γύρω γύρω και έβαλε και το καλό, το μεγάλο κρυστάλλινο βάζο στη μέση. Κι απάνω του αράδιασε λογής λογής μπιμπελό. "Άντε και στους αρραβώνες σου κοκόνα μου" ευχήθηκε η μάνα της στην Έλλη... "Αχ βρε μανούλα... Εδώ δεν βλέπεις που δεν πατάει γείτονας σπίτι μας; Παστρικιές μας λένε εδώ οι ντόπιοι... Μας κολλήσανε την ρετσινιά.... Είναι που δούλευα τότε και στον Πειραιά... Ξέρεις τι λέγανε πίσω μου κι ας ήταν αλλιώς... Κι ακόμα λένε."
Δεν είχα δώσει σημασία στο γεγονός ότι άλλος από τις δυο γυναίκες, άααα και τον καφετί γάτο που τρίβονταν και κοιμόταν δίπλα μας, ψυχή δεν είχε φανεί σε τούτο το σπίτι. Τόσο καιρό τώρα. Ώσπου μια μέρα ένα κορίτσι έντεκα χρονών θά 'τανε έπιασε κουβέντα με την Έλλη από το παραθύρι. Κι ύστερα ήρθε μέσα, κεράστηκε, με τα ματάκια θαμπωμένα από την περισσή καθαριότητα, από την λάμψη των κρυστάλλων, από την ομορφιά στα περίτεχνα Σμυρνέικα εργόχειρα της γριάς μάνας της Έλλης. Και βέβαια πρώτα και πάνω απ' όλα από εμάς τις πανέμορφες στα μάτια κάθε κοριτσιού απλησίαστες πορσελάνινες κούκλες, πολλές κι αραδιασμένες και καλά φροντισμένες στο ντιβάνι... Σε λίγο μια φωνή διέκοψε την μαγική στιγμή. "Αντιγόνηηηηη!!!" Το κορίτσι έκανε να φύγει βιαστικά΄, όχι όμως πριν ρίξει μια τελευταία χορταστική ματιά επάνω μας. Η Έλλη είδε στο βλέμμα του κοριτσιού την λαχτάρα. Έπειτα μας κοίταξε και ίσως να είδε και στο δικό μου βλέμμα κάτι.... Με πήρε στα χέρια και με έβαλε με όλη της την καρδιά στην αγκαλιά της μικρής που έκανε να αρνηθεί... Ευτυχώς η Έλλη επέμενε κι έτσι πέρασα στα χέρια της μικρής Αντιγόνης...
Όταν με είδε η μάνα της θύμωσε με την μικρή που με δέχτηκε... Άθελά μου έγινα αιτία να τις φάει για τα καλά... Έτσι νόμιζα στην αρχή και στεναχωρήθηκα. Μετά κατάλαβα ότι δεν έφταιγα και τόσο εγώ... Άλλο ήταν το πρόβλημα. Η Αντιγόνη υποσχέθηκε στην μάνα της να με επιστρέψει. Όμως αυτό δεν το έκανε ποτέ... Στην αρχή με έκρυψε καλά στο δωμάτιό της με την βοήθεια της γιαγιάς της. Κάθε βράδυ μου έλεγε τα νέα της και μετά με έκρυβε πάλι. Με έβγαζε έξω μόνον όταν δεν μπορούσε κανείς να με δει από όσους δεν έπρεπε να ξέρουν πως με κράτησε, μέχρι που με ξέχασαν. Τι έγινε πιο κάτω θα σας το πει ίσως η Αντιγόνη όταν μια μέρα το θελήσει εκείνη. Δεν έχετε παρά να την ρωτήσετε... Εγώ για μια πορσελάνινη κούκλα που είμαι είπα ήδη πάρα πολλά.

34 σχόλια:

  1. Στην τελευταία συνάντηση με τους bookcrossers στο Βόλο κάποιες ωραίες ιδέες έπεσαν στο τραπέζι... Ο τόπος συνάντησης είναι το TOY STORIES cafe'... Μιά ιδέα μου ήταν να γράψουμε οι της παρέας από μιά ιστορία για κάποιο παιχνίδι... Η γιαγιά Αντιγόνη μου έδωσε την έμπνευση... Θερμά την ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ....Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΤΗΤΑΣ...

    σκεψου ητανε ΚΟΥΚΛΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εκπληκτικό!!! Χτύπησες λογοτεχνική φλέβα!!
    Τρέμε Διονύση κι εσύ Ιωάννα!!!
    Θεοφανώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. iamaticus...
    θα μπορούσε να είναι εναλλακτικός τίτλος....

    Θεοφανούλα μου γλυκειά...
    πόσο χαίρομαι που σου αρέσει.... Όχι όμως και να φοβούνται οι καταξιωμένοι φίλοι μας... ΄Πού να τους φτάσω εγώ ο κακόμοιρος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ξέρεις πια ήταν η πρώτη μου σκέψη μόλις το τελείωσα;;
    Εσύ, όταν θα κλείνεις τα μάτια σου ή ακόμα και με ανοιχτά, πρέπει να αναλογίζεσαι ιστορίες σαν τους παλιούς παραμυθάδες.
    Φαντάζομαι ξέρεις πόσο τυχερός είσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Tα μαγαζιά του Πειραιά πώς τα φαντάστηκες που ακόμα έτσι είναι στην αγορά!
    Σε ότι σου λέει η meggie να σταθείς!
    Ναι είσαι τυχερός!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Meggie μου

    Τώρα αρχίζω να το κάνω... Τώρα ίσως έμαθα που να ψάχνω μέσα μου... Θα δείξει. Πάντως η γιαγιά Αντιγόνη που μου λέει να σταθώ σε ότι μου λες κάτι θα ξέρει παραπάνω από μένα...
    Σε ευχαριστώ...

    Γιαγιά Αντιγόνη μου

    Το μαγαζί όπως σου λέω στο meil είναι περίπου το μαγαζί του πατεράκου μου στον Βόλο, που με μεγάλωσε και με σπούδασε από ΄κει μέσα...
    Θα ακούσω την συμβουλή σου ως προς την Meggie.
    Πάντως ευχαριστώ τον Θεό που σε γνώρισα. Για όλα όσα έκανες για μένα τούτες τις μέρες είτε το ξέρεις είτε όχι. Ελπίζω να το νοιώθεις. Όπως και να έχει, είσαι το παράδειγμα, η πηγή που το νερό της με ξεδίψασε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χριστέ μου! Πήρες την ιστορία της Αντιγόνης και αυτό που έφτιαξες είναι ένα ποίημα! Είσαι εκπληκτικός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μαίρη μου

    Δεν βρίσκω λόγια για ένα τέτοιο σχόλιο... Σε υπερευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ....Χαλι κοκκινο να πατησει η Αντιγονη...

    ...Εγω μπορει με σαγιοναρες να εφτασα...
    Αλλα συγχωρατε με ...ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ ΗΡΘΑ στο ξωκλισι του Drmakspy....με θεα μια θαλασσα!!!
    ευχαριστιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Iamaticus...

    να σου τραγουδήσω πρέπει "έλα μάτια μου όπως είσαι... έλα...". (Θα το τραγούδαγε κι ο Χριστόδουλος παρά λίγο αλλά η Ι.Σύνοδος είπε όχι...).Δεν κοιτώ στα πόδια εγώ, στην ψυχή κοιτώ... Αρκεί που είσαι εδώ... Όσο για το κόκκινο χαλί άμα περάσει η Αντιγόνη πρώτη μετά είναι για όλους... Εγώ σε ευχαριστώ φίλε για την τιμή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ωραιότατα γραμμένο. Κάτι ωραίο που μας θύμισες, κάθε πράγμα έχει κάποια ιστορία
    Καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. bree Drmakspy....

    Για περνα απ το blogaki μου σημερα,αυριο εχω ζεστες ΣΟΦΙΕΣ με.....ΠΑΣΤΟΥΡΜΑ.

    Βαστα και κανα ουζο,ντοματα απ το μπαχτσε σου,και κανα lASIX για τη πιεση!!
    ...θΑ ΤΟ ΧΡΕΙΑΣΤΩ Ο ΜΑΥΡΟΣ!!!!
    ευχαριστιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Evie μου

    έτσι είναι... Καθε τι κρύβει πολλά μέσα του... Αρκεί να το ρωτήσεις και να κλείσεις τα μάτια για να σε ταξιδέψει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. iamaticus...

    Πως μπορώ να αρνηθώ τέτοια πρό(σ)κληση!!! Μπαχτσέ δεν έχω παρά μόνο στην καρδιά... Λαϊκής κάνουν;;; Ούζο εντάξει αλλά ο Βόλος προτιμά τα τσίπουρα... Lasix ευχαρίστως!!

    Ασκαρούλη...

    Κατηφόρα μην πάρω μόνο... Κι εσύ δεν πάς πίσω... Διαπιστώνω πολλά πολλά κοινά.... Γιατί να μην σε γνώριζα από καιρό;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. οποτε θελεις περνα...απ το blogi moy
    ΜΟΝΟ ΠΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΠΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΟΥ ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΠΟΤΕ γιατι κατι επαθε το μαλακισμενο το blogi μου,και ΔΕ ΜΕ ΕΙΔΟΠΟΙΑΕΙ!!!
    ...Σαν το πουλι μου κανει..ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ...

    Βολιωτης εεεε...Και ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ οτι εβλεπα στη φωτο σου το ΑΓΝΑΝΤΕΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ, ΤΗΣ ΚΥΜΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ....(ΤΡΕΧΑ ΓΥΡΕΥΕ...).

    Τωρα εγω που το ΒΟΛΟ ΛΑΤΡΕΥΩ ΧΩΡΙς ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΝΑ ΕΧΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ-ΟΧΙ ΤΟ ΠΗΛΙΟ(!)- χτυπαω στον ΓΙΟΥΤΟΥΜΠΗ:

    ΑΡΓΥΡΗ ΜΠΑΚΙΡΤΖΗ...ΣΤΟΝ ΠΑΓΑΣΗΤΙΚΟ....!!!!
    ευχαριστιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. iamaticus...

    Πέρασα βιαστικά από τις δυο τελευταίες αναρτήσεις σου... Γι'αυτό δεν σχολίασα... Θα το ξέρεις όμως γιατί θα σχολιάζω... Η φωτό είναι από το πιο θεαματικό σημείο της διαδρομής προς Χάνια Πηλίου την Αλικόπετρα πρός Νότια-Νοτιοδυτικά... Ωραία η επιλογή σου... Αν ποτέ έρθεις προς τα εδώ κάνε μου σινιάλο να βρεθούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πρώτη φορά περνώ από το "φαρμακείο" σας και ήδη θεραπεύσατε πολλούς από τους ιούς, που συχνά πυκνά προϊόντος του χρόνου τσιμπολογάνε την υγεία μου...

    Ευχαριστώ για τη φιλοξενία σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. επί λέξει μου...

    Καλωσόρισες... Αν κατάφερα κάτι τέτοιο που εφυέστατα συνδέεις (στον ενικό και εσύ σε παρακαλώ) με την ιδιότητά μου τότε κι εσύ πέτυχες με την επίσκεψη και το σχόλιο το ίδιο σε μένα... Σε ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ...Eιναι τρελο....ΣΚΕΨΟΥ ΕΝΩ ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΑ ΟΡΕΙΝΑ ΤΟΠΙΑ,δεν με εντυπωσιασε το ΠΗΛΙΟ ΠΟΥ ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΛΑΤΡΕΥΕΙ,ΚΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΣ....μηπως επειδη λειπουν τα πευκα??-Η-ΟΙ ΚΕΝΤΑΥΡΟΙ??

    Αντιθετως ο ΒΟΛΟΣ ΜΕ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙ...χωρις κιολας να πινω καθολου, γουσταρω τα ΤΣΙΠΟΥΡΑΔΙΚΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ,ΤΙς ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΠΛΕΣ...και τον Παγασιτικο ασφαλως.

    Ξερεις το Πηλιο ΜΟΙΑΖΕΙ ΦΟΒΕΡΑ ΣΑ ΤΟΠΙΟ ΟΡΕΙΝΟ ΜΕ ΤΟ ΠΑΓΓΑΙΟ ΟΡΟΣ....που επισης δεν με ενθουσιασε!!
    ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΠΡΑΜΑΤΑ....αφου αρεσει και στο Σαββοπουλο (χα χα).

    Kαι μια απολογια γιατι σε επιστημονα ανθρωπο απευθυνομαι(χα χα):
    ΟΙ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΟΥ ΠΕΤΑΩ που και που εχουν διπλη προελευση:
    ...Ειμαι παιδι της καθαρευουσης...ΚΑΙ ΝΕΟΦΩΤΙΣΤΟς ΣΤΟ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ,ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΣ ΠΟΛΥΛΟΓΑΣ...ΚΛΠ.

    ...Αυτα παω να δω γιουροβιζιον,σκεφτηκα να κανω και αναρτηση:..
    "ο γερος βλεπει γιουροβιζιον..50 χρονια χαριτος και μουσικου ερωτισμου"(ΧΑ ΧΑ).
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Οσο για την προσκληση...ΜΕΝΩ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΟΣ αν και ειμαι λιγο δυσκολος στις μετακινησεις μου ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΛΟΥΡΑΛΙΣΤΙΚΗ (ΒΛΕΠΕ ΧΑΟΤΙΚΗ)ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ....(
    Υποχρεος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Είναι τόσο τρυφερό, τόσο γλυκό... κιτρίνισα από τη ζήλεια μου και υπάρχει και μια σύμπτωση που δεν μπορώ να σου πω εδώ...
    Πάντως αν έρθει ο iamaticus για τσίπουρα να καλέσεις κι εμένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. BREEEEE Alataki....

    Τι γυρευεις ΕΔΩ???..
    ...τα σημερινα κοριτσια ΤΟ ΘΕΟ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ!!!
    ...μετα μου λες εμενα Alataki...Alitaki ΗΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΕ ΛΕΝΕ!!!!
    ...και δε φτανει αυτο...
    ...Θες και ....τσιπουρα ...ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΗΝΑΝ ΤΑ ΔΙΟΔΙΑ κι οι ΒΕΝΖΙΝΕΣ!!!!

    σ αγαπω bree και σε ΠΕΙΡΑΖΩ....ο ΚΩΛΟΓΕΡΟΣ!!!

    ....αλλα τι να κανουμε ετσι ειμαστε μεις ΟΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΙ ....τρομαρα μας.

    Μιλαμε επεσες στον ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟ (εφαμιλλο των, του εξωτερικου ΣΟΥ ΛΕΓΩ!!)...
    Εγω για φαρμακα για τον προστατη ηρθα...

    ....ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΩΣ ...ΕΚΧΕΙΛΙΣΜΑΤΑ ΑΝΘΕΩΝ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΑ ΝΕΟΤΗΤΟΣ ΗΓΟΡΑΣΑ.....ο πουστης.
    ευχαριστιες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. alataki μου

    Ιωάννα μου αν προτιμάς... Ξέρεις ότι υπολογίζω πάρα πολύ κάθε σου λέξη... Ελπίζω εσύ να έρθεις με την Θεοφανούλα στην επόμενη συνάντηση των bookcrissers ή στην παρουσίαση του βιβλίου του Διονύση στο Public για να μου πεις από κοντά την σύμπτωση (άρχισε να με γαργαλάει η περιέργεια)... Η πρόσκληση επεκτείνεται δίχως άλλο...

    iamaticus....

    ποτέ μη λες ποτέ... Όταν μπορέσεις αν και σε καταλαβαίνω τυχερέ με τα τρία βλαστάρια... Τα λόγια σου με συγκινούν πάντως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Διαβασα το κειμενο σου Σπυρο με μεγαλη προσοχη!
    Κριτης δεν ειμαι, ομως αυτο που μπορω να σου πω ειναι το πως η γραφη σου ρεει...σαν γαργαρο νερο...
    Εντυπωση επισης μου εκανε με ποση ευκολια μπηκες στην γυναικεια ψυχολογια, κατι που φανεται εντονα πως καταφερες καλα.
    Ακομα, εχεις ταλεντο στην πλοκη, αργησα να καταλαβω σε τι αναφεροσουν, πολυ καλο κι αυτο!

    Συνεχισε να γραφεις φιλε μου, κι αν χρειαστεις κατι εδω ειμαι εγω
    Το μαιλ μου ειναι στη σελιδα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Iamaticus
    Αν και δεν είναι ευγενικό να τα λέμε σε ξένο σπίτι, έχω να σου πω ότι εδώ νιώθω... σαν στο σπίτι μου.
    Εσένα όμως σε βρίσκω παντού και ανησυχώ που έχεις πάρει τους δρόμους, εξ ού και ο προστάτης.
    Πάντως ο Spyros είναι έκπληξη, με ταλέντο, τον απολαμβάνουμε (και σένα το ίδιο) και τα τσίπουρα κερασμένα από μένα...
    Άντε γεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ρίκη μου...

    ευχαριστώ για τα εποικοδομητικά σου σχόλια. Θα το έχω υπ'όψιν μου όταν σε χρειαστώ γιατί σίγουρα θα σε χρειαστώ όπως κάθε καραβάκι χρειάζεται ένα φάρο οδηγό....

    Ιωάννα μου...
    εδώ δεν είσαστε σε ξένο σπίτι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Aχ δεν το πιστεύω πατρίδα!!! Πήρες την ιστορία της Αντιγόνης και την συνέχισες το ίδιο όμορφα με την γενεσιουργό της!
    Είσαι καταπληκτικός!!!
    Υ.Γ. Όταν ξαναεπισκεφτείς τον Iamaticus με τους τσιπουρομεζέδες σου να πας και καβουροδαγκάνες αγορασμένες απο τον Μπόκο της Ν.Ιωνίας! Και να του πεις αυτές απο την Καρυάτιδα..! Μιλησέ του λίγο για το βουνό των Κενταύρων, για ν'αλλάξει γνώμη!
    Αν δεν αλλάξει να τον παραπέμψεις στο δικό μου πόστ με τον ίδιο τίτλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. kariatida62...

    Σε ευχαριστώ.... Θα το κάνω.... Φοβερός μεζές... Θα αλλάξει γνώμη που θα πάει...
    Και κάτι ακόμα... Πόσο μας πληγώνει αυτή η πατρίδα μας...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Εννοείς,τον Βόλο? Εγώ γι'αυτό σ'αποκαλώ πατρίδα..απο την μια πλευρά κατάγομαι απ'εκεί και τον θεωρώ χωριό μου, γιατί όλα τα παιδικά και εφηβικά Καλοκαίρια μου στην Γατζέα τα πέρασα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Ναι τον μπαγάσα τον Βόλο εννοώ... Που τον λατρεύω και δεν θα ήθελα να τον αφήσω όμως δεν μου δίνει καμμιά ευκαιρία....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Προσπάθησε δεν φταίει ο Βόλος! Η χώρα ολόκληρη φταίει....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Λοιπόν, ...Αντιγονάκι; Θα μου πεις τι απέγινε αυτή η ξανθιά πορσελάνινη κούκλα; :)

    αρφ πολύ για τη γνωριμία! Πόσο μάλλον όταν η αρχή γίνεται με παραμύθι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή