Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Τελευταία συνάντηση δημιουργικής γραφής αυτού του κύκλου... Θέμα η θάλασσα...


    Αγαπημένοι φίλοι μου,

το ξέρω πως χάθηκα πολύ τελευταία και δεν σας παρακολούθησα ή δεν άφησα σχόλια ακόμα κι αν πέρασα από το "σπίτι" σας... Δεν ξέρω τι με έχει πιάσει.... Όλο αυτό το κλίμα γύρω μου με έχει συνθλίψει... Η έμπνευση πήγε περίπατο μαζί με το διάβασμα... Είναι και η έλλειψη σύνδεσης στη μέση, είναι το ότι δεν βρισκόμασταν πια με τα παιδιά για δημιουργική γραφή, είναι που πρέπει να περιμένω ακόμη για δουλειά, είναι οι εκλείψεις, είναι, είναι..... Πολλά και διαφορετικά..... 

    Χθες όμως κάτι άλλαξε.... Είχαμε κανονίσει μια τελευταία συνάντηση πριν το καλοκαίρι με την ομάδα δημιουργικής γραφής... Τόπος το καφενείο τσιπουράδικο Αύρα στην ακτή του Αναύρου... Όχι δεν θα γράφαμε εκεί.... Εκεί μεταξύ μεζέ, τσίπουρου και έκλειψης Σελήνης θα ξεδιπλώναμε αυτό που όποιος ήθελε και μπόρεσε έφερε μαζί του για την θάλασσα... Ένα ποίημα ή ένα πεζό δικό του ή άλλου, μια χειροτεχνία ή ένα τραγούδι στο οποίο δάνειζε την φωνή του και που γρήγορα άλλες φωνές της έκαναν παρέα, κάτι οτιδήποτε είχε σχέση με θάλασσα... Εγώ ετοίμασα το ίδιο απόγευμα μόλις πρίν ξεκινήσω, τι άλλο, ένα ποίημα.... Αυτό κουβάλησα μαζί μου και τώρα το ακουμπάω εδώ σ' αυτή την ακτή, την δικιά μου και δικιά σας.... 

Στη θάλασσα που αγάπησα

Από παιδί μεγάλωσα κοντά σου,
την αγκαλιά σου πάντα αποζητούσα,
σαν ήταν ήρεμη και ανοιχτή η καρδιά σου
στο κάλεσμά σου το γλυκό απαντούσα...

Πόσες φορές νανούρισμα η φωνή σου
σαν δίπλα σου έγειρα απαλά να με χαϊδεύεις,
κι άλλες φορές με τρόμαζε η οργή σου...
Αχ πόσο τον χειμώνα με παιδεύεις.

Με διώχνεις μακριά σου θυμωμένη,
και δύσκολα μπορώ να το πιστέψω,
κρύα, φρικτή, μαύρη, αναμαλλιασμένη,
πως πάλι μέσα σου το θέρος θα μερέψω....

Κάθε που η ζωή μακριά σου με κρατούσε
μονάχα να σε δω για λίγο νοσταλγούσα
κι ένα σου χάδι μιας στιγμής μου αρκούσε
να μου θυμίζει ότι από πάντα σ' αγαπούσα...

Την αύρα σου αγαπώ και την μορφή σου
τα βράδια τα ζεστά με το φεγγάρι
που ασήμι σπέρνει απ' το δέρμα ως την ψυχή σου...
Ποιος τυχερός αυτές τις νύχτες θα σε πάρει;...

Και ποιος σε κάποια σου γωνιά θα τυραννιέται
με τον θυμό σου πέρα να τα βγάλει...
Κι αν άπονη είσαι κανείς τους δεν σ' αρνιέται...
Θαρρείς είν' η αγάπη σου σαν του πιοτού την ζάλη...

Αμέτρητα τραγούδια γράψαν στ' όνομά σου
για τις χαρές, τις πίκρες, τον θυμό σου
για το γαλάζιο τ' όμορφο το φόρεμά σου
μα και τα όνειρα που σβήσαν στο βυθό σου...

Όσα όμως κρίματα κι αν κρύβεις στην καρδιά σου
όσο κι αν γρήγορα αλλάζει σου το κέφι
όσοι το φως το πρωτοείδανε κοντά σου
μια θάλασσα για πάντα θα τους γνέφει....


Αργοναύτης 15/06/2011                     

20 σχόλια:

  1. Δεν μου είπες πως θα πήγαινες...και δεν ήρθα...γιατί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νόμιζα πως θα σου είχε πει η Δήμητρα!!!! Τι κρίμα.... Τώρα στεναχωρήθηκα πραγματικά... Βλέπεις δεν έμπαινα και πολύ εδώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μου είχε πεί...ήθελα όμως να γνωρίζω αν θα είσαι...και περίμενα! Μη στεναχωριέσαι...Θα υπάρξουν κι άλλες ευκαιρίες να βρεθούμε...
    Είχα γράψει για τη Θάλασσα. Το είχα ανεβάσει. Αν βρείς χρόνο, δές το να μου πείς τη γνώμη σου.
    Πολύ μου άρεσε η δική σου σκέψη...
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σπύρο, μια σύνθλιψη νομίζω την αισθανόμαστε όλοι μας. Άλλος έτσι άλλος αλλιώς...
    "dust in the wind" με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.

    "όσοι το φως το πρωτοείδανε κοντά σου
    μια θάλασσα για πάντα θα τους γνέφει...."

    Νασαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα πω μονάχα μια αίσθηση που είχα καθώς το διάβαζα: Είχα την αίσθηση ενός μεγάλου κύματος να βρυχάται από βαθειά μπλε βαθύ και να σκάει ως την αμουδιά σε άσπρο μπλε και ανοιχτογάλαζους αφρούς χωρίς ήχο.
    Αυτό! Και νομίζω οτι τα λέει όλα..

    Καλώς επανήλθες Σπύρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. νομίζω πως μόνο κάποιος που έχει ζήσει στ' αλήθεια στην αγκαλιά της θάλασσας και την έχει αγαπήσει τόσο πολύ , μπορεί να γράφει τόσο ζεστά λόγια γι αυτήν!
    καλό βράδι να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λάσκαρης Ζαράρης17 Ιουνίου 2011 στις 12:31 π.μ.

    Πολύ όμορφο το ποίημά σου Σπύρο! Σε κάθε στίχο που απλώνεις στο χαρτί, σε κάθε λέξη που ακουμπάς, με τη δροσιά του κύματος πάνω στη χρυσή αμμουδιά των παιδικών σου χρόνων, ακούγεται ο πάντα συναρπαστικός ψίθυρός της θάλασσας. Έτσι πως την κοιτάζεις κάθε πρωί,νιώθεις πως κάτι καινούργιο έχει να σου δώσει, γιατί η θάλασσα είναι η μνήμη και κυρίως η ελπίδα ή κάποιο μακρινό νησί, όπου εκεί φωλιάζει η πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Σου εύχομαι λοιπόν "Χρόνια Πολλά" για τα γενέθλιά σου. Είναι ήδη 17 Ιουνίου.

    Λάσκαρης Ζαράρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σπύρο, δεν το πιστεύω! Έχεις και γενέθλια! Πολύχρονος! Γερός, ευτυχισμένος, επιτυχίες προσωπικές, καλλιτεχνικές, απ' όλες!
    Είχα έρθει νωρίτερα, σε κράτησα στις στιγμές μου και γυρνώντας έμαθα και για τα γενέθλιά σου!
    Χαίρομαι, γιατί θα μου ξέφευγαν!
    Μ' άρεσε η θάλασσά σου, γιατί είναι και δική μου θάλλασσα...
    Τα λέμε, Σπύρο μου! Δεν χανόμαστε!
    Σού εύχομαι τα καλύτερα και ήρεμες θάλασσες από δω και πέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. πολύ ωραίο! μπράβο!

    και χρόνια σου πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ευαγγελία μου

    Δεν θα το έχανα με τίποτε... Εξάλλου τα παιδιά και η ίδια η δημιουργική γραφή μου είχαν λείψει αφάνταστα...
    Πήγα στις δικές σου θάλασσες και γεύτηκα λίγη δροσιά, λίγη αλμύρα αλλά και λίγη πίκρα... Μακάρι οι δικές σου θάλασσες να σβήσουν τα άσχημα στη ζωή σου όπως το κύμα σβήνει τα παραθαλάσσια ίχνη...

    δήμητρα♥♥♥q μου, Αλί και μικρά quarks

    Όντως έτσι είναι... Αυτό το άσχημο κάτι που απλώνει ολόγυρα..
    Μου άρεσε η επιλογή σου....
    Κι εσείς όλοι να είστε καλύτερα... Φιλιά σε όλους σας...


    Ρεγγίνα μου

    Αν αυτό δεν τα λέει όλα, τότε τι άλλο..... Με συγκινείς πάντα....

    Καλώς σε ξαναβρήκα....

    Levina μου

    Και ο δικός σου λόγος είναι πάντα ζεστός στα σχόλια και, κυρίως, στα δικά σου γραπτά... Σε ευχαριστώ πολύ πολύ....


    Λάσκαρη, φίλε μου καλέ...

    Πόσο μα πόσο η ποίηση ποτίζει τον λόγο σου και ξεδιψά την ψυχή μου! Πόσο μα πόσο χαίρομαι που σταύρωσαν τα μονοπάτια μας!... Που να βρω λέξεις να σε ευχαριστήσω;!!!... Και για τα πρώτα χρόνια πολλά της μέρας...

    Κατερίνα μου...

    "...σε κράτησα στις στιγμές μου..."
    Τι άλλο πιο όμορφο μπορούσα να ακούσω....
    Ευχαριστώ τόσο μα τόσο...
    Ναι είναι η δική ΜΑΣ θάλασσα... Ήρεμη, όμορφη, κλειστή μα και τόσο μα τόσο απρόβλεπτη στον θυμό της...

    provatούκo μου

    Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και τις ευχές... Φιλιά πολλά...

    17 Ιουνίο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. **** Να τα εκατοστήσεις!!!!!! ****
    ΘΕΟΦΑΝΩ από Λάρισα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Θεοφανούλα μου

    Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Χρόνια πολλά, χρόνια χρυσά και χρόνια ευτυχισμένα Σπύρο...
    Σας είδα (σας φαντάστηκα δηλαδή) μαζεμένους κοντά στη θάλασσα, κάτω από το μισό φεγγάρι και σας χάρηκα και ζήλεψα...
    Φιλάκια...
    to alataki

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. to alataki

    Να είσαι καλά Ιωάννα μου. Μακάρι να ήσουν εδώ και να μας μάγευες με την δική σου γραφή όπως εσύ ξέρεις να κάνεις με τρόπο τόσο μοναδικό... Μου έλειψες... Φρόντισε να ξανάρθεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πέρασα για μια νυχτερινή καλησπέρα!

    Ελπίζω να είσαι καλά!

    Μας έλειψες!

    :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σπυρο μας..Τι κανεις;; Εισαι καλα;;
    Χαθηκες φιλε...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εξακολουθεις να εισαι.."χαμενος" και εγω θα εξακολουθω να σε ψαχνω...
    Πριν ειδοποιησω τις αναζητησεις της τηλεορασης...
    Γραψε κατι..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πέρασα όπως υποσχέθηκα. Μου άρεσε! Καλό σας βράδυ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή