Κι έρχεται εκείνος
Κι έρχεται εκείνος
δίχως να παίρνει αναβολές
να κόψει τον ομφάλιο λώρο
αυτόν που βάσταγε γερά
πενήντα χρόνια τώρα...
Κι έρχεται εκείνος
και δεν λογάριασε στιγμές
πίσω να πάρει το ουράνιο δώρο
ρίζες να κόψει μου βαθιά
μην βλέποντας την ώρα...
Κι έρχεται εκείνος
που πάντα ζήλευε χαρές
και το χωράφι από το σπόρο
να το χωρίσει οριστικά
να πάρει μου το σ' άλλη χώρα...
Ωδή στην οδύνη για το θάνατο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετικοί στίχοι... Ατόφια συναισθήματα αποτυπωμένα σ' ένα ποίημα.
Τα ταπεινά μου συγχαρητήρια!
Μαρία μου με συγκινείς... Ατόφια ναι. Γραμμένα μόλις και όπως βγήκαν... Ευχαριστώ από την ψυχή μου για την επίσκεψη.
Διαγραφή