Αποδείξεις

      Αποδείξεις
     
      Γέμισε η ζωή μας αποδείξεις,
      παντού μικρά χαρτιά τσαλακωμένα,
      πως σκλάβοι γίναμε τώρα ενδείξεις
      του χρήματος, σε χρόνια διψασμένα
      για λίγη αξιοπρέπεια και γαλήνη,
      όπου αρκούμαστε στην ευτυχία
      με όσα τώρα λίγα η ζωή μας δίνει
      και με τη φτώχια πια μεσοτοιχία.
      Κι ενώ δεν ξέρουμε αν αύριο στο τραπέζι
      θα ‘χει ξανά ψωμί να φάνε τα παιδιά μας
      με συν και πλην στις αποδείξεις πλέον παίζει
      να αποδείξουμε πως μαύρισε η καρδιά μας….
     
                                                                  Αργοναύτης 24/05/2015

Στους έρημους σταθμούς

Στους έρημους σταθμούς

Στους έρημους γυρνά η ψυχή μου τους σταθμούς
που έχουν βαγόνια στις γραμμές παρατημένα
με αναμνήσεις φορτωμένα και καημούς
και τα παράθυρα από δάκρυα ποτισμένα.

Πόσες φορές έχουν γνωρίσει την χαρά
και πόσες άλλες εκεί έμαθαν τον πόνο
σε κάθε αντάμωμα σαν ήτανε μπροστά
ή χωρισμούς που σταματούσανε τον χρόνο.

Μα τώρα πια χάσαν την αίγλη την παλιά,
φιγούρες μοιάζουν θλιβερές και γερασμένες,
πληγές γεμάτοι, με παράθυρα κλειστά,
με αποβάθρες και γραμμές χορταριασμένες.

Αχ να γινότανε ξανά να είχαν ζωή
πάλι στα σπλάχνα τους, ας ήταν για μια μέρα,
τραίνα ανυπόμονα να έφταναν πρωί
και με σφυρίγματα να σκίζαν τον αέρα.

Κι εγώ να ήμουνα ξανά παιδί μικρό
πάνω στην γέφυρα πεζών να τα χαζεύω
να με τυλίγουνε με σύννεφα καπνό
την μυρωδιά τους στην ψυχή μου να μαζεύω….

                        Αργοναύτης 21/05/2015

Μάνα μου

Μάνα μου

Μάνα μου όμορφη στα μάτια μου
γεμάτη από ζωή και από γλύκα,
μάνα που μάζευες κομμάτια μου
και δύναμη μου έδινες για προίκα,
μάνα που ίσκιος μου έγινες
πάντα να με προσέχεις
και την ψυχή σου έδινες
εμένα να συντρέχεις,
που να σε βρω μάνα μου πια
πάνω σου ν' ακουμπήσω
έφυγες γι άλλη γειτονιά
πως να σ' ακολουθήσω;
Μ' αν έφυγες στον ουρανό
έμεινες στην καρδιά μου
και στην ψυχή και στο μυαλό
και πάντα είσαι κοντά μου....

Αργοναύτης 10/05/2015

Μια γιαγιά...

Ζωή γραμμένη ολάκερη
στις ράχες των χεριών σου
σε κάθε χρόνου σκάλισμα
κάματου ή χαδιών σου...

Να την διαβάσω στάθηκα
κι άγγιξε την καρδιά μου
στα βάσανά σου χάθηκα
σαν νά 'σουν η γιαγιά μου...

Αργοναύτης 01/04/2015
Πάνω σε μια φωτογραφία της Μαριάννας Μπουντούρη

Υγρός τάφος

Υγρός τάφος

Αφρόξυλα δεν ήταν που στο κύμα
ανάλαφρα γλιστρούσαν δίχως έγνοια
μήτε δελφίνια ‘κει στα χρυσαφένια
που έπαιζαν νερά, κάπου στα πρύμα…

Ούτε ήταν φάλαινας η μαύρη πλάτη
που στον αφρό προβάλλει ωσάν νησί
ούτε μια ξέρα απ’τον ήλιo χρυσή
που σκάει το κύμα πάνω με γινάτι…

Ήταν κουφάρια πια δυστυχισμένα
κι ήταν κορμιά που ακόμα είχαν πνοή
με ένα σάπιο δουλέμπορων σκαρί
την μοίρα τους που έψαχναν στα ξένα…

Γέμισες θάλασσα νεκρούς στη δύση
γέμισες φρίκη ουρανέ την αυγή
κι έγινε ακόμα και ο φλοίσβος κραυγή
για μια πληγή που δεν λέει να κλείσει….

                   Αργοναύτης 22/04/2014

Υπογεγραμμένο με αίμα.... Για τον Βαγγέλη....

Ένα υπέροχο σε σύλληψη κι ευαισθησία ποίημα στα Αλβανικά* για τον Βαγγέλη έγραψε ο Κ.ος Edmond Shallvari στην Θεσσαλονίκη 16 Μαρτίου '15 (Selanik, 16 mars 2015)
Το μετάφρασε** στα ελληνικά η καλή μου φίλη ποιήτρια Teuta Sadiku...
Εγώ με βάση την μετάφραση αυτή και τις διευκρινίσεις της Teuta, αλλά και με την στήριξη και τα λιθαράκια της αγαπημένης Κατίνας Βλάχου το απέδωσα ποιητικά στα Ελληνικά....

*FIRMOSUR ME GJAK

“Vangjeli im, nuk të çoj dot në Had
Varka ime është e vogel për tëndin shpirt”
Për herë të parë qau Haroni plak
Për herë të parë s’pëlqeu punën e tij.

Për herë të parë dhe Hadi u ndodh në dilemë
Dilemen s’e njeh asnjë Perëndi
I tha varkëtarit prapa djalin ta kthejë
T’i thotë është shpejt, për botën e tij.

Por djali veç lutej, oh ç’lutje djaloshi
Firmosur me gjak, të fundit udhëtim
Lutje të tillë, s’kish dëgjuar Haroni
Dhe çoi drejt Hadit, udhëtarin e ri.

@Edmond Shallvari
Selanik, 16 mars 2015

**Σφραγισμένο με αίμα

΄΄Βαγγέλη μου, δεν μπορώ να σε πάω στον Αδη
η βάρκα μου είναι μικρή για την ψυχή σου ΄΄
για πρώτη φορά δάκρυσε ο Χάρος
για πρώτη φορά δεν δέχτηκε την δουλειά δίκη του.

Για πρώτη φόρα και Αδη μπήκε σε δίλημμα
κανένας Θεός το δίλημμα δεν το γνωρίζει
είπε στο βαρκάρη πίσω το παιδί να γυρίζει
είναι πολύ νωρίς σε αυτό το κόσμο να ζήσει.

Το παιδί παρακαλούσε, προσευχή παιδιού έλεγε
σφραγισμένο με αίμα το τελευταίο του ταξίδι
τέτοιες προσευχές ο Χάρος πότε δεν άκουσε
και πήγε στον Αδη το νέο ταξιδιώτη.

μετάφραση teut@sadiku

Υπογεγραμμένο με αίμα

”Βαγγέλη μου, δεν το μπορώ στον Άδη να σε πάω”
μικρή η βάρκα, του έμοιαζε πως δεν χωρά η ψυχή του.
Πρώτη φορά που δάκρυσε κι ο Χάροντας ακόμα
πρώτη φορά δεν ήθελε δουλειά που ήταν δική του.

Πρώτη φόρα έχει δίλημμα τον Άδη συνεπάρει,
κανείς Θεός το δίλημμα δεν το ‘χε αυτό γνωρίσει,
πίσω να πάει το παιδί του λέει του βαρκάρη
τι είναι νωρίς πολύ νωρίς στον κόσμο αυτό να ζήσει.

Μα παρακάλαγε ο νιος σε κάθε προσευχή του
”Για το ταξίδι το ύστατο, θα υπογράψω με αίμα”
με τόσα παρακαλετά λυγάει την αντοχή του
τον πήρε πια στην βάρκα του και διάβηκε το ρέμα.

Για την ποιητική απόδοση
Αργοναύτης 18/03/2015
Σπύρος Μακρυγιάννης

Μετάλλαξη

Μετάλλαξη

Με στοιχειώνει το βλέμμα σου
μελί, έξυπνο κι αθώο συνάμα,
το χαμόγελό σου
την ψυχή μου βουτάει στο κλάμα.

Με στοιχειώνει το αίμα σου
στη γη με το χώμα αντάμα,
κανείς στο πλευρό σου,
κι εγώ ελπίζω ακόμα στο θάμα.

Μα έχει ο κόσμος μας πάθει μετάλλαξη
και δεν γίνονται άλλα πια θαύματα
κι ούτε ίσως κι αυτός ο χαμός σου
θα γιατρέψει τ' αγιάτρευτα τραύματα....

Αργοναύτης 18/03/2015

Πάλι μαυρίζεις ξενιτειά

07/03/2015 Αφορμή για αυτή την ανάρτηση ήταν αυτό που συνέβει με το χρόνια καταξιωμένο Ελληνικό εστιατόριο στην Γερμανία, το οποίο δέχθηκε απειλητικές επιστολές... Η ιστορία επαναλαμβάνεται σκέφτηκα... Φίλοι μου έφυγαν για εκεί... Η ξενιτειά μαυρίζει όπως τότε. Γεμίζει μίσος τυφλό, παράλογο, ενάντια σε κάθε μετανάστη, ακόμα και τους χρόνια πια ενσωματωμένους στον ιστό της. Και τα παιδιά της Ελλάδας άρχισαν πάλι να φεύγουν από τον τόπο τους για μια πικρή ξενιτειά πια, είτε αυτή είναι η Γερμανία ή άλλη χώρα.... Θυμήθηκα και το τραγούδι που σας παραθέτω, στην βλάχικη γλώσσα, που λέει (01:07) για την φυγή για την Γερμανία και τότε μεταναστών... Οι στίχοι φούσκωσαν μέσα μου πάλι σε ένα στυλ δημώδες...

Πάλι μαυρίζεις ξενιτειά

Πάλι μαυρίζεις ξενιτειά
πάλι γυρίζεις πλάτη
πάλι μας παίρνεις τα παιδιά
μα τους κρατάς γινάτι

Κι ας πουθενά δεν έφταιξαν
την γη σου αν αγαπήσαν
ιδρώτα κι αίμα έτρεξαν
στα πόδια σου κι αφήσαν...

Δίνεις ξανά πικρό ψωμί
και μαύρο κλέβεις δάκρυ
κείνους που δέχθηκες πρωί
βράδυ πετάς στην άκρη....

Αργοναύτης 
Βόλος 07/03/2015

Άδικος κόπος

Μια ξαφνική έμπνευση με άρωμα Κατίνας Βλάχου.... (όπως πολύ συχνά...)... Ήμουν με δυο νέες καλές φίλες από την ομάδα Poetry Slam Βόλου, την Κατερίνα Ζούζουλα και την Teuta Sadiku στο τσιπουράδικο "Τα φιλαράκια"... Ήταν η τρίτη φορά που βγαίναμε παρέα έξω. Κάθε έξοδός μας είχε ένα δόσιμο, μια κατάθεση ψυχής από τον καθένα... Όμορφες συζητήσεις γύρω από την κοινή μας αγάπη, την ποίηση, διανθισμένες με εμπειρίες ζωής του καθενός... Σ' αυτήν την συνάντηση είχα φέρει μαζί μου ένα βιβλίο της αγαπημένης μου Κατίνας Βλάχου για την οποία πολλά τους είχα πει, την ποιητική συλλογή  "Ατάκτως ειρημένα" καθώς και ένα όμορφο κείμενό της... Αυτό το τελευταίο μου έδωσε μια έμπνευση στιγμής που αμέσως αποτύπωσα στο χαρτί...

Άδικος κόπος

Μην περιμένεις...

Δεν θα σου πει μια μαργαρίτα

την αλήθεια...

Αυτό που θέλεις ή δεν θέλεις

να ακούσεις

ξέρει μονάχα....

Αργοναύτης 

Βόλος 04/03/2015

στα "Φιλαράκια"

Ο κύβος ερρίφθη

Ο κύβος ερρίφθη 

Κάτι αλλόκοτο πια νοιώθεις μες το πλήθος
ξάφνου χαμόγελα στα χείλη ξανανθίζουν,
μια περηφάνεια που φουσκώνει μες το στήθος
και μια ελπίδα πια το μέλλον χρωματίζουν.

Τα μάτια που ολόγυρα κυττάζαν
μια λάμψη ξαναβρήκανε χαμένη
από καιρό σκοτάδια που τα σκιάζαν
κι ακροβατούσε στο κενό η ειμαρμένη.

Αλλάζουν οι καιροί φυσάει αγέρι
ήρθε η ώρα να ματώσει ο στίβος
και ν' ακουστεί στης γης όλα τα μέρη
"Ξυπνήστε αδέρφια μας! Ερρίφθη ο κύβος!".

Αργοναύτης
16/02/2015
Φωτογραφία μέσα από τον φακό του καταπληκτικού Αργύρη Ζαφειρίδη.

Πέσαν οι μάσκες

Πέσαν οι μάσκες

Παράξενο το καρναβάλι ετούτο
τι κάποιοι πέταξαν τις μάσκες, την Τσικνοπέμπτη
αντί να τις φορέσουν.
Και είδα πρόβατα πια να ξυπνούν λιοντάρια
μα και σκουλήκια αυτούς που μοιάζαν περιστέρια
ή αρουραίους που ήταν πρώτα πεταλούδες.
Καθένας πια πήρε την θέση που του πρέπει
στα μάτια μου μπροστά τα σαστισμένα
που μάσκα δεν φορέσανε ποτέ τους….

                                  Αργοναύτης                                 12/02/2015

Εκδήλωση του Poetry Slam Βόλου Τρίτη 10/02/2015.

   Την Τρίτη 10/02/15 στις 21:00 στο όμορφο καφέ Πλατεία στην Πλατεία Ελευθερίας στον Βόλο έλαβε χώρα η τελευταία εκδήλωση της ομάδας Poetry Slam Βόλου στην οποία προσχώρησα πρόσφατα και με την οποία ήταν η πρώτη εμφάνισή μου ανάμεσά τους σαν μέλος. Το θέμα μας ήταν Trendytional.... ένα μείγμα από το trendy και το traditional. Η δική μου συμβολή ήταν τρία ποιήματα. 

   Το ένα είναι παλιό και ήδη γνωστό σε εσάς που με παρακολουθείτε.... Πρόκειται για το "Τα δώρα".... Προλόγισα το ποίημα λέγοντας ότι διάβασα κάπου πως κάθε γονιός πρέπει να παραδώσει στα παιδιά του δυο δώρα και ότι εγώ ευτύχησα να πάρω από τους δικούς μου αυτά τα δύο δώρα.

Τα δώρα

Φύγατε πια από κοντά μου

κι οι δυο μα πίσω φυλαχτό

έχετε αφήσει, ω χαρά μου,

τα δώρα σας, αυτά τα δυο.

Ρίζες μου αφήσατε να έχω,

ρίζες γερές και δυνατές,

σ' όποιον καιρό εγώ ν' αντέχω,

πήρα από σας τις αρετές...

Και τ΄άλλο δώρο είν' τα φτερά μου

ψηλά να φτάσω όσο μπορώ

να κατακτήσω τα όνειρά μου.

Κι αυτά σε σας θε να χρωστώ.

Τα δώρα αυτά είν' οδηγός μου

στο μονοπάτι της ζωής

μες τα σκοτάδια του το φως μου,

ήλιος της κάθε μου αυγής.

Aργοναύτης

Βόλος 03/02/2013

    Το δεύτερο ποίημα γράφτηκε λίγες μέρες πρίν την εκδήλωση. Το προλόγισα δηλώνοντας ερωτευμένος... Ερωτευμένος με την γλώσσα μου...

Κληρονομιά

Σε μένα σε παρέδωσαν ως νύφη ακριβή
σε σένα παραδόθηκα -παράδοση άνευ όρων-
χωρίς εσένα θα έμενε η σκέψη μου βουβή
κι αδύνατη η παράδοση των όσων κρύβει δώρων.

Σε φύτεψα στα σπλάχνα μου, στο πιο όμορφο παρτέρι
σκληρά για σένα μόχθησα να σε καλλιεργώ
να παραδώσω κάποτε με το δικό μου χέρι
κάποιον καρπό σου ζηλευτό θα ήθελα κι εγώ...

Χιλιάδες χρόνια πέρασαν από την γέννησή σου
χιλιάδες σε ταλαιπωρούν, σε βιάζουν, σε ματώνουν,
λίγοι είναι που φροντίζουνε για την παράδοσή σου
και με ευλάβεια περισσή εσένα αποθεώνουν...

Κι αφού όπως λέγαν κάποτε "Καθείς σ' ότι ταγμένος"
με σε θα κάνω έρωτα κάθε ώρα και στιγμή
μια κι από πάντα ήμουνα μαζί σου ερωτευμένος
ω μαγική που μου έδωσαν "Γλώττα Ελληνική"....

Αργοναύτης

Βόλος 16/01/2015

Το τρίτο ποίημα γράφτηκε μόλις την προηγούμενη μέρα από την εκδήλωση. Πριν από αυτό έδωσα στο κοινό λίγα στοιχεία για τον Κώδικα της Ελληνικής Γλώσσας. Σύμφωνα με τον κώδικά κάθε γράμμα έχει την δική του έννοια και ειδικά με απασχόλησε η λέξη εξέλιξη... Εξ έλικος (DNA), όπου η λέξη Ε Λ Ι Ξ έχει και την σημασία που της δίνει ο Κώδικας της Ελληνικής γλώσσας.

Ε = Η εκπορευομένη δύναμις (τού φωτός)
Λ = Γιά τά ουράνια ο φωτισμός ο ηλιακός, γιά τά γήινα τά υγρά

Ι = Συνεχής κάθοδος τής δυνάμεως (τού φωτός), μικρά ποσότης - αμφίδρομος κίνησις – αφανής
Ξ = Κ+Σ = Το Κάτω σέ έσω χώρον ή ΚΑΣΑ 

Δηλαδή ΕΛΙΞ είναι η εκπορευόμενη δύναμις που με την μορφή ηλιακού φωτός τροφοδοτεί σταθερά κατερχόμενη το εσωτερικό μας (σώμα, νου και ψυχή...)

Εξέλιξη

Υπήρξα μονοκύτταρος για λίγο
μα άρτιος γεννήθηκα μια μέρα
και ίσως αρτιότερος θα φύγω
για κάποια άλλης διάστασης μια σφαίρα

Συνέχεια εξελίσσομαι στην ζήση
“εξ έλικος” αντλώ την σιγουριά μου
τ' είναι ορισμένη εκεί από την φύση
η σταθερή γραμμή στα βήματά μου

Μα ο σκοπός κι ο στόχος μου στην πλάση
να διανθίσω την πορεία μου ζητά
σε μονοπάτια απάτητα να φτάσει
δρόμο ν' ανοίξει για την νέα την γενιά

Και από λήπτης πια να γίνω δότης
των θησαυρών που κράτησα εντός μου
αυξάνοντάς τους... Να η αιωνιότης,
είθε εκεί κι ο δρόμος ο δικός μου.

Αργοναύτης
09/02/2015

    Αυτά λοιπόν τα τελευταία νέα μου και ελπίζω να σας άρεσαν οι συμμετοχές μου στο θέμα... 

  Οι φωτογραφίες που βλέπετε από την εκδήλωση είναι της αγαπημένης μου φίλης Δεσποινας Τσαφετοπούλου.

Σύνταγμα 05 Φλεβάρη '15

Σύνταγμα 05 Φλεβάρη '15

Στο Σύνταγμα κατέβηκα και είχε μια πορεία
μα ήταν όλα ειρηνικά κι ας είχε κόσμο τόσο
δεν είχε επεισόδια και είδα μ' απορία
πως έλειπαν τα κάγκελα που 'θελα να ξηλώσω!

Δεν είχε πουθενά εχθρούς για να τους κυνηγήσω
κανείς εδώ δεν φόραγε ούτε μια κουκούλα
ούτε τα ΜΑΤ φανήκανε να πάω να τους γαυγίσω
να τρέξω πάλι χαρωπά μες την αναμπουμπούλα...

Μέσα στο πλήθος χώθηκα τους φίλους μου για νά 'βρω
και σαν τους βρήκα χάρηκα μα εκείνοι ούτε λέξη
ίσως και να με ξέχασαν εμένα πια τον μαύρο
και όλοι τώρα μίλαγαν για ένα κάποιο Αλέξη...

Τίποτε δεν κατάλαβα το δρόμο πίσω πήρα
πολλά φαίνεται άλλαξαν σ' αυτήν εδώ την χώρα
δεν έζησα για να τα δω αυτό έγραψε η μοίρα
στον ουρανό ο Λουκάνικος θε να γαυγίζω τώρα....

Αργοναύτης 06/02/2015