Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Σε ότι μένει...


Στο ραντεβού το σιωπηλό ήρθα και πάλι
και ήσουν εκεί λαμπρή σαν απουσία
κι όποτε γύρναγα ολούθε το κεφάλι
σ' έβλεπα εκεί γλυκιά σαν οπτασία.

Στα πράγματα ετούτα τα δικά σου
σε ότι πίσω πια από σένα μένει
για μένα τώρα εκεί χτυπά η καρδιά σου
εκεί τώρα η ψυχή μου περιμένει.

Και πως δεν θά 'ρθεις πια ξανά ας ξέρει
πως δεν θα είσαι πια εσύ κοντά μου
πως χάδι πια δεν θά 'χει από το χέρι
που κράτησε τα πρώτα βήματά μου.

                                                 Αργοναύτης 17/11/2012

Στην Μητέρα μου που αφήνει ένα τεράστιο κενό....

12 σχόλια:

  1. Εφυγε λοιπόν;
    ΣΠΥΡΟ ΜΟΥ,σου ανοίγω μια εξίσου πονεμένη αγκαλιά και να ξέρεις οτι νοιώθω το ίδιο
    Στο απλήρωτο κενό...
    Καλή δύναμη,εύχομαι.
    Την αγάπη μου έχεις,πιο δυνατή απο ποτέ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαρά μου... Μακάρι να είναι το ίδιο ανώδυνο και ήρεμο το τέλος.... Έφυγε ήρεμα στην αγκαλιά μας, στο σπίτι της... Την Κυριακή το πρωί... Στις 09:00... Ίσως ήθελε να προλάβει την λειτουργία εκεί πάνω....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σου συμπαραστέκομαι στον πόνο σου με όλη την καρδιά μου.
    Η ευχή, να ζήσεις να την θυμάσαι,μόνο τυπική δεν μπορεί να είναι στην περίπτωση σου, γιατί η αγάπη και το δέσιμο που πρέπει να είχες με την μητέρα σου φαίνεται από τα ποιήματα σου.
    Καλή δύναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. xristin γλυκιά μου έτσι ακριβώς είναι... Μαζί της μοιραζόμουν και τις πνευματικές ανησυχίες... ήταν η πρώτη ακροάτριά μου...
      Σε ευχαριστώ....

      Διαγραφή
  4. Η θετική μου διάθεση...δική σου..για να απαλύνει τον πόνο.

    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Coula καλή μου φίλη... Την ένιωσα και με γλύκανε.... Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  5. Δεν πέθανες!

    Αδιάφορο οι μήνες αν περνάνε.

    Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε…

    Όταν τους λησμονάνε»
    (Κώστας Ουράνης).

    Να ζήσεις και να τη θυμάσαι

    Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γλάρε μου το σίγουρο είναι πως με τόση αγάπη και συνδρομή που προσέφερε σε όλους πολλοί εκτός από εμάς της οικογένειάς της δεν θα την ξεχάσουν... Έχτισε το "αιωνία η μνήμη" της μόνη της... Η γλαρένια σου αγκαλιά με πήρε και με βοήθησε να πετάξω για λίγο ξοπίσω της... Σε ευχαριστώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τώρα κατάλαβα τις στεναχώριες σου!Ζεις τον μεγαλύτερό μου φόβο!Το πιο φριχτό μου εφιάλτη!Λυπάμαι πραγματικά Σπυράκο μου!Να την θυμάσαι και να χαμογελάς!Και γράφε γι' αυτήν.Κάνε την απουσία έμπνευση και μοιράσου την μαζί μας!Συλληπητήρια μέσα από την καρδιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σε φιλώ πολύ και να θυμάσαι, καθόσον έχω βιώσει την απώλεια της μάνας, πως παρά το ότι ποτέ δεν ξεχνιέται, η θύμηση της θα σου χαρίζει πάντα το γλυκό και νοσταλγικό χαμόγελο των μοναδικών στιγμών που σας χάρισε.

    Φιλ και Γλαρενιες αγκαλιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή