Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Απομεινάρια


    Απομεινάρια
    
    Στης μοιρασιάς την ώρα
    “διεμερίσαντο τα ιμάτια”
     κι εσύ πλανιέσαι τώρα
    στα άδεια πια δωμάτια...

    Σκυλεύοντας κομμάτια σου
    εκείνα της ζωής σου
    για τα κλειστά τα μάτια σου
    κλαίω κι εγώ μαζί σου...

9 σχόλια:

  1. A,ρε Σπυράκο μου,πως σε νοιώθω και πως μιλάς κι εξ ονόματός μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ τρυφερό και...πόσο μα πόσο αληθινό!!! Το 'νιωσα και εγώ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου όσοι δεν το ένιωσαν ίσως δεν το καταλαβαίνουν.... Πολλοί το μόνο που σκέφτονται είναι να αρπάξουν ότι προλάβουν από τους άλλους διεκδικούντες.... Λίγοι μετρούν το κενό και θα προτιμούσαν να μην πάρουν τίποτε παρά μόνο κάτι μικρό με μια μεγάλη ανάμνηση μέσα του.... Όμως συχνά πρέπει να το κάνεις... Το σπίτι πρέπει να αδειάσει προς εκμετάλλευση.... Όλα πρέπει να φύγουν.... Και γρήγορα.... Και νιώθω πως σβύνουμε την ζωή της....

      Διαγραφή
    2. Σπύρο
      καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ αυτά που γράφεις στη Μαρίνα.Πίστεψέ με οταν πηγαίνω στο πατρικό μου κοιτάζω ένα γύρω και σκέφτομαι πώς θάναι εκεί μέσα χωρίς τους ανθρώπους μας. Δε μπορώ να το φαντασθώ άδειο,πολύ περισσότερο να πέσουμε πάνω σαν αρπακτικά και να μοιράζουμε το κουφάρι.Πολύ θέλω να μείνει έτσι και να μπαίνω και να νομίζω οτι θα εμφανισθούν απο κάποιο δωμάτιο. Αδειάζει θαρρείς η ζωή σου με το άδειασμά του,έτσι δεν είναι;
      Σου στέλνω άλλη μία φορά την αγάπη μου

      Διαγραφή
    3. Ακριβώς Χαρά μου.... Ακριβώς........ Δεν το θέλω αλλά πρέπει.... Ανήκει στον αδελφό μου πια και πρέπει να το εκμεταλλευτεί, αλλιώς..... είναι πρόβλημα....

      Διαγραφή
  3. Kύριε Σπύρο όταν κοίταξα έξω απο το παράθυρο μου εκείνη τη μέρα κατάλαβα με την πρώτη τι είχε συμβει.. Δεν σας ξέχασα. Ακόμα θυμάμαι πως τρέξατε στο σπίτι μου να δείτε τι έπαθα όταν την έχασα και εγω 1 χρόνο και κάτι πριν. Απλά δεν είχα κουράγιο να έρθω γιατί ξέρω πως είναι..Τι να πεις εκείνη τη στιγμή. ΌΤι και να σου πουν ακούγεται χαζό και γελοίο... Το μόνο που μπορώ να πω εκ των υστέρων είναι κάτι που κατάλαβα μόνη μου... Ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι για τον πόνο είναι ο χρόνος...
    Κουράγιο,
    Ρούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σπυρέτο μου
    θάθελα να σου στείλω τις πιο ζεστές ευχές μου για ΧΡΟΝΙΑ σου ΠΟΛΛΑ,νάχεις Υγεία,Αγάπη και να θυμάσαι πάντα με τρυφεράδα τα χαμένα σου κομμάτια...
    Νάσαι καλά
    Σου στέλνω την αγάπη και την σκέψη μου
    Χαρά

    Y.G. προσπάθησα να στο στείλω σε μέιλ αλλά μου επέστρεφε σα λάθος διεύθυνση

    ΑπάντησηΔιαγραφή