Κει
στης πλατείας το φιλόξενο παγκάκι
στάθηκα
λίγο μια στιγμή να ξαποστάσω
να
ξεχαστώ και την ψυχή μου να πλανέψω...
Άστεγα
όνειρα τότε έτρεξαν κοντά μου
σαν
νά 'ταν περιστέρια πεινασμένα
που
ψίχουλα γυρεύουνε στο κρύο...
Ζεστό
να το κρατήσουν ως το βράδυ
που
άστεγα όνειρα ξανά θα γεννηθούνε
τα
χαραγμένα ξύλα να ποτίσουν...
Αργοναύτης
Βόλος
02/02/2013
Παγκάκι και όνειρο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι δύο λέξεις μάλλον είναι ζευγάρι.
Σαν τα ζευγάρια που σκαλίζουν τα όνειρά τους πάνω στα ξύλα στο παγκάκι μέσα σε μια καρδιά...
Σαν αυτά τα όνειρα που κάνουν οι έφηβοι,που συνηθίζουν να κάθονται ανήσυχα στην πλάτη στο παγκάκι και με τη λέξη "ρε μαλάκα" για προσφώνηση ο ένας προς τον άλλο, μιλάνε για τη ζωή που απλώνεται μπροστά τους και θέλουν να την κατακτήσουν.
Άντε πάλι κατάφερες το μυαλό μου να φτιάξει εικόνες...
Φλώρα μου καλή.... Πάντα με τον καλό λόγο... Αυτό με ενθαρρύνει να γράφω.... Ξέρεις σκέφτηκα αυτούς που την βγάζουν στα παγκάκια αυτά την νύχτα... Τα άστεγα όνειρά τους βρήκαν τον δρόμο από το ποτισμένο με αυτά ξύλο στην ψυχή μου.... μου ψιθύρισαν.... και...
Διαγραφή