Μια κουβεντούλα βράδυ με την Joan Petra μεταξύ γέλιου και δακρύων, από ανάρτηση σε ανάρτηση σπασμένη και σαν σκωτσέζικο ντουζ έγινε αφορμή να διαπιστώσω ότι ΔΕΝ σας είχα αναρτήσει κάτι που έγραψα για την μητέρα μου πριν φύγει... Έφυγε στις 11/11... Εικοσιδύο μέρες πριν πρόλαβε να διαβάσει....
Στη Μάνα...
Είναι στιγμές που κι
η ελπίδα μου στερεύει
λυγάει η ψυχή απ' της
ζωής το βάρος
σαν μια βαρκούλα με
καιρό που αγριεύει
και πουθενά δεν φαίνεται
ένας φάρος...
Τότε σε σένα καταφύγιο
εγώ βρίσκω
σε σένα που είσαι η
Παναγιά η δικιά μου
λουλούδι εγώ απ' το
δικό σου μίσχο
Μάνα εσύ πάντα και
αέρας στα φτερά μου.
Κι αν πια κοντεύω τα
πενήντα να πατήσω
τώρα που ανάγκη από
μένα έχεις εσύ
στο στήθος σου γλυκά
θε ν' ακουμπήσω
σαν νά 'μουνα ξανά
μικρό παιδί...
Παρηγοριά για νά 'βρω
και κουράγιο
όσο κοντά μου εσύ ακόμα
ζεις
μάνα δροσιά μου εσύ,
μάνα μουράγιο
στήριγμα ακόμα της
δικής μου της ζωής.
Αργοναύτης
Βόλος
20/10/2012
Ευτυχώς Θεέ μου μου έστειλες τα λόγια που έψαχνα πριν φύγει....
Υ.Γ. Ευχαριστώ Joan Petra που έγινες αφορμή να διαπιστώσω την παράλειψη...
Καλά. Με σακάτεψες απόψε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω να ρημαδοκοιμηθώ κι αύριο να ξανάρθω..
Καληνύχτα φίλε μου.
ΕΓΩ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ........
Δικαιωματικά το πρώτο σχόλιο δικό σου...
ΔιαγραφήΣπύρο καλημέρα.
ΔιαγραφήΕίναι πολύ συγκινητικό να μπορεί κάποιος να εκφράσει, να πει αλλά και να εκθέσει, τόσο έντονα συναισθήματα...
Αυτό το διαδίκτυο, ώρες ώρες είναι ικανό να μας διαλύσει ψυχικά, αλλά και να μας προσφέρει απίστευτα συναισθήματα.. Έχω κλάψει ουκ ολίγες φορές με τις καταθέσεις ψυχής των φίλων bloggers... (Όπως και έχω γελάσει άλλωστε.. Σαν την ίδια τη ζωή..)
Πολύ όμορφο για ένα γονιό να παίρνει τέτοια λόγια απ' το παιδί του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφο για το παιδί να φεύγει ο γονιός και να μην έχει θέματα μαζί του...
Ναι... Έτσι νομίζω Φλώρα μου...
ΔιαγραφήΣυγκινητικό και όμορφο!! ευχαριστούμε που μοιράστηκες μαζί μας αυτήν την ξεχωριστή για σένα στιγμή
ΑπάντησηΔιαγραφήΔελφινάκι μου εσένα ειδικά που είσαι τόσο ευαίσθητο ήμουν σίγουρος ότι θα σε άγγιζε! Ευχαριστώ για την επίσκεψη!
ΔιαγραφήΠέρασα να ρίξω μια ματιά και διάβασα τα πολύτιμα λόγια που έγραψες για την μητέρα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμήθηκα μια φίλη μου.
Όταν έχασε την δική της μητέρα ξαφνικά, έκλεγε για πολύ καιρό.
Και ο λόγος, όχι μόνον γιατί την έχασε, αλλά γιατί έλεγε και ξανάλεγε:
«Δεν πρόλαβα να της πω πόσο πολύ την χρειαζόμουν,δεν πρόλαβα να της πω με λόγια πόσο πολύ την αγαπούσα».
Βλέπεις μιλώντας της για την αγάπη σου, έδωσες σε κείνην την χαρά, την ικανοποίηση, να φύγει γαλήνια ξέροντας ότι έχει ολοκληρώσει το καθήκον της, έχοντας κατακτήσει την αγάπη του πολυτιμότερου για κάθε μάνα ανθρώπου επί γης.
Του παιδιού της.
Αλλά και εσύ μπορείς να αισθάνεσαι στην δική σου συνείδηση γαλήνη, ηρεμία, να νιώθεις απελευθερωμένος.
Να είσαι καλά.
Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου... Καταλαβαίνω απόλυτα την φίλη σου... Και μόνο η σκέψη ότι μπορεί να μην είχα βρει τα λόγια με τρομάζει...
Διαγραφή