Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Από τα Εγκαίνια Έκθεσης Ζωγραφικής - Χρωματίζοντας όνειρα



Βίντεο και κείμενό μου πάνω στο οποίο πλέξαμε τα ποιήματα στην πανέμορφη εκδήλωση την Παρασκευή 08/02/2013

    Φίλοι μας καλωσήλθατε...

   Απόψε θα σας πούμε μια ιστορία. Μια αληθινή ιστορία. Μια ιστορία αγάπης και ανταλλαγής ανάμεσα στον Βόλο και την Κέρκυρα. Μια ιστορία για χρώματα, λέξεις και νότες. Για μπογιές, στίχους και μελωδίες. Για πίνακες, ποιήματα και τραγούδια. Για το πως η μια τέχνη συνάντησε κάθε μια από τις άλλες και παίζοντας μαζί το ερωτικό τους παιχνίδι σκάρωναν ένα “παιδί”... Και υπάρχουν πολλά από αυτά τα “παιδιά” εδώ μαζί μας απόψε...

   Όσον αφορά σε εμένα, όλα ξεκίνησαν όταν έλαχε να κερδίσω ένα βιβλίο. “Ψίθυροι στους τοίχους”. Της Κερκυραίας συγγραφέως Κατίνας Βλάχου. Έχοντας βιώσει μια ολιγόμηνη διαμονή εργαζόμενος στην Κέρκυρα, ένιωσα ξανά μέσα από τις σελίδες του και την υπέροχη γραφή της Κατίνας να βυθίζομαι στις εικόνες του νησιού. Αγάπησα το βιβλίο και έκανα ότι μπορούσα για να φέρουμε σαν ομάδα bookcrossing την Κατίνα στον Βόλο, για να γνωρίσουμε έναν υπέροχο άνθρωπο που εκτός από συγγραφέας αποδείχθηκε στα μάτια μας μια εξαιρετική ποιήτρια. Η φιλία που γεννήθηκε διατηρήθηκε ακέραια χάρη και στο διαδίκτυο.

   Στην ίδια ομάδα ήρθαν κάποια μέρα η Αγγελική και ο Παναγιώτης. Ένα ζευγάρι που είχε ήδη παντρέψει την ζωγραφική με την μουσική στην δική του ζωή. Η Κέρκυρα επανεμφανίζεται στην ζωή μου και μέσα από τους πίνακες της Αγγελικής. Κάποια στιγμή η οργανώτρια σε τοπικό επίπεδο των 100.000 ποιητών για την αλλαγή σκέφτηκε μια έκθεση ζωγραφικής όπου κάθε πίνακας θα ενέπνεε ένα ποίημα στην ψυχή όποιου ποιητή ήθελε να πάρει μέρος. Σκέφτηκα να πω στην Αγγελική να λάβει μέρος. Κι όταν μου έδειξε τον πίνακα με τον οποίο θα συμμετείχε οι στίχοι φούσκωσαν μέσα μου και πρίν φτάσω φεύγοντας στο αυτοκίνητο ένα ποίημα είχε ήδη γεννηθεί. Κι αυτό το γυμνό μωρό έμελλε να το ντύσει με τα πιό όμορφα ρούχα, μια πανέμορφη μελωδία ο Παναγιώτης.


  Ηλιοβασίλεμα

Την δύση αυτή που ζούμε μην φοβάσαι
άσε την νύχτα να σκεπάσει και τον Άδη
πως ξημερώνει πάντα να θυμάσαι
ενώ η ζωή θεριεύει στο σκοτάδι...

Έβαλα θάλασσα από στίχους να δροσίζει
γόνιμο κάπου ξεχασμένο ακρογιάλι...
Θά 'ρθει πρωί και θα το δεις θ' ανθίζει
μέσ' απ' το κύμα η ελπίδα μας και πάλι...

Όταν η νύχτα πλησιάζει μην τρομάζεις
σκέψου στο φως που φεύγει κάτι νέο
κακό στο νου σου τέτοιες ώρες πια μην βάζεις
δώσε στον κόσμο την αυγή κάτι ωραίο.

   Η αλληλεπίδρασή μας αυτή δεν σταμάτησε εκεί. Όταν είδα για πρώτη φορά τις “πεταλούδες” στους πίνακες της Αγγελικής δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ τις “πεταλούδες” στα ποιήματα της Κατίνας. Έτσι μεσολάβησα σε αυτόν τον ευτυχισμένο γάμο. Και μια ωραία μέρα η Κατίνα δημοσιεύει στο διαδίκτυο αυτό το υπέροχο ποίημα....

Πείτε του ήλιου

Ποιός έβαψε με μαύρο χρώμα
απόψε τα όνειρα
κι ο ύπνος έγινε πηχτό σκιτάδι;
Πείτε του ήλιου
πιο νωρίς να φέξει.
Ο κόσμος πείτε του
χωρίς όνειρα με χρώμα
δεν μπορεί
ούτε τις νύχτες του
ν' αντέξει.

   Και τότε ένιωσα την ανάγκη να απαντήσω στην έκκλησή της αυτή με άλλους στίχους...

Χρωματίζοντας όνειρα



Θα πω του ήλιου να ξυπνήσει πιο νωρίς

να πάρει ευθύς παλέτα και πινέλα

και συ μαζί μου αν θέλεις και μπορείς
να βάψουμε τα όνειρά μας έλα.

Δεν θέλω πια, δεν το αντέχω, δεν μπορώ,
άσπρα και μαύρα νά 'ν τα όνειρα που κάνω
βόηθα και συ να πάμε κόντρα στον καιρό
βάλε κι εσύ λιγάκι χρώμα παραπάνω.

Κι όταν ξανά θα γείρει ο ήλιος δυτικά
δεν θα 'χει η νύχτα που θα ΄ρθει τόσο σκοτάδι
θα την φωτίζουν πια τα όνειρα γλυκά
που θά χει αγγίξει απ' τα πινέλα μας το χάδι..


   Ο τίτλος πήγαζε από τους ίδιους τους στίχους. Κι όταν δημοσίευσα το ποίημα, η Αγγελική μου ζήτησε να “δανειστεί” τον τίτλο και ίσως το ποίημα για την έκθεση αυτή που τώρα μας έφερε κοντά όλους εμάς. Εννοείται πως ήταν για μένα μέγιστη χαρά και τιμή. Πόσο μάλλον που αυτό το ποίημα γέννησε έναν πίνακα... Και μιά και η Αγγελική “Εσχάτως” είχε τον ίδιο έρωτα με τις πεταλούδες όπως και η Κατίνα μου ζήτησε να μεσολαβήσω για να έρθουν εδώ τα σχετικά της ποιήματα. Η ανταπόκριση από Κέρκυρα ήταν άμεση...

Εσχάτως

Εσχάτως
στη μέση του χειμώνα
έρωτα έχω με τις πεταλούδες
Όλες
Και με την λέξη τους επίσης
Με γοητεύει του συνδυασμού το εύηχο
-πετώ....λουλούδι-
και το άυλο, σχεδόν, των νοημάτων
Η ελαφράδα κι η αμεριμνησία
το ακαταλόγιστο τόσων χρωμάτων
με μαγεύει
Με παρρησία ψυχής
-ψυχή κι εγώ-
γονυπετής
τ' όψιμο τούτο πάθος
καταθέτω
στην ανείπωτη ομορφιά τους

Μόνο με δάκρυα χαρμολύπης
θα χαϊδεύω τα φτερά τους
αν κάποτε έρθει η Άνοιξη
που εσύ θα λείπεις

   Όμως κι εγώ διαβάζοντας στο μήνυμα της Αγγελικής το θέμα της έθεσης “πεταλούδες και μονοπάτια” δεν μπορούσα να μείνω ασυγκίνητος... Και να τι σκάρωσα...

Ονείρου μονοπάτια
Σε μονοπάτια ονειρικά θε να βρεθώ
που χνάρια ποιητών έχουν χαράξει
ή που πινέλο κάποιο μαγικό
σε πίνακα με χρώματα έχει στάξει...
Με πεταλούδες να πετούν εδώ κι εκεί
ανέμελες στα διάφανα φτερά τους
όπως στα όνειρα που έκανα παιδί
και να γλυκαίνει μου η ψυχή απ' την θωριά τους...
Δεν ξέρω όμως να κάνω ζωγραφιές
να ζωγραφίζω ξέρω με τους στίχους
κι εκείνα που άλλοι φτιάχνουν με μπογιές
γεμίζουνε το είναι μου με ήχους...
Κάθε εικόνα που μ' αγγίζει στην ψυχή
γίνεται λέξεις που ολόγυρα πετούνε
μέχρι η σειρά τους φτάσει στο χαρτί
στο νέο ποίημα τη θέση τους να βρούνε...

   Αυτές οι ίδιες ονειρικές διαδρομές και τα χρώματα συγκίνησαν και την φίλη μας ποιήτρια την Χρυσούλα Παπαευαγγέλου που ήρθε πλάι μας με αυτούς τους στίχους....

Ροδοπέταλα
Ροδοπέταλα οι πινελιές
που θα χρωματίζουν τις στιγμές'
το χέρι ραίνει τη χαρά,
που φόρεσε λευκά.
Ροδοπέταλα οι ευχές
που ραίνουν τις καρδιές.
Τ' άγγιγμά τους σιωπηλό
γιατί φοβούνται τον εχθρό.
Ροδοπέταλα με απλοχεριά,
που δίνουν στα όνειρα φτερά'
ονειρικές θα είναι οι διαδρομές
όσο ανθίζουν οι τριανταφυλλιές.

   Μεταξύ άλλων η Κατίνα μας έστειλε και σχετικές δημιουργίες δύο άλλων ποιητών. Ο ένας από αυτούς, ο Επαμεινώντας Γονατάς, μαθητής του Εγγονόπουλου, που έφυγε το 2006 από την ζωή έγραψε....

Μέσα σε κλουβιά ήτανε πεταλούδες τεράστιες
που πλήρωνες δύο τάλληρα και τους χάιδευες τα φτερά
κι έμενε μια νυχτιά στην παλάμη σου
η σφραγίδα του βελούδου τους,
τα ωραία τους μαύρα-κίτρινα χρώματα
και μια μυρωδιά γύρης μεθυστική.

Πιο πολύ
στις γυναίκες άρεσε αυτή η διασκέδαση.
Έρχονταν από μακριά, μόνο και μόνο
για ν' ανοίξουν τα πλάτιά, πολύχρωμα εκείνα φτερά.
Ύστερα τρύπωναν γύρω τα περιβόλια,
κάθονταν κάτω απ' τις μηλιές
κι αδιαφορώντας για τα τραγούδια
και τα καλέσματα των αμαξάδων,
φιλούσαν, φιλούσαν με πάθος το χέρι τους
που είχε αγγίξει την πεταλούδα.

   Σ' αυτό το σημείο η Κατίνα με το ποίημά της Χρώμα από χαρά μας συμβουλεύει....

Χρώμα από χαρά

Της πεταλούδας τα φτερά
όταν χαϊδέψεις
πρέπει με χέρια τρυφερά
Και να προσέξεις
Έχουνε χρώμα από χαρά
Μην τα παιδέψεις

   Στο επόμενο απόσπασμα από το ποίημά του Helas!, αφιερωμένο στη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο Στρατής Πασχάλης, χωρίς να το ξέρει άγγιζε τις πιο ευαίσθητες χορδές της Αγγελικής... Όσοι γνωρίζουμε την δουλειά της ξέρουμε καλά πόσο αδυναμία έχει στους αγγέλους, άλλωστε εκτός από Αγγελική, είναι ένας άγγελος και η ίδια. Κι αυτό το άγγιγμα γέννησε έναν ανάγλυφο πίνακα που πραγματικά σε ξαφνιάζει βλέποντας να ξεπροβάλλει μέσα από την σχαρωτή δομή του μια πεταλούδα καθως απομακρύνεσαι από αυτόν.

Τον υπόνομο τον απολυμαίνουν σπανίως.
Τότε ξεπροβάλλουν μέσα απ' τις σχάρες του
άγγελοι πεταλούδες.
Πετούν γύρω απ' το γυάλινο κτίριο.
Όλοι βγαίνουν στα τζάμια να τις δούν.
Φτερουγίζουν για λίγο και μετά συνεχίζουν.
Κανείς δεν ξέρει για πού.

   Η όμορφη -ελπίζω- ιστορία μας τελειώνει εδώ με ένα ποίημα από την τελευταία ποιητική συλλογή της Κατίνας Βλάχου, “Ατάκτως Ειρημένα” , όχι όμως “Ανεπίγνωστη” -θέλω να πιστεύω για σας- όπως η ομορφιά της πεταλούδας για την ίδια...

Ανεπίγνωστη

Λογάριασε τον χρόνο η πεταλούδα
Άνοιξε τα φτερά να τον προλάβει
Φώτισε η μέρα και στάθηκε η στιγμή
Στο πέταγμα μετρήθηκε η ζωή της
Έληξε η ομορφιά της το πρωί
Χωρίς κανένα πόνο
Ανεπίγνωστη

12 σχόλια:

  1. Με κορυφαίους τους στίχους για τον Αλέξη, τα ταπεινά μου συγχαρητήρια για όλη την προσπάθεια και την καταπληκτική σας δουλειά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου σε ευχαριστώ... Αν είδες το βίντεο θα άκουσες και μέρος του μελοποιημένου ποιήματός μου Ηλιοβασίλεμα... Παναγιώτης Μπερλής σύνθεση και στα πλήκτρα... (Διάφανα κρίνα)...

      Διαγραφή
  2. Πολύ ενδιαφέροντα..Πάντα ωραία έμπνευση να ευχηθώ και καλές δουλειές/συνεργασίες
    υγ-Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια για την νέα στήλη. Με μεγάλη μου χαρά να παρουσιάσω και το δικό σας μπλογκ..Τους χαιρετισμούς μου στην όμορφη Ελλάδα μας
    υγ-έστειλα εμαιλ αλλά μου ήρθε πίσω, δε ξέρω γιατί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στο drmakspy@gmail.com;;;; Παράξενο... Συμβαίνει και σε κάποιους άλλους... Στη Φλώρα πχ... Όχι πάντα! Δοκίμασε πάλι Δελφινάκι μου... Σε ευχαριστώ για τις ευχές και θα χαρώ όποτε έρθει η σειρά μου... Να δω πως θα στο ανταποδώσω!!!! Φιλιά στην Κύπρο μας.

      Διαγραφή
    2. ΝΑΙ ΕΚΕΙ..ΞΑΝΑΣΤΕΙΛΑ..
      ΟΠΩΣ ΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ , ΔΕ ΤΟ ΚΑΝΩ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΟΦΕΛΟς ΓΙΑ ΜΕΝΑ Ή ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ
      ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΠΡΟΣ ΕΝΔΕΙΞΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΝ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΟΥ

      Διαγραφή
  3. Xαίρομαι που υπάρχουν ακόμα ονειροπόλοι που μπορούν να βλέπουν μέσα από ένα πολύχρωμο πρίσμα την ομορφιά που υπάρχει γύρω μας και δεν στέκονται μόνο στην γκρίζα σκονισμένη επιφάνεια ... που μιλάνε με στίχους μεταξύ τους, που μοιράζονται την αγάπη για τα ίδια πράγματα ...
    Εχθές όμως κατέβηκα για μια ακόμα φορά στην Αθήνα και η ανθρώπινη δυστυχία που δεν έχει τελειωμό έσπασε τις εικόνες μου ... εκεί σε αυτούς τους ανθρώπους πως να μιλήσεις για ομορφιά, για ζωή, για ελπίδα? Τι να πεις σε κάποιον που ζει σε χαρτόκουτο ?
    Άλλο ξεκίνησα να γράφω κι άλλα έγραψα μα δεν τα σβήνω τώρα ... αφού έτσι μου βγήκαν.

    Να είσαι καλά και να συνεχίσεις αυτό που κάνεις !

    Καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Levina μου... Καλά έκανες και δεν τα έσβησες... Εμείς θα προσπαθούμε να παλεύουμε το γκρίζο χωρίς να ξεκολλάμε τα μάτια από τον συνάνθρωπο που υποφέρει...Ακολούθησα την συμβουλή σου... Τρία ως τώρα νέα ποιήματα περιμένουν άλλα επτά να γίνουν συλλογή και να πάνε παρέα στον διαγωνισμό... Μέχρι τώρα είδαν το φως τα, "Άνεργος", "Ενοικιάζεται" και "Δίχως στέγη"... Έπεται συνέχεια... Η γλυκιά "κλωτσιά" ήταν δική σου... Γι' αυτό σε ευχαριστώ από την ψυχή μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι έγινε πάλι το σχόλιό μου;
    Μπήκα να βρω απάντησή σου και δεν βρήκα τίποτα. Ούτε καν το σχόλιό μου.
    Πες μου Σπύρο αν το βρήκες στο mail σου τουλάχιστον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν βγ'αζω άκρη Φλώρα μου... Αυτό το σχόλιο το βλέπω... Αλλο δεν είδα! Ούτε e-mail σου ήρθε! Από το Δελφινάκι ήρθε mail!΄Και σε αυτό κατά καιρούς συμβαίνει να μην ανεβαίνει το σχόλιό του! Σε εμένα συμβαίνει συχνά στο blog ου φίλου μου Μαχαίρη!

      Διαγραφή
  6. Σπύρο δεν ξέρω τι συμβαίνει . Έγραψα πάλι. Το σχόλιό μου αυτομάτως και χωρίς να ξέρω πως μεταφέρθηκε σε παλιότερη ανάρτησή σου, νομίζω σε ένα ποίημα σου της 28/1/13.Πήγαινε να το βρεις εκεί.
    Επίσης αν μπορείς βγάλε αυτό το σύστημα που πρέπει να γράψεις μια αλλόκοτη λέξη για να δεχτεί το σχόλιο... Νομίζω αυτό φταίει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Προσπαθώ μια φορά ακόμη αντιγράφοντας εδώ το σχόλιο που πήγε και κάθισε αυθαίρετα στην 28/1/13 μήπως και το πάρεις στη σωστή του θέλει:
    Πως μπλέχτηκαν έτσι επιτυχημένα η Αγγελική, ο Παναγιώτης, η Κατίνα, ο Σπύρος, η Χρυσούλα, οι πεταλούδες!!!
    Κόβει ο ένας, ράβει ο άλλος.
    Σαν συντροφιά προσπαθώ να σας φανταστώ...
    Η έμπνευση του ενός πρέπει να είναι εφαλτήριο για τον άλλο και όλοι μαζί δεν προλαβαίνετε να γράφετε και να αποτυπώνετε συναισθήματα.
    Μέσω του video είδα και την εκδήλωσή σας και την ευχαριστήθηκα αν και ο ήχος ήταν λίγο συγκεχυμένος κάποιες φορές.
    Εδώ γραμμένα απόλαυσα καλύτερα τα ποιήματα.
    Νομίζω ότι τα ποιήματα πρέπει ή να τα ακούς από κοντά ή να τα διαβάζεις.
    Σαν εκδήλωση φάνηκε πολύ όμορφη.
    Είχατε την τιμητική σας, εσείς και τα πνευματικά παιδιά σας.
    Εύχομαι πάντα τέτοιες όμορφες στιγμές να σας συνοδεύουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αν και μόλις ξημερώνει, είδα ένα κοπάδι πεταλούδες, πρωί πρωί και ξανασυγκινήθηκα, όπως εκείνη την "πολύχρωμη" βραδιά!
    Πάντα τέτοια, Σπύρο μου!Αυτός είναι ο φυσικός σου χώρος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή