Για μια δροσερή και γλυκιά φωνή

Η ζωή καθενός διασταυρώνεται με τις ζωές πολλών άλλων ανθρώπων μια ή περισσότερες φορές αλληλεπιδρώντας συχνά σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, ενίοτε τόσο ελάχιστα που δεν πέφτει καν στην αντίληψή μας, άλλοτε τόσο έντονα που αλλάζει κυριολεκτικά η πορεία της μιας, της άλλης ή και των δύο, άλλοτε αργά αλλά σταθερά και σε βαθμό κάθε φορά ικανό να γίνεται αντιληπτή και σταδιακά αποδεκτή αυτή η αλληλεπίδραση.

Καθημερινά μπορεί να διασταυρώνουμε αδιάφορα τα βλέμματα και τα βήματά μας με πάμπολλους ανθρώπους, άτομα που δεν ξανασυναντήσαμε και ούτε ποτέ θα ξανασυναντήσουμε. Κι αν αυτό έγινε ή ξαναγίνει μπορεί να μην το αντιληφθούμε καν, έτσι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε από την δική μας πορεία ζωής. Ίσως πάλι τύχει να πέσουμε πάνω σε κάποιον από απροσεξία ή αφηρημάδα, με ή χωρίς τις όποιες συνέπειες κι αυτό σίγουρα κάτι θα αλλάξει στις πορείες ζωής και των δύο σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Κάποιος μπορεί να χαμογελάσει με κάτι τέτοιο και μετά από ένα χαιρετισμό να απομακρυνθεί εντυπώνοντας το πρόσωπο του άλλου, άλλος μπορεί να φτάσει σε σημείο βρασμού, πάλι με -κατά συνέπεια- έντονη ανάμνηση του έτερου. Όμως κάποιες φορές τυχαίνει να διασταυρωθεί η ζωή μας με την ζωή και την δραστηριότητα ατόμων αρχικά παντελώς άγνωστων και αυτό να δώσει εκκίνηση σε μια παράξενη αλληλεπίδραση που καταλήγει να μεταμορφώσει αργά αλλά σταθερά και αντιληπτά ακόμα και το είναι μας.

Έτσι μια μέρα ξεκίνησα για ένα ταξίδι με το αυτοκίνητο. Ένα ταξίδι με προορισμό τον τόπο κατοικίας της συντρόφου μου, τότε 320 χλμ. μακριά μου. Τρεις ώρες ταξίδι. Ξεκίνησα ώρα έντεκα παρά κάτι το βράδυ κατευθείαν από την δουλειά με αρκετή κούραση που η προοπτική της τρίωρης μοναχικής οδήγησης την έκαναν να βαραίνει περισσότερο. Το πρώτο πράγμα μετά από ένα χιλιόμετρο οδήγησης κι ένα τσιγάρο, ήταν να ανάψω το ραδιόφωνο. Λίγο ψάξιμο. Κάποιος καλός σταθμός με ρυθμική μουσική που σύντομα χάθηκε μόλις η εθνική οδός με οδήγησε λίγο μακρύτερα από την πόλη. Πάλι το ψαχτήρι. Ειδήσεις. ΝΕΤ. Εθνική εμβέλεια. Καλό σήμα. Μένω. Σε λίγο άλλαζε η ζωή μου. Κι εγώ δεν το ήξερα ακόμα.

Τέλος ειδήσεων. Μια χαρούμενη μουσικούλα. Μια δροσερή και γλυκιά φωνή. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία. Το άγχος να φάω τα χιλιόμετρα, να φτάσω όσο πιο γρήγορα, με έτρωγε. Κι όμως σταδιακά, υπόγεια, υποσυνείδητα έγινε κάτι. Δεν είχε ώρα που ξεκίνησε η εκπομπή όταν διαπίστωσα ξαφνικά ότι εκείνη η φωνή είχε εισχωρήσει στο σώμα μου και του ξανάδινε σιγά σιγά τόνο, είχε εισχωρήσει στο μυαλό μου και καθάριζε αργά την συσσωρευμένη ομίχλη της μέρας κάνοντας την κούραση και την μοναξιά παρελθόν. Δεν είχα χάσει λέξη από εκείνη την φωνή που μαζί της έφερνε πολλές άλλες σε ένα παιχνίδι διάδρασης μέσω μηνυμάτων. Σταμάτησα κι έστειλα μήνυμα... Μπήκα στο παιχνίδι... Όμως η εκπομπή τελείωσε. Έμεινα κολλημένος στον σταθμό. Άλλη εκπομπή. Άλλο ύφος. Πότε ενδιαφέρον, πότε εκνευριστικό... Είχα τόσο ανάγκη από συντροφιά πού υπέμεινα για δύο ώρες. Όσο και το υπόλοιπο ταξίδι. Ένα ταξίδι που έκανα πλέον συχνά. Τόσο που σύντομα εκείνη η φωνή έγινε από αγαπημένη καθημερινή συνήθεια έως ισχυρό εξαρτησιογόνο ναρκωτικό. Δεν άλλαζα πλέον σταθμό. Έπρεπε κάθε μέρα να συντροφεύει την επιστροφή από την δουλειά ξεκουράζοντας σώμα και μυαλό. Έπρεπε να ακούσω εκείνη την φωνή να μου λέει διάφορα άλλοτε χαριτωμένα άλλοτε ενδιαφέροντα πράγματα σταχυολογημένα εδώ και εκεί, να μου μεταφέρει νέα από τους άλλους που άρχισα να γνωρίζω εκεί, πάνω στην νοητή ραδιοφωνική γέφυρα.

Άκουγα πάλι ραδιόφωνο. Ακροατής, πρώτη μετάλλαξη. Άρχισα να επιθυμώ να γνωρίσω από κοντά αυτά τα νέα φιλαράκια και κάποτε το κατάφερα με μερικά από αυτά. Κοινωνικότερος, δεύτερη μετάλλαξη. Αυτή η γνωριμία μου άνοιξε το παράθυρο σε ένα νέο κόσμο. Το Bookcrossing. Μπήκα και βαπτίστηκα σ' αυτόν γνωρίζοντας υπέροχους ανθρώπους. Κι άρχισα να διαβάζω όσο δεν διάβασα ποτέ. Αναγνώστης, τρίτη μετάλλαξη. Ήρθε έτσι η στιγμή που ήθελα πια να εκφραστώ. Να δοκιμάσω τον πεζό λόγο εκεί που η αγαπημένη φωνή με έσπρωξε θαρρείς. Εκκολαπτόμενος συγγραφέας και blogger, τέταρτη μετάλλαξη. Έπειτα να βγάλω έξω τα κρυμμένα στο συρτάρι ποιήματα. Τολμών ποιητής, πέμπτη μετάλλαξη. Αυτό φέρνει την πρόταση για συμμετοχή με απαγγελίες σε αφιέρωμα που καταλήγει να γίνει μια εκπληκτική μουσικοθεατρική παράσταση. Κατόπιν είσοδος σε θεατρική ομάδα. Ερασιτέχνης ηθοποιός, έκτη μετάλλαξη.

Κοιτάζω πίσω... Πόσα άλλαξαν στην ζωή μου από εκείνο το βράδυ! Πάμπολλα! Πολλά άσχημα και δυσάρεστα συνέβησαν. Κάποια λίγα πανέμορφα, ευχάριστα και συγκινητικά... Έχασα κάποια άτομα από γύρω μου. Προστέθηκαν πολλά περισσότερα και σαφώς καλύτερα. Μια κοινή συνιστώσα σε ότι καλό μπορώ να θυμηθώ ότι μου έτυχε και σε όσους υπέροχους συνάντησα οδηγεί σε ένα σημείο. Την απαρχή του παντός. Μια δροσερή και γλυκιά φωνή στο ραδιόφωνο συντροφιά στο ταξίδι κάποιο βράδυ Παρασκευής. Μια φωνή που ακούει στο όνομα Νανά Τσούμα.

Υ.Γ. Τώρα πια θα την βρείτε εδώ http://nanatsouma.blogspot.gr  ηχογραφημένη κάθε μέρα και εδώ http://www.mindradio.gr ζωντανά ενίοτε τα Σάββατα και τις Κυριακές 17:00 - 19:00.