Το χέρι Του
Σε
μια γωνιά με ξέχασε το βλέμμα Του
χρόνια
πολλά στις πλάτες ο σταυρός
ίδιος
μ' αυτόν που πότισε το αίμα Του
άραγε
χάθηκε για μένα ο Θεός;
Το
σίγουρο είναι πως στερήθηκα το χέρι Του
όταν
την μάνα μου την κάλεσε κοντά
κι
ο ουρανός μου έχασε το αστέρι του
που
έφεγγε ως τότε απ' όλα τ' άλλα πιο λαμπρά...
Κι
έστεργε πάντα και μου φώτιζε τον δρόμο
μου,
δίπλα
στις πίκρες και σε κάθε ώρα κακιά,
ποτέ
δεν μ' άφησε στην καταιγίδα μόνο μου.
Που
νά 'βρω τώρα πια εγώ παρηγοριά;
Αργοναύτης
28/01/2013
Βαθιά συγκινητικό. Σαν θεία κοινωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να την λάτρευες.
Λένε πως η σχέση με τους γεννήτορές μας, γίνεται πρότυπο και για τη γονεϊκή μας σχέση με τα παιδιά μας.
Μια μαγική αλυσίδα... αέναη.
Να'σαι καλά Σπύρο.
Την λάτρευα παρά τις "κόντρες" μας γιατί μοιάζαμε τόσο σε πολλά... Την λάτρευα γιατί άξιζε πολλά σαν Άνθρωπος... Δοτική, συντρέχτρα, αεικίνητη, μορφωμένη, δουλευταρού αλλά απλή και ταπεινή σαν μυρμηγκάκι. Αυτό το σαν θεία κοινωνία που μου έγραψες θα το φυλάω για πάντα στην καρδιά μου...
ΔιαγραφήΣπύρο, ανατρίχιασα. Πολύ δυνατό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓλυκιά μου Αθηνά! Πολύ χαίρομαι που σε βρήκα εδώ... Μπερδεύτηκα λίγο με τα blog σου αλλά θα βγάλω άκρη ποιο είναι το κατά δικό σου....
ΔιαγραφήΠως μπλέχτηκαν έτσι επιτυχημένα η Αγγελική, ο Παναγιώτης, η Κατίνα, ο Σπύρος, η Χρυσούλα, οι πεταλούδες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚόβει ο ένας, ράβει ο άλλος.
Σαν συντροφιά προσπαθώ να σας φανταστώ...
Η έμπνευση του ενός πρέπει να είναι εφαλτήριο για τον άλλο και όλοι μαζί δεν προλαβαίνετε να γράφετε και να αποτυπώνετε συναισθήματα.
Μέσω του video είδα και την εκδήλωσή σας και την ευχαριστήθηκα αν και ο ήχος ήταν λίγο συγκεχυμένος κάποιες φορές.
Εδώ γραμμένα απόλαυσα καλύτερα τα ποιήματα.
Νομίζω ότι τα ποιήματα πρέπει ή να τα ακούς από κοντά ή να τα διαβάζεις.
Σαν εκδήλωση φάνηκε πολύ όμορφη.
Είχατε την τιμητική σας, εσείς και τα πνευματικά παιδιά σας.
Εύχομαι πάντα τέτοιες όμορφες στιγμές να σας συνοδεύουν.