Εξόντωση plan b

  Έβγαλα το σκυλί για την καθιερωμένη πρωινή βόλτα. Βλέπετε έχω άφθονο πια χρόνο. Η πολιτικοί μας χρόνια τώρα φρόντισαν για αυτό. Η καθυστέρηση πληρωμών στα φαρμακεία που με οδήγησαν στην θηλιά των τραπεζών πρώτα, η άφεση των τραπεζών να αλωνίζουν ασύστολα στις τσέπες μας με άνοδο στα ύψη των επιτοκίων που έπνιξαν την επιχείρησή μου όπως χιλιάδες άλλες μετά, η διάλυση κάθε κεκτημένου των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα με εξαθλίωση μισθών και συλλογικών συμβάσεων εργασίας τέλος μου χάρισαν το “προνόμιο” να ξυπνώ το πρωί χωρίς αντικείμενο και να μπορώ να βγάζω βόλτα το σκυλί...

Μια μανούλα είχα που βοηθούσε με κάθε τρόπο και με φαγητά και με χρήματα από την σύνταξη που διαρκώς μειώνονταν, κι αυτή την φώναξε ο Θεός κοντά του όπως και πολλούς άλλους συνταξιούχους γονείς που βοηθούσαν τα παιδιά τους, πιθανόν ακούγοντας περισσότερο τις προσευχές των αρμοδίων για τα οικονομικά πολιτικών μας που ζητούσαν επίμονα κάθε στιγμή της μέρας τους την μείωση του αριθμού τους προκειμένου να βγαίνουν τα νούμερά τους... Και μας έμεινε μόνο η πεθερά μου από τους επιζήσαντες να βοηθάει με ένα πιάτο φαγητό πότε πότε.

Και σήμερα κατά την διάρκεια της βόλτας αυτής έμελλε να μάθω και το plan b της κυβερνοτρόικας για επιπλέον μείωση του πληθυσμού των συνταξιούχων... Έπεσα πάνω στην στιγμή που ο ταχυδρόμος έφτασε σε κάποιο σπιτάκι που μένει μια γιαγιά και την ενημέρωνε ότι πλέον όλες οι συντάξεις θα καταβάλλονται τέλος του μήνα. Είδα την απόγνωση στο πρόσωπό της. “Πως θα τα βγάλω πέρα” είπε “δεν έχω ούτε για ψωμί”. “Τι να σε κάνω, έτσι αποφάσισαν” η απάντηση του ταχυδρόμου που προχώρησε παρακάτω... Η διαδρομή μας όμοια, ο ρυθμός ίδιος λόγω του σκυλιού και παρακάτω η ίδια απαράλλαχτη σκηνή ίσως με περισσότερη απόγνωση, παρακάτω το ίδιο με θυμό αυτή την φορά...

Απομακρύνθηκα. Ήδη η πεθερά μου έλεγε τις προάλλες ότι της έμειναν ελάχιστα ευρώ μέχρι να πληρωθεί - σήμερα υπολόγιζε... Κάποιοι αποφάσισαν ότι πρέπει να μείνουν νηστικοί όλοι αυτοί και όσοι σαν εμένα στηρίζονταν στην πενιχρή βοήθειά τους για επτά μέρες μέχρι τέλος του μήνα. Σπουδαίο το plan b. Σίγουρη εξόντωση. Μετά την αναγκαστική κατάψυξη η πείνα... “Στην κατοχή τουλάχιστον ξέραμε τον εχθρό, τον βλέπαμε, τον πολεμούσαμε.” άκουσα κάποιους ηλικιωμένους να λένε. Εγώ κατοχή δεν γνώρισα. Ή μήπως ναι πέντε χρόνια τώρα.